Marion Pauw - Zondaarskind

Media 15 jaar geleden door Marieke_B

Het verhaal
Geertruida 'Truitje' Amalia Langhout heeft geen makkelijk leven gehad. Op jonge leeftijd verloor zij haar ouders en zusje, waarna ze in een soort klooster bij de Zusters van de Liefde opgroeide. Het leven daar was hard; de meisjes werden niet bij hun naam genoemd, maar kregen allemaal een nummer. Toen ze 18 jaar werd, kwam ze als dienstbode te werken bij een gegoede familie in Bussum. Daar leek het haar eindelijk voor de wind te gaan: ze werd smoorverliefd, raakte zwanger en had grootse toekomstplannen. Helaas was er iemand die haar de weg versperde: Frédérique Vos.

Frédérique Vos was zo'n vrouw die denkt dat de wereld om haar draait, wat waarschijnlijk nog zo is ook. Met een flinke portie arrogantie en hooghartigheid pakte ze alles af wat Geertruida lief was - zonder hier ook maar een moment voor te boeten.

Nu is Geertruida 80 jaar en nog even fit en kwiek. Door een ongelukkige val is ze echter tijdelijk in een verzorgingstehuis geplaatst, wat haar totaal niet zint. Daar stuit ze stomtoevallig op haar aartsrivale van vroeger. Door zich nu Amalia te noemen, kan ze ongestoord werken aan een plan om eindelijk wraak te nemen, samen met haar partner in crime, mevrouw Koe (90). Zal het haar lukken Frédérique haar verdiende loon te geven en daar haar zo gewilde voldoening uit te halen?

En?
Het stempel 'literaire thriller' past niet helemaal op dit boek. Natuurlijk is er spanning, maar je zit er niet van op het puntje van je stoel. Boeiender is het grote stuk waarin Geertruida's leven tot nu toe als in een roman wordt beschreven: alles wat zij heeft moeten doorstaan, vooral mentaal. Je wordt uiteraard wel nieuwsgierig naar de manier waarop deze oude dame wraak wil nemen op haar vijandin, maar de hele actie zelf wordt uiteindelijk wat afgeraffeld.

Desalniettemin is het een zeer vermakelijk boek. Marion Pauw heeft met de bejaarde Geertruida Langhout een fascinerend en pittig personage neergezet; een sterke vrouw die weigert ouder te worden, ondanks dat haar leeftijd anders vertelt. Vastbesloten om wraak te nemen op dat wicht van een vrouw, dat haar leven vroeger zó verziekt heeft, dat ze er altijd last van is blijven houden. Je sluit haar onmiddellijk in je hart. Het is knap hoe Marion zich in deze oude vrouw verplaatst heeft en zich het karakter heeft eigengemaakt.

In Zondaarskind grijpt Marion ook de kans om een thema aan te kaarten waar te weinig over gesproken wordt: de ouderenzorg. Het is schrijnend om te lezen hoe slecht het hier soms mee is gesteld. Gelukkig doet ze dit op een humoristische manier, vanuit Geertruida's sarcasme, zodat het goed te behappen blijft en niet belerend wordt.

Zondaarskind is een absolute must-read!