Janneke Jonkman - Vederlicht
|
Elien is documentairemaakster. Vroeger volgde ze een opleiding aan de balletacademie, een periode die diepe sporen heeft achtergelaten. Om haar verleden te verwerken, besluit ze haar ex-klasgenoten uit te nodigen om een film te maken over hun gezamenlijke tijd op de academie. Aanvankelijk zijn ze niet enthou Vederlicht gaat niet alleen over veel te dunne meisjes die gestimuleerd worden alsmaar af te vallen, ook de manier waarop de danswereld wordt beschreven doet luchtig aan. Het verhaal leest - niet geheel verrassend bij een boek over een documentairemaakster - als een filmscript. Dat betekent niet dat de thema's in Vederlicht idyllisch zijn. Niet alleen is schrijnend om te lezen hoe Elien en haar klasgenoten hebben afgezien op de balletacademie en wat voor doodsangsten zij uitstonden voor de wrede docenten... Ook buiten schooltijd kregen ze flink wat te verduren: misbruik, zelfmoord, verkrachting, anorexia en hechtingsproblemen passeren de re De vluchtige manier waarop Janneke Jonkman deze thema's beschrijft, heeft zijn voor- en nadelen. Aan de ene kant zorgt het ervoor dat het boek ondanks alle ellende net zo makkelijk leesbaar blijft als de titel pretendeert, aan de andere kant zorgt het voor een hoop losse eindjes. Janneke Jonkman lijkt heel veel te willen vertellen, maar laat de hoofdpersoon zoveel mijmeren over haar bestaan om toe te komen aan de daadwerkelijke gebeurtenissen. Wat er precies is gebeurd met klasgenoot Abel wordt niet duidelijk, net zoals heel makkelijk over Eliens nare ervaringen in Zuid-Amerika heen gestapt wordt. Daardoor is Vederlicht net een veertje dat na het dichtslaan van het boek snel wegzweeft en laat het weinig indruk achter. Dat is jammer, want de verhalen op zich zijn heftig genoeg. Voor lezers die na de laatste bladzijde achterblijven met verwarring en twijfel is er echter hoop. Vederlicht kwam in het nieuws doordat het boek door de uitgeverij gepromoot wordt door middel van een boektrailer: een kort filmpje waarin de strekking van het verhaal wordt verteld. Dat de auteur ook het talent heeft om in beeld de juiste sfeer neer te zetten, wordt in deze tweeënhalve minuut wel duidelijk. Een boekverfilming is waarschijnlijk dus niet ver weg. Misschien dat Vederlicht in filmvorm, zonder alle overpeinzingen, wel kan beklijven. |
siast, maar uiteindelijk stemt iedereen toe zijn of haar verhaal te vertellen voor de camera van Elien. Door middel van flashbacks van Elien en de verhalen van haar klasgenoten word je meegezogen in de wereld van pliés, roze strikjes en podiumvrees. 
vue.