Mike Boddé - Pil
|
Cabaretiers Mike Boddé (1968) en Thomas van Luyn wonnen in 1991 het Groninger Studenten Cabaret Festival en het Amsterdams Kleinkunst Festival. Een prachtig begin voor het duo Ajuinen en Look. Maar aan hun theatercarrière als duo kwam een eind toen Mike in een diepe depressie belandde. Over die zwarte periode in zijn leven schreef hij het boek Pil. Het verhaal In Pil doet Mike Boddé op zijn volstrekt authentieke manier verslag van de gitzwarte periode van zijn leven, de periode waarin ook nog eens zijn broer overleed aan kanker. Een boek over een totaal verlie Een verhaal dat Mike Boddé moest vertellen, voor mensen met een depressie en hun omgeving: "Als ik destijds zo'n boek had gehad, zou ik eerder uit die depressie zijn gekomen." En? En dat heb ik geweten. Ik heb Pil niet alleen gelezen, ik heb Pil geleefd. Ik heb vol enthousiasme een prachtig boek gelezen, een boek vol herkenning en een boek met humor! Herkenning wat betreft het diagnosticeren en de fysieke kenmerken van een depressie, maar zeker ook in onze gezamenlijke liefde voor stoepranden, het woordenboekenspel, Mevrouw ten Cate en Rembo & Rembo. Mike Boddé schrijft lichtelijk chaotisch, maar dat is zeker niet storend. Hij wisselt af met teksten van toepasselijke liedjes en gedichten, levert vanaf de zijlijn commentaar op zichzelf in de derde persoon, drijft de spot met zijn getob en w Dit boek zou verplichte kost moeten zijn voor iedereen die in aanraking komt met depressies, is het niet bij zichzelf, dan wel bij een partner, ouder of vriendin. Mike benadrukt de lijdensweg van een depressie en het slikken van pillen. Een pil, zoals de titel van zijn boek luidt, is soms gewoon het enige goede antwoord. Mikes boodschap is een welkome afwisseling, na alle wilde verhalen over antidepressiva in de media. Pil is dan ook niet zozeer een goed verslag van een zware depressie, als wel een overtuigend argument om antidepressiva niet al te gemakkelijk van de tafel te schuiven. Zelf heb ik de vraag uit mijn omgeving ook vaak gehad, waarom ik nog steeds aan de pillen zat? Ik voelde me toch goed en al die chemische rotzooi zou alleen maar slecht voor mijn lichaam zijn. In mijn ogen even bizar als iemand met suikerziekte vragen te stoppen met insuline spuiten! Go Mike! "Er zijn maar twee manieren om een depressie te behandelen: praten en pillen. De meeste kans om er vanaf te komen heb je dus als je het allebei doet." Mike sluit af met een toegift, met daarin twee interviews met behandelaars die erg belangrijk voor hem zijn geweest. In deze interviews worden een aantal misverstanden over depressies en de behandelwijze ervan besproken. Erg nuttig om te lezen! Ik kan niet anders afsluiten dan dit boek iedereen aan te bevelen. Een openhartig boek, waarin een aantal taboes over depressies en het slikken van pillen bespreekbaar wordt gemaakt. Een boek over een zwaar deprimerend onderwerp, met veel humor gebracht! Pil |
s van zelfvertrouwen, maar uiteindelijk ook de helende kracht van humor en de farmaceutische industrie. 
eet te ontroeren. 