DVD: Paranormal Activity

Media 14 jaar geleden door Marlies

Het duurt ook even voor ik voldoende moed verzameld heb om de film daadwerkelijk in mijn dvd-speler te stoppen en te gaan kijken. Ik durf het niet alleen aan, dus als er een vriendin komt eten, dwing ik haar bijna om de film met me te kijken. Het is nog licht en nog vroeg, want kijken in het donker lijkt me na alle waarschuwingen niet zo'n goed idee. Zo'n held ben ik nou ook weer niet. Een beetje giechelig (ja, dan durf ik wel hoor!) beginnen we en bekijken we met argusogen alles wat er komt.

Even wat Wikipedia-weetjes: Paranormal Activity is een Amerikaanse horrorfilm die geschreven en geregisseerd werd door Oren Peli. De film werd in 2007 in een week tijd opgenomen in het huis van Peli, met een budget van slechts 15.000 dollar. De film ging op 26 november 2009 in Nederland in première. De cast bestaat uit onder meer Katie Featherstone en Micah Sloat.

De film wordt voorgesteld als een documentaire, waarbij beelden getoond worden van de camera die zogezegd de feiten moet registreren. Dit doet denken aan The Blair Witch Project, een andere horrorfilm waarin dit idee van 'found footage' gebruikt werd. In dit geval is Micah over het algemeen degene die de camera hanteert. Hij doet dit omdat Katie al sinds haar jeugd wordt lastiggevallen door een geest of een entiteit. Waar het eerst alleen voetstappen zijn die ze midden in de nacht horen, wordt het naarmate de film vordert enger en enger.

We hangen tijdens het kijken wat onderuit gezakt en houden onszelf voor dat we écht niet bang zijn. Dat het zelfs een vrij suffe film is. Het komt ook wat moeizaam op gang. In eerste instantie wordt ook niet echt duidelijk waarom we naar het dagelijks leven van een jong stel zitten te kijken. Dat er een reden is om te gaan filmen wordt steeds gezegd, maar wat die reden is wordt niet genoemd. Dit maakt het allemaal wat langdradig, en dat terwijl de film maar zo'n 80 minuten duurt.

Maar wanneer het zeer onverwacht echt spannend wordt, zitten wij beiden hard gillend op de bank. En vanaf dat moment heeft Paranormal Activity ons in de greep. Met angst en beven wachten we elke volgende zet van de geest (of entiteit?) af en soms kan ik niet anders dan door mijn vingers naar mijn televisiescherm kijken. Ik durf het niet rechtstreeks.

De film zit zo goed in elkaar, dat we op een gegeven moment echt beginnen te twijfelen of het echt is gebeurd. Want het lijkt bijna onmogelijk om dit in scène te zetten. Het einde is gruwelijk en onverwacht. Wanneer de laatste scène is geweest, blijven vriendin en ik verstijfd op de bank zitten. In 80 minuten kan er wat over je heen komen.

Uiteindelijk realiseren we ons dat er helemaal niet zoveel engs is gebeurd, maar dat juist de spanning ons in de ban hield. We komen er dan ook achter dat er nog een alternatief einde aan de film zit. Deze kan je alleen kijken als je een sterke maag hebt. Ik was na 80 minuten horror niet meer verzekerd van mijn ijzeren gestel. Ik keek daarom niet. Ik keek naar het gezicht van mijn vriendin dit het wel aandurfde: dat was al eng genoeg.