C.R. Zafon - Het spel van de engel
|
David Martín woont in het turbulente Barcelona van de jaren twintig. Als kind vindt hij in het Kerkhof der Vergeten Boeken het sinistere Lux Aeterna, geschreven door Diego Marlasca. Jaren later krijgt hij een aanbod van een mysterieuze uitgever om een boek over religie te schrijven dat de wereld zal veranderen. Deze uitgever heet Andreas Corelli en is ook de uitgever van Lux Aeterna. De tol die hij voor het schrijven van dit boek moet betalen is torenhoog en ook ontdekt hij steeds meer parallellen tussen het leven van hem en Diego Marlasca... De schaduw van de wind was naar mijn mening een fantastisch boek. Alleen al de openingsscène met het Kerkhof der Vergeten Boeken was er eentje die je niet snel vergeet. Barcelona leent zich perfect voor de mysterieuze geschiedenis waarin de hoofdpersoon verzeild raakt, en na het boek gelezen te hebben, wil je niet anders dan naar Barcelona gaan. Met Het spel van de engel moest Zafon de hoge verwachtingen opnieuw waarmaken. Ook in dit boek kiest hij weer voor Barcelona en het Kerkhof der Vergeten Boeken. Ongewild ga je dan vergelijkingen trekken tussen het eerste en het tweede boek. Ondanks dat ze geen vervolg op elkaar zijn of anderszins een relatie met elkaar hebben, voelt het toch alsof je een saga aan het lezen bent.
Het spel van de engel komt langzaam op gang, maar ontvouwt zich tot een duister Faust-achtig verhaal waarin het prachtige Barcelona weer de hoofdrol speelt. Het boek is niet het gemakkelijkste om te lezen in zijn genre, maar daarom des te meer de moeite waard. Dit keer deed Zafons boek me heel erg denken aan Stad der wonderen van Eduardo Mendoza, nog zo'n prachtig boek over Barcelona. Beide boeken zijn vrij serieus van aard en vaak ook vrij poëtisch en ingewikkeld geschreven. Het spel van de engel is gewoon een prachtboek, al is het naar mijn mening niet zo fantastisch als De schaduw van de wind, wat voor iedereen verplichte leeskost zou moeten zijn. Het spel van de engel |
En welk komt het beste uit de vergelijking? Het ligt er maar net aan waar je van houdt. Het spel van de engel is meer sinister en duister dan zijn voorganger en daarmee ook spannender. De schaduw van de wind is daarnaast veel meer een roman, een hele mooie roman nog wel. Maar feit is dat het beiden ontzettend goede boeken zijn.