Review: LOFT
|
Het verhaal De mannen hebben het helemaal voor elkaar: naar de buitenwereld toe zijn ze de perfecte echtgenoot en genieten ze van etentjes met vrienden. Maar hun vriendschap wordt nog het meest gevormd door het geheim wat ze met zich meedragen: de loft en de geheime ontmoetingen met andere vrouwen. Alles lijkt goed te gaan totdat Rob op een ochtend een lijk aantreft, dat niemand van de vrienden schijnt te kennen of te weten hoe het daar terecht is gekomen. Hoewel... niet kennen? Hoe goed kennen de vrienden elkaar eigenlijk? Wie vertelt er niet de (hele) waarheid? Als de vrienden eenmaal aan elkaar gaan twijfelen, staat hun vriendschap op losse schroeven. Stukje bij beetje vallen de puzzelstukjes op z'n plek en komen ze voor (nare) verrassingen te staan om uiteindelijk tot de schokkende waarheid te komen. Alle acteurs zaten ontzettend goed in hun rol, maar Gijs Naber vond ik wel één van de beste acteerprestaties neerzetten als de introverte, mysterieuze Rob. Jeroen van Koningsbrugge zorgde voor de wat vrolijkere scènes in de film, maar bewijst met deze rol ook een serieuzer personage te kunnen spelen in plaats v Wel een ding om rekening mee te houden: mocht je niet zo goed tegen bloed kunnen, dan is het handig om af en toe even weg te kijken. De kijker wordt heel slim bespeeld door af en toe op wat zijpaden gestuurd te worden, een beetje te worden afgeleid. Er ontstaat zelfs ruimte om na te denken over complottheorieën. Maar wat je ook bedenkt, de film blijft spannend en boeien tot het einde. Ik voorspel dat deze film volle zalen gaat trekken. Liefhebbers van thrillers, spanning en drama kunnen hun hart ophalen met LOFT. Denk jij dat je de spanning aankunt? LOFT draait vanaf 16 december in de Nederlandse bioscopen. |
e vijf vrienden, en de introverte Rob staan niet echt om het idee te springen. Toch gaan ze overstag als Matthias hen de sleutel aanbiedt om aan de dagelijkse beslommeringen en hun huwelijk te ontsnappen. 
ede acteurs dat het verhaal de juiste diepgang en geloofwaardigheid geeft. De dialogen zijn niet overgeacteerd en de emoties worden goed op het publiek overgebracht. Het verhaal is heel goed opgebouwd en de spanning is goed gedoseerd, waardoor het verhaal alles behalve voorspelbaar is. Het is slim dat ze het vreemdgaan-moraal niet te veel de hoofdrol laten spelen, er blijft genoeg ruimte over om er je eigen mening over te vormen. 
an 'typetjes'. Anna Drijver weet haar personage Ann een zekere mysterie mee te geven, waardoor je als kijker niet weet waar je haar moet plaatsen. Door de film voelde ik me soms net een rechercheur, ik werd als het ware in het verhaal gezogen. Ik bleef nog heel lang gissen wie de dader kon zijn, maar uiteindelijk bleek mijn intuïtie te kloppen.