Review: Burlesque

Het verhaal
Ali (Christina Aguilera) is een small town girl en zoekt haar geluk in het spetterende L.A. Na de dood van haar moeder wil ze haar ware passies waarmaken: zingen en dansen in de grote stad. Voor zo'n verlegen boerenmeid is het leven in de stad niet makkelijk. Ze wordt beroofd en krijgt geen werk. Dan komt ze na mislukte pogingen een baan te vinden langs een neo-burlesque club met de  toepasselijke naam Burlesque Lounge. Onder leiding van oud-danseres Tess (Cher) en haar stagemanager Sean (een geweldige rol van Stanley Tucci) probeert de club het hoofd boven water te houden. Ali wil koste wat kost in de club werken en krijgt barman Jack (Cam Gigandet) zo ver haar aan te nemen als serveerster. Toch wil ze niets anders dan het podium op. De club lijdt echter verlies en dreigt te worden opgekocht door miljonair Marcus ( 'McSteamy' Eric Dane), die een luxueuze woontoren wil bouwen op de plek van de club. Wanneer Ali echter haar strot opentrekt, blijkt zij de ster van de show. Marcus raakt geïntrigeerd door het meisje met de prachtige soulstem en Ali krijgt haar podium. Maar als blijkt dat rivaliteit onder de showmeisjes, het dreigende sluiten van de club en een opbloeiende liefde roet in het eten dreigt te strooien, besluit Ali er alles aan te doen om te redden wat er te redden valt.

En?
Tjah, het verhaal hebben we al heel vaak gezien en gehoord. Een verlegen meisje van het platteland dat geweldig blijkt te kunnen zingen, haar ellendige bestaan ontvlucht en wordt opgeslokt in de grote stad. Een leuke barman, een jaloerse collega, een foute lekkere man, een kattige bazin en  een homo: al deze ingrediënten zitten in Burlesque.  Maar zaten die ook niet in Moulin Rouge, Coyote Ugly en Crossroads (met een jammerende Britney Spears in de hoofdrol)? Crossroads daargelaten, waren deze films stuk voor stuk nieuw en fris, minstens tien jaar oud, toen echte blockbusters en nu echte klassiekers.

Ik vraag me af of dat met Burlesque ook gaat lukken. Het verhaaltje is dus slap en voorspelbaar, maar de film heeft wel zeker entertainmentwaarde. Er is namelijk veel in  te zien en een aantal nummers die worden gezongen zijn aanstekelijk goed. Stanley Tucci is zoals altijd een weergaloos goede acteur. De Burlesque-dames zijn lekker bitchy en barman Jack is het ideale best friend became lover-materiaal. Door de sfeer in de club lijkt de film net af te spelen in de rokerige jaren 30 van de vorige eeuw. Alle acts op het podium, het uiterlijk van de club en de kleding van de danseressen passen hier allemaal bij. Echter buiten de club is het 'gewoon nu' met mobieltjes en dikke SUV's. Een interessante twist of time.

Maar dan Christina Aguilera en Cher. Zonder af te doen aan hun zangkwaliteiten (want wat kunnen ze allebei goed zingen!) is het vooral plactic-fantastic waar we naar zitten te kijken. Van Cher wisten we dat natuurlijk al; haar biologische klok lijkt werkelijk al 40 jaar stil te staan. Maar dan Christina, nog maar net 30, en nu al pijnlijk gelift. Ze is opmerkelijk dun, heeft voor haar lijfje veel te grote borsten en heeft een hard, porseleinen gezichtje. Beide dames acteren ok, hun zingen is heel goed maar hun overkomen... onnatuurlijk. Ze zijn te veel Cher en Christina om hun karakters het publiek te doen overtuigen.

Al met al is Burlesque een vrolijke feelgoodfilm met veel glitter en glamour. Vermakelijk, that's all.

Burlesque draait vanaf 16 december in de Nederlandse bioscopen.