Daniëlle Hermans - De watermeesters
|
Wat deze literaire thriller onderscheidt van andere, is diepgang. De meerdere verhaallagen, de vele personages en de afwisseling van verleden en heden, maken dat het boek werkelijk een literaire kwaliteit heeft. Het boek bevat voornamelijk sterke karakters die goed uitgediept zijn. Het perspectief wisselt per hoofdstuk, waardoor er van één hoofdpersoon geen sprake is. Een sterk punt aan het boek is dat er waardevolle historische informatie over ons land in staat. De hoofdstukken die zich in het heden afspelen, worden zo nu en dan afgewisseld met hoofdstukken uit het polderland van rond 1600. Door de feiten over de drooglegging van het Beemstermeer en de bijkomstige vermeende aanbestedingsfraude, verdient dit boek ook mede de noemer historische roman. De hoofdstukken die in het verleden afspelen, vond ik minder interessant om te lezen, omdat ik het jammer vond dat ik moest wachten tot ik meer informatie kreeg over het verhaal uit het heden. Ondanks dat is het verband tussen de twee verhalen heel knap gelegd en blijf je geïnteresseerd omdat je wil weten welk doel nou achter alle gebeurtenissen steekt.
Vlak nadat Tim Paltzer zijn vriendin, de journaliste Sophie van Manschot, in paniek vraagt of zij alle bestanden van zijn computer kan wissen, verdwijnt hij. Sophie zet alles op alles om erachter te komen wat er aan de hand is. Dan wordt Berend Adriaans, directeur van het ingenieursbureau waar Tim werkt en dat gespecialiseerd is in waterbeheer, levenloos aangetroffen. Zijn hoofd is in een dijk gestoken. Een symbolische daad? Rechercheur Rob van Helden en rechercheur in opleiding Nicole Hessels moeten deze bizarre moord zien op te lossen. Hieruit blijkt dat Sophie de hoofdpersoon uit het boek zou zijn, terwijl ze niet meer vervult dan een, zij het wel een belangrijke, bijrol. Het boek begint namelijk met Berend Adriaans die een belangrijke opdracht te vervullen heeft; Sophie en Tim komen pas in hoofdstuk 11 in beeld. Ten tweede vond ik het jammer dat het boek toch ook weer het ingesleten stramien volgt: het gegeven van de doorgewinterde rechercheur, de rot in het vak, en daarnaast degene die het allemaal nog moet leren. Toch ook wat feminisme erin: het is een meisje (met een sterk ontwikkeld reukorgaan) dat het natuurlijk ondanks de denigrerende opmerkingen van haar meester, het bij het rechte eind heeft. Dit zijn echter maar details als je kijkt naar het grote geheel. Het boek leest lekker door, maar is verre van oppervlakkig. Het boek bevat kennis, maar is desondanks niet hoogdravend of belerend. Al met al een aanrader en ik weet zeker dat we in de toekomst meer van deze schrijfster kunnen verwachten. In de tussentijd heb ik gelukkig Het tulpenvirus nog te lezen. De watermeesters |
Naast de schare positieve punten waren er ook wat punten die ik minder goed vond. De achterflap van de tekst vond ik bijvoorbeeld niet representatief voor de inhoud van het boek.