Review: The Runaways

Het verhaal
In de jaren '70 was daar buitenbeentje Joan Jett (Kristen Stewart): een stoere chick die tussen al de glitter en afrokapsels op zoek was naar iets anders, iets nieuws. Rockmuziek is wat ze wilde maken, en flink stoere ook. Wanneer ze de beroemde en excentrieke impresario Kim Fowley (Michael Shannon) tegen het lijf loopt, stelt ze hem zonder gene voor een meidenrockband te beginnen. Tot haar verbazing heeft hij direct dollartekens in zijn ogen en brengt hij Joan in contact met drie andere rauwe maar muzikale dames, waaronder drumster Sandy West, met wie de band dan ook echt kan worden gevormd: The Runaways zijn geboren.

Deze ongetemde stoere meiden kunnen echter niet zonder een 'gezicht' en daarom wordt de mooie, lief uitziende Cherie Currie (Dakota Fanning) uit een discotheek geplukt en aan de groep toegevoegd. Het repeteren kan beginnen. Onder het strenge 'drill instructor-bewind' van Kim Fowley klimmen de dames met hun rock 'n' roll op van een trashy caravan tot louche huiskamers en uiteindelijk grote zalen vol uitzinnige fans, met Cherie als stralend middelpunt.

Maar zoals het vaak gaat bij bands die in korte tijd grote successen behalen, heeft de roem ook zijn keerzijde. Naast de rock 'n' roll zijn daar opeens ook de alcohol, seks en drugs, waardoor een levensstijl ontstaat die zijn tol eist van de band en Cherie zelfs bijna fataal wordt...

En?
The Runaways is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van de rockband The Runaways die in de jaren '70 furore maakte. Hoewel de band mij van tevoren niets zei, was ik wél getriggerd door het feit dat Kristen Stewart een poging zou doen het imago van vampierenliefje van zich af te schudden. En om daar maar mee te beginnen: dat is haar uitstekend gelukt. Als de rebelse Joan Jett is ze zeer geloofwaardig: haar heerlijk nonchalante uitstraling, leren jack en pittige dialogen maken haar echt die rockchick die ze moet zijn. Met een tevens goed acterende Dakota Fanning naast zich, waarmee ze een overduidelijke chemie heeft, rekent ze af met het zoete zwijmel-etiket dat ze opgeplakt kreeg na de succesvolle Twilight-serie.

Het is fascinerend om te zien hoe vastberaden deze meiden zijn om het te gaan maken. Ze vechten tegen het vooroordeel dat vrouwen geen elektrische gitaar zouden mogen spelen en schreeuwen daarom gewoon nog maar een tikkeltje harder om duidelijk te maken dat met hen niet te spotten valt. En met succes. Met dit statement en bijbehorende attitude zijn zij de voorlopers geweest van het succes van alle vrouwelijke artiesten van deze tijd.

Het verhaal mist wel wat diepgang en dat is jammer. Ondanks dat is The Runaways gelukkig toch zeer vermakelijk, wat vooral te danken is aan het sterke acteerwerk en de jaren '70-sfeer die de film ademt. De kleuren, outfits, make-up, haardracht: overal is aan gedacht. Ga deze film zien en je waant je heel eventjes in de boeiende ver-van-je-bed-wereld van seks, drugs & rock 'n' roll!

The Runaways is vanaf 4 november te zien in de Nederlandse bioscopen.