Carola's ex is een pathologisch leugenaar: 'Ik voelde dat er iets niet klopte'

Een leugentje om bestwil, dat doet iedereen weleens. Het wordt echter problematisch wanneer iemand niet kan stoppen met liegen en zelfs verstrikt raakt in zijn eigen leugens. Carola maakte het mee met haar ex, die achteraf een pathologisch leugenaar bleek. "Ineens stonden er deurwaarders aan de deur."

"Jaren geleden schreef ik me in op een datingsite," vertelt Carola. "Ik was net uit een lang, ongelukkig huwelijk gestapt en vond het heerlijk om weer vrijgezel te zijn. Het voelde als een bevrijding en ik bloeide helemaal op. Langzaam maar zeker durfde ik weer op zoek te gaan, want ik miste de intimiteit. Dus schreef ik me in en raakte ik al snel aan de praat met een leuke man.”

Het contact werd steeds intensiever. “Het begon met wat mailtjes over en weer en na een paar keer afspreken kwam hij steeds vaker bij mij over de vloer. We kwamen op een punt dat we elkaar meer wilden zien, dus bleef hij ook geregeld slapen. Achteraf gezien was het vreemd dat we eigenlijk nooit bij hem thuis afspraken, maar hij kon het allemaal verklaren. De ene keer had hij waterschade en waren de bedden nat, de andere keer had hij het huis verkocht en kon hij me niet ontvangen, omdat hij tijdelijk bij een vriend woonde. Het klonk allemaal logisch.”
 
Weekend weg met collega’s
“Hij was attent en zorgde goed voor me. Alles wat ik had gemist in al die jaren, gaf hij me. Daarbij was hij een intelligente man die een belangrijke baan in het bankwezen had. Niets om me zorgen over te maken. Hij woonde inmiddels al praktisch bij me in en omdat het op alle fronten zo goed klikte, vond ik dat helemaal niet erg. Totdat na zes maanden de eerste leugentjes kwamen. Ik weet nog dat hij zei dat hij met collega’s een weekend weg was geweest. Toen hij terugkwam versprak hij zich toen hij ineens over zijn vrienden begon. Ook dat kon hij uitleggen: hij haalde vast de weekenden door elkaar. Maar ondertussen gebeurde dat verspreken steeds vaker.”
 
Carola had niet bewust in de gaten dat haar vriend tegen haar loog. Totdat ze zijn computer opende en hem op heterdaad betrapte. “Het klinkt cliché, maar het voelde écht alsof de grond onder mijn voeten wegzakte. Ik keek op zijn beeldscherm en zag dat hij zijn MSN open had laten staan. ‘Gaan we elkaar nog zien dinsdag? Ben reuze benieuwd naar je’ had een vrouw hem geschreven. Die avond confronteerde ik hem ermee. Hij had een hele hoop mooie woorden om het goed te praten, maar voor mij was het klaar. Hij probeerde me op allerlei manieren te manipuleren en stuurde het gesprek zo dat ik me bijna schuldig voelde dat ik hem wantrouwde. Ik zette hem meteen de deur uit.”

Te mooi om waar te zijn

Toch was de breuk voor Carola erg moeilijk. “Ik was er kapot van. Het feit dat hij me maar bleef bombarderen met berichtjes en zelfs geregeld voor mijn deur stond, zorgde er uiteindelijk voor dat ik hem weer toe liet in mijn leven. Toen ging alles in een rap tempo. We verhuisden naar een groter huis in een prachtige nieuwbouwwijk en op zijn aandringen stopte ik met mijn baan en richtte ik me op mijn droom: coaching. Het leek haast te mooi om waar te zijn. En dat was het dus ook.”
 
“Er kwam een moment dat hij voorstelde om me te helpen met mijn schulden die ik had uit mijn vorige huwelijk. Als ik hem per maand een redelijke som geld gaf, zou ik er binnen no time vanaf zijn. We namen een postbus en ik heb hem er nooit meer over gehoord. Ik boekte succes met mijn bedrijfje en al snel besloten we niet langer te huren, maar over te gaan op een koopwoning. Ik weet nog dat we het contract tekenden en ik mijn geluk niet op kon!”
 
