SitC: Personal training

Dus liet ik hem dat weten. Hij zei dat hij dat met plezier zou hebben gedaan. Hij had al een taart geregeld, had zich erin verstopt en wilde er als verassing uitspringen. Maar helaas, dat feest was niet door gegaan, want hij had geen postzegel om zichzelf naar mij op te sturen.

De eerstvolgende sportles wandelde ik de zaal binnen. Aan het einde van de les stond ik weer uitgebreid de laatste druppels uit m'n waterflesje te lurken, wachtend tot alle anderen weg waren, en stapte toen op hem af. Eerst een praatje, een lachje en veelbetekende blikken uitwisselen en hier en daar een aanraking op armen en schouders. Ik had het al helemaal uitgedacht en wist wat mij te doen stond om mijn doel te behalen. A girl's got to do, what a girl's got to do. "Ik heb nog wat voor je," zei ik. Onder mijn handdoek toverde ik een witte envelop vandaan. Op die envelop had ik een postzegel geplakt en mijn adres genoteerd. Geheel verbijsterd nam hij de envelop in ontvangst. Ik keek hem lachend aan en zei: "Je had toch een postzegel nodig? Nu weet je ook meteen waar je die taart kunt bezorgen." Ik draaide mij om en liep de sportzaal uit.

In eerste instantie dacht ik dat mijn plan mislukt was, want zo stil had ik hem nog nooit mee gemaakt. Dus vloekend over straat liep ik naar huis, met mijn mp3-speler in mijn oren. Een vrouw bleef voor mij stilstaan op het zebrapad en ik had zeker al twee minuten luid in mijzelf staan praten, tot ik doorhad dat er iemand naast mij stond. Tuurlijk, dat kon er ook nog wel bij, ik had mezelf nog niet genoeg voor schut gezet vandaag. Dagen gingen voorbij en geen berichten op Hyves. Dus nam ik zelf opnieuw het initiatief. Hij zei met twijfels te zitten, want met klanten daten was tegen de regels. Ik zei privé en zakelijk heel goed te kunnen scheiden, en voegde mijn telefoonnummer aan het bericht toe. De knoop was doorgehakt. Ik ontving een smsje dat het echt niet kon, dat het geheel tegen de regels was, maar dat ik uitgenodigd was voor een date.

Op een avond kwam hij bij mij langs. Eerst wat geklets en toen een openingsdans. Salsa en merengue. Hij trok mij dichter tegen zich aan, nam de leiding en zei lachend: "Het is net een dansfilm, hè?" Ik raakte uit het ritme, begon te praten, maar hij bracht mij tot zwijgen met een kus. Al het verlangen van de afgelopen maanden kwam eruit. Het werd ineens te warm in mijn woonkamer. Te warm voor kleding, dus dat werd met snelheid van het lijf getrokken. Het was alsof we ineens geen tijd meer te verliezen hadden. In de slaapkamer aangekomen, vroeg hij of ik judo kon. Voordat ik over het antwoord na kon denken, lag ik ineens gestrekt onder hem op bed. En zo dansten we de nacht weg. Ik dacht heel even aan al die vrouwen in de sportschool, die dit vast allemaal wilden, en ik maakte het vannacht toch maar weer even waar.

Weken later hoorde ik een vrouw in de kleedkamer zeggen dat ze aan het afvallen was en daarbij personal training kreeg van de sportinstructeur die mij salsalessen in mijn woonkamer had gegeven. Personal Training: ja, dat begrip had ik even een andere betekenis gegeven. Zumba, cardiofitness, spinning; dat was niks vergeleken bij dit. Dit was Bedgymnastiek voor Gevorderden. Dus vrouwen, een abonnement op de sportschool in 2010, was eigenlijk helemaal zo'n slecht voornemen nog niet.

Kimalou (25) is single en geniet daar met volle teugen van. Ze houdt ons wekelijks op de hoogte van haar avonturen als vrijgezelle vrouw in de grote stad. Lees ook haar eerdere columns!