Het echtelijk bed
|
Zondagmorgen, half zeven. Ochtendlicht schemert door de gordijnen. Moeder, zojuist ontwaakt, zoekt de warmte op en schuift tegen de broeierige borstkas van haar man, waarna hij eveneens langzaam wakker wordt. Hij legt zijn arm om haar heen en streelt haar rug. Een zacht kreunend 'Goedemorgen' prikkelt haar gehoorgang. Ze richt haar gezicht naar zijn mond, geeft hem een liefdevolle kus en kermt: 'Ook een goedemorgen,' waarop haar hand gematigd naar beneden glijdt richting zijn mannelijk lid, welke blijkbaar enigszins geplaagd wordt met ODOL. Ze kust hem verder en hij legt zijn andere arm innig om haar heen. Ze gaat voorzichtig bovenop hem liggen en haar hoofd verdwijnt onder de dekens, terwijl er op dat moment een doordringend gejammer uit de babykamer komt en haar borsten spontaan beginnen te stuwen. Er lekt moedermelk uit haar voorgevel. Moeder Natuur heeft dat prima ger Dan merken ze een van de trap afkomend zacht getrippel op. Zonder waarschuwing vooraf wordt de slaapkamerdeur opengeduwd: 'Mam, pap, zijn jullie wakker? Ik heb dorst. Mag ik wat drinkuh? En Spongebob kijkuh? En oh ja, ik heb ook honger.' De ODOL van vader is acuut geslonken tot een slap aftreksel. Het enige wat bij moeder nog naprikkelt zijn haar zojuist uitgemolken tepels. Seks? Na de komst van het nageslacht wordt dat gedegradeerd tot ruwweg 'min één'. Het is een wonder dat er überhaupt zoveel kinderen ter wereld komen. |
egeld. Ze lacht wat ongemakkelijk, worstelt zich uit zijn armen en stapt met een ingehouden zucht uit bed. Na een kwartiertje komt moeder weer uit de babykamer nadat babylief tevreden en met een volle maag wederom braaf in slaap is gesust. Vader slaat de dekens verheugd open waarop zij weer tegen hem aankruipt en de inleiding van voor af aan kan beginnen.