Rick en Myrna zijn tienerouders

Het gezinnetje woont met z'n drietjes bij de ouders van Myrna. Ze.nl nam een kijkje...

Sterre is een beetje huilerig. Ze heeft deze week voor het eerst vaccinaties gekregen. "Ze heeft twee pleisters op haar beentjes," vertelt Myrna (19) terwijl ze haar dochtertje liefkozend op schoot heen en weer wiegt. Haar moeder Annet (47) stoot Myrna aan. "Je moet die pleistertjes wel bewaren, hè. Voor in het plakboek, dat is leuk."

Ze zitten met z'n allen in de woonkamer. Er staat een maxicosi naast de stoel en op de tafel staat een drinkflesje. "Myrna werd ongepland zwanger en er moest een plek zijn waar ze de eerste tijd met Rick en hun kindje kon blijven. Het is voor iedereen doodnormaal: een baby in huis," vertelt Annet.

Maar in het prille begin, toen Sterre er nog niet was, was het wel moeilijk. Myrna weet nog hoe ze haar nietsvermoedende moeder ging vertellen dat ze zwanger was. "Mijn moeder was aan het koken en ik durfde het niet te vertellen. Toen zei Rick: Myrna moet je wat vertellen, maar durft niet. Mijn moeder maakte een soort van grapje: 'Je bent toch niet zwanger, hè?' Rick en ik reageerden daar niet op, en toen zei mijn moeder: 'Is het echt waar?'"

Toen was het hoge woord eruit. Myrna knalde huilend op bed neer. Myrna: "Aan de ene kant was ik heel erg opgelucht, maar aan de andere kant was er natuurlijk nog steeds geen oplossing. Mijn ouders zijn bij ons op bed komen zitten en zeiden dat het allemaal goed zou komen. Rick en ik wisten in ieder geval één ding zeker: we wilden het koste wat het kost niet weg laten halen. Voor geen goud."

En van die keuze hebben Myrna en Rick geen spijt. Ook al is het af en toe passen en meten. Myrna: "Ik kan niet zomaar met een vriendin naar de stad gaan, want ik heb nu verantwoordelijkheden." Overdag zorgt vooral Myrna voor Sterre. Rick gaat al vroeg de deur uit, op weg naar de Albert Heijn waar hij werkt als leidinggevende. Hij grinnikt: "Myrna wordt wakker van Sterre. Ik niet, ik slaap gewoon door haar gehuil heen. Het is de wekker die ik iedere ochtend het eerst hoor." Annet is ook iedere dag thuis, bij Sterre en haar dochter. Ze past heel veel op. "Dat doe ik ontzettend graag! Laat mij maar lekker aantutten en kwebbelen met die heerlijke meid." Annet wandelt dan met de kinderwagen door het dorp om gewoon even wat boodschapjes te doen.

Ook Myrna vindt het heerlijk om haar kindje te laten zien aan de rest van de wereld. "Als moeder zijnde ben je gewoon trots op je kind, dat is logisch. Maar ik word in het dorp heel vaak met de nek aangekeken. En als mijn moeder dan de volgende dag met Sterre naar de supermarkt gaat, dan wil iedereen ineens kijken. Daar kan ik me zó boos om maken, hè."

Ondertussen kijkt ze glimlachend naar Sterre, inmiddels een grote baby van zes kilo. Het meisje kijkt nieuwsgierig uit haar blauwe ogen naar haar vader, moeder en oma, afgewisseld met een gaapje of een enthousiast gilletje. Op haar roze shirtje staat de tekst: 'Oma's prinses'. 

Myrna en Rick geven aan dat zij het zonder Myrna's ouders niet hadden gered. Myrna wijst naar haar moeder. "Mam, jij hebt zoveel voor ons gedaan, hè. Ik vond het allemaal doodeng: in bad doen, kleertjes aan doen, de fles geven. En ik kon niks door die zware bevalling."

En zwaar, dat was 'ie zeker. "Een bevalling van twintig uur, dat is toch niet normaal meer! Met alle ruggenprikken, morfine en verdovingen van dien. Ik dacht echt dat ik doodging," zegt de jonge moeder. "Maar mijn moeder en de moeder van Rick en Rick zelf hebben me er echt gigantisch doorheen gesleept."

Rick knikt. "Het was zeker geen pretje voor Myrna, nee. Ik wist op een gegeven moment ook niet meer wat ik moest doen. Ik kon eigenlijk alleen maar toekijken." Dan begint Sterre te huilen. Myrna ruikt aan haar billen en Rick lacht. "Is het weer zover?" vraagt hij. Myrna schudt haar hoofd. "Nee, ze is gewoon heel huilerig. Komt echt door die vaccinatie." Rick neemt Sterre tegen zijn borst. "Ons prupke, hè," zegt Myrna. Ze geeft haar dochtertje een kusje. Rick doet hetzelfde.

Dan neemt opa Martin Sterre van Rick over. Hij is net terug van zijn werk bij de KLM. Martin knuffelt Sterre. Maar het huilen gaat onverminderd door. Dan komt Myrna op een idee. "Laten we haar bij de kerstlichtjes neerleggen op mijn kamer. Die vindt ze altijd zo mooi!"

Eenmaal bij de kerstverlichting aangekomen is het gehuil opgehouden. Twee kleine oogjes staren naar de rode, groene, roze en oranje lichtjes die fel schitteren in de donkere slaapkamer. Het is de kamer waar Myrna zelf is geboren en waar ze achttien jaar lang alleen heeft geslapen. Nu slapen Rick en Sterre bij haar op deze kamer. Er staat nu behalve een tweepersoonsbed, ook een ouderwetse wieg. "Mooi hè. En zie je al die Hello Kitty-plaatjes aan de muur? Nu ik Sterre heb, kan ik me helemaal uitleven. Ik vind Hello Kitty zó leuk hè!"

Dan kijkt Myrna op de klok. Het is al bijna acht uur, de winkels zijn tot negen uur open en ze moeten nog even wat boodschappen doen. "We moeten nu echt gaan hoor, Rick." Sterre wordt door haar vader in de wieg gelegd terwijl Myrna geestdriftig door haar slaapkamer stampt om haar zwarte pumps te vinden. Rick aait Sterre nog een keer over haar wang. Myrna draait zich nog even om naar haar vader voordat ze de deur uitloopt. "Pap, let jij eventjes op onze Sterre? Mama, Rick en ik gaan naar de winkel. Ze heeft de fles al gehad," en ze lopen de deur uit.