Totdat er ineens schuldeisers aan de deur stonden. “Ik stond aan de grond genageld, want hij zou het toch allemaal regelen? Ik voelde dat er iets niet klopte, maar wimpelde de schuldeisers gauw af. Helaas bleef het niet bij die ene keer. Meer deurwaarders volgden waaronder één man die beweerde dat de huur al drie maanden niet betaald was. Ik confronteerde mijn vriend hiermee en mijn nachtmerrie werd werkelijkheid. Het hele verhaal kwam naar boven. Hij had al zes maanden geen baan meer, we leefden praktisch van het geld dat ik hem maandelijks afdroeg en het bleek dat hij zelfs zijn werkgeversverklaring voor het huis had vervalst. Het werd letterlijk zwart voor mijn ogen.”
 
Vertrokken
Halsoverkop vluchtte Carola weg uit haar huis. “Ik pakte alles wat ik kon vinden en ben samen met mijn kinderen direct vertrokken. Al die tijd had hij me bewust voorgelogen en bedrogen. Ik kon niet geloven dat ik samenwoonde met een leugenaar. Een pathologisch leugenaar, want niets wat hij zei was waar. Niks was ineens meer zeker in mijn leven: ik was mijn baan, huis en partner in één keer kwijt. Gelukkig kon ik snel een appartement vinden, want bij de crisishuisvesting kon ik niet terecht. Mijn dochter was al meerderjarig en daarom werd ik voor de keuze gesteld: mijn gezin verder uit elkaar halen of opnieuw beginnen.”

Carola koos voor het laatste. “Algauw vond ik een klein flatje en nieuw werk. Door mijn schulden kreeg ik geen uitkering, dus huurde ik zwart. Hoe vaak ik daardoor ook moest verhuizen, mijn schuldeisers vonden me keer op keer. Even leek het erop dat ik alles weer op de rit had, maar toen kwam de nekslag: ik werd verantwoordelijk gesteld voor het feit dat de koop van ons huis niet door kon gaan. Dus kwam er nog eens een schuld van € 45.000 bij! Toen ben ik ingestort.” Al die tijd wisten de ouders en vrienden van Carola niet wat er speelde. “Uit schaamte vertelde ik ze niks, behalve dat mijn relatie was gestrand en ik daardoor moest verhuizen. Toen ik het niet meer trok, heb ik alles opgebiecht aan mijn ouders. Tijdelijk kon ik daar met mijn kinderen terecht, maar algauw moest ik zelf wat vinden, want mijn ouders gingen verhuizen.”
 
Toekomst
“Gelukkig vond ik een nieuw onderkomen en daar ben ik nu nog steeds heel dankbaar voor. Er is echt een knop bij me omgegaan. Ik vocht tegen de situatie zoals het was, maar ik schoot er niets mee op. Nu heb ik het geaccepteerd en kijk ik naar de mogelijkheden die ik wel heb. Ik ben absoluut een sterker persoon hierdoor geworden, want ik heb mezelf leren kennen.” Ondanks het feit dat ze minstens nog vijf jaar haar schulden aan het afbetalen is, bekijkt Carola de toekomst rooskleurig. “Ik ben druk bezig alles goed te krijgen. Als alles achter de rug is, kan ik alles aan en zal niks of niemand mij ooit weer aan mezelf doen twijfelen. Van mijn ex heb ik trouwens niks meer gehoord. Hij probeerde me nog wel via zijn advocaat het één en ander te laten betalen, maar ik heb ze vierkant uitgelachen. Ik ben niet geïnteresseerd in wraak, want vanaf nu draait het leven weer om mij en mijn kinderen.” 

Wil je ook je verhaal aan Ze.nl vertellen? Stuur dan een mailtje naar michelle@ze.nl o.v.v. real life verhaal.