De boer op

Uitgestrekte weilanden, schattige lammetjes, een idyllisch boerderijtje en wapperend wasgoed. Het is niet zo gek dat de serie Boer zoekt Vrouw zo'n waanzinnig succes is geworden. Het platteland is mooi en romantisch. Of valt dat in het echt vies tegen?

De roman die ik schrijf, speelt zich gedeeltelijk op het platteland af. Nu is research doen natuurlijk van groot belang bij het schrijven van een boek. Ik wil de stallen zien, de schapen bekijken en weten hoe een mestkelder eruit ziet. Ik vond een boer die me wegwijs wilde maken op het platteland. Gewapend met een nieuwe overall en mijn laarzen waarmee ik ooit op Lowlands in de modder stampte, vertrok ik op een vroege zaterdagochtend vanuit Utrecht naar het platteland.

De boerderij waar ik kom, wordt bewoond door drie gezinnen. Drie generaties bij elkaar op een kluitje. Ik schrijf erover in mijn boek en vind het bijzonder om er zelf ook even deel van uit te maken. De schapenboer vertelt dat het op dit moment rustig is. De schapen beginnen pas met 'lammeren' in de eerste weken van maart. Het is dan een gekkenhuis op de boerderij. De twee broers die nu eigenaar zijn van het bedrijf, vertellen dat ze elkaar dan aflossen. Ze staan dag en nacht in de stal om de lammetjes gezond op de wereld te zetten.

Na de koffie is het tijd om mijn overall aan te trekken en mijn laarzen uit de auto te halen. Ik help met schapen voeren en vraag van alles over het leven op de boerderij. De vrouw waarmee de schapenboer is getrouwd, heeft een baan en hij runt dit bedrijf samen met zijn broer. Deze boer heeft driehonderd schapen en dat is voor deze branche behoorlijk veel.

Ik rijd mee op de tractor en we rijden een rondje door de streek om de schapen die her en der de weilanden kaal knabbelen te controleren. Tussen de middag eten we weer gezamenlijk op de boerderij. Gekookte aardappelen, worst en boontjes.

Aan het eind van de dag wil ik natuurlijk wel weten wat deze boer van het geliefde programma Boer zoekt Vrouw vindt. Hij grinnikt. "Niet helemaal realistisch," vindt hij. "Het platteland wordt iets te romantisch afgeschilderd."

Met een schrijfblok vol aantekeningen en een telefoon vol foto's, ga ik weer naar Utrecht. Het platteland is mooi, maar de stad onmisbaar.