Renate Dorrestein - is er hoop
Renate Dorrestein is een kei in het schrijven vanuit verschillende perspectieven. Zo schreef ze in Echt sexy vanuit de belevingswereld van een 13-jarig meisje en kroop ze voor is er hoop in de huid van Igor, een jongen met een bijzonder laag IQ. Het verhaal Igor vindt zelf dat hij het goed voor elkaar heeft in het leven. Beter dan de meeste andere mensen. Er bestaan immers wel honderd verschillende ziektes en hij heeft ze geen van alle. Sommige mensen zijn kaal, hij niet. En stel dat er een aardbeving komt en het licht valt uit, nou, dan heeft hij altijd nog zijn zaklantaarn. