Femke vs. datingsites

Oké, Femke Deckers van Atwistoflime.nl gaat het doen. Ze gaat zich bij vijf datingsites inschrijven. "Ik ga chatten, kletsen, whatsappen, mannen uitnodigen of afwijzen, foto’s keuren, "hoi" zeggen (en niets terugkrijgen), mezelf voor schut zetten en jullie de komende weken vertellen of het de moeite waard was, die datingsite. Doet het wat je verwacht, is de site gebruiksvriendelijk, en last but not least: zitten er een beetje lekkere mannen op?"

1. Pepper
2. Lexa (test volbracht)
3. The Inner Circle
4. Paiq
5. Tinder

"Per site ga ik minimaal één echte date doen. En jullie kunnen meegenieten. Ik moet eerlijk toegeven dat ik op twee sites uit de lijst al een keer gezeten heb. Dus om de boel wat op te warmen, hier vast 2 mooie datingverhalen uit de oude doos."

"Ik had een date met R. Breedgeschouderd, witte tanden, witte wijn. Een date van het type ‘gezellige avond’. De volgende dag worden we vrienden op Facebook. Ik zie zijn achternaam en denk: hey, die rare naam ken ik. Ik kijk in mijn vriendenlijst en jawel hoor, B. heeft dezelfde achternaam! Ik vraag R. of het familie is. En inderdaad: “WTF, dat is mijn jongere broertje!” Of dat erg is? Mwah nee, maar wel als je met Kleine Broer ook ooit een date heb gehad. Dat voelde voor Grote Broer toch iets te vreemd... Maar wacht, het wordt nog mooier. Een week later heb ik weer een date. Met ene J. Leuke vent! Ik kom bij hem thuis, hij staat te koken. Ik begin over de mooie snowboardfoto die boven de keukentafel hangt. “Ja, dat was paar weken terug, skivakantie met m’n beste vriend”. Ik denk goh, leuk al die mannen die gaan skiën met vrienden, want R. vertelde daar tijdens onze date ook al over. De dag erna spiek ik op Facebook, en zie ik R. én J. gezamenlijk op een skifoto staan. (…). Je raadt het al: het blijkt dus dat ik met 2 broers én hun beste vriend afzonderlijk van elkaar heb lopen daten. Kijk, hier leek de situatie op:

We hebben er in een groepsapp nog even hartelijk om gelachen en daar stopte het feest. Ach, niemand kan me nu nog verwijten dat ik geen consistente smaak heb.

Ik loop ’s avonds laat met een vriendin over de gracht terwijl een man in tegengestelde richting komt langsgefietst. Er is een flits van herkenning, hij stopt, en we proberen te achterhalen waar we elkaar van kennen, maar het lukt niet. Geen probleem. Ik vraagt “Hoe heet je?”, zoek het op, en maak contact. We doen een date onder het mom ‘we komen er dan misschien achter?’. Ik kom aangeschoten op onze afspraak aan omdat ik al drie cocktails achter de kiezen heb. Maar dat belet ons niet om tijdens de date nog een tweede fles Pinot te bestellen (inmiddels weet ik al echt helemaal niet meer waar ik hem van kende). Het is zomer, en we belanden in het Vondelpark. Het enige wat ik nog weet is dat we al zittend aan het zoenen waren, maar ik ineens opzij dook omdat ik, ahum juist, moest kotsen. Half over hem heen. In mijn haren. Zo romantisch. Hij heeft me nog netjes thuisgebracht (want voor iemand die het programma Hoe heurt het eigenlijk produceert, verwacht je niets minder). Een paar dagen later spreken we weer af, want ja, je blijft graven naar waar je elkaar van kent hè? Het gesprek gaat over waar hij woont. “Aha, aan de Dam”. “Aha, met uitzicht over de Bijenkorf vanaf je dakterras”. En langzaam, heel langzaam, begint er in mijn hoofd zich een beeld te vormen. Ik zie mezelf zitten. Op een dak. Met een uitzicht. Met… Ik kijk hem aan, ik zeg: “Shit, ik was ooit bij jou thuis he?” Hij knikt. Vier jaar daarvoor hadden we elkaar op een picknick ontmoet en toen ben ik dus met hem mee naar huis gegaan. En daar kon ik me dus drieontmoetingen lang niets van herinneren. En het erge was dat hij het al die tijd al wist. Ah well, we hebben het die middag nog even ‘volgens het boekje’ afgesloten en het daarbij gelaten. Want nadat bleek dat hij ook nog eens gewoon een vriendin had, wist ik het zeker: nu zou ik hem echt nooit meer herkennen."

Lees meer van Femke en haar date avonturen op Atwistoflime.nl!