Hier maakt elke twentysomething zich schuldig aan
Als twentysomething heb je maar een zwaaar levah (moeilijk, moeilijk, moeilijk, moeilâk). En dat terwijl je in de meeste gevallen nog niet eens kinderen hebt. Ongeveer ALLES in je leven verandert (liefde -ja, echt, meestal wel; je woning, je inkomen, je baan, alles) en dat gaat je niet in je koude kleren zitten. Dus je vertoont nog weleens wat... laten we het ontwenningsverschijnselen noemen. Je duikt namelijk van je studententijd in de volwassen wereld in. Maar voordat het zo ver is, neem je het er nog even goed van in je twintiger jaren.
Stofzuigen doe je puur voor het oog. Kijk niet onder de bank!
Sokken draag je weleens twee dagen achter elkaar als je er op het laatste moment achterkomt dat je geen schone meer hebt.
Ook al is je kat de baas in huis, je vergeet hem soms eten te geven. Veel te erg, maar het gebeurt. Dit is het teken dat je nog niet toe bent aan kinderen.
Je laatste loon geef je uit aan veel te dure gin tonics, want je weet toch wel dat er binnen een week weer geld op je rekening staat. Die laatste dagen kun je wel teren op wat je nog in huis hebt.
Eten en drank zijn sowieso de belangrijkste punten in je uitgavenpatroon.
Met slechts twee uur slaap en een reuzenkater van minimaal 10 kilo verschijn je op je werk en tijdens de vergadering met je baas kun je dat nog verbloemen ook.
Je neemt je elke maandag een alcoholvrije week voor. Die je precies 1 dag volhoudt… Volgende week weer een week.
Soms heb je van die weken dat je er op vrijdag achterkomt dat je nog geen dag je eigen eten hebt bereid… Zelfs je ontbijt was to go of stond ergens voor je klaar omdat je een ontbijtafspraak had.
Je wilt best uiteten, maar dan wel cheap. Een daghap ofzo. En nog geen uur later betrap je jezelf erop dat er een oester aan je lip hangt en een glas prosecco in je hand geklemd zit. Oops…
Je ontbijt soms met twee blokjes chocolade, want je hebt eigenlijk geen tijd voor ontbijt (of je hebt het simpelweg niet in huis), maar beseft je wel hoe belangrijk deze maaltijd is. Ooit heb je ergens opgevangen dat een blokje chocolade qua calorieën gelijk staat aan een bruine boterham en sindsdien houd jij je dat voor ogen.
Jouw leven is extreem in balans. Of nee, jouw leven is extreem. Jij gaat rustig een half uurtje insanity doen zodat je een extra grote pizza kunt eten. En je kunt ook prima twee weken op droge pasta met slechts een scheutje olijfolie (wel goede olijfolie) eten, om de kosten van dat sterrendinertje te compenseren. Zo koop je ook gerust een jaar geen kleding meer als je weet dat je na dat jaar op wereldreis gaat. De kleren die bij die reis horen kun je wel kopen, want die vallen natuurlijk onder het kopje 'voorbereiding'.
Je bent niet lui, je hebt je prioriteiten gewoon anders liggen. Bij schoonmaken? Nèh! Bij levensgenieten? Hell yeah!
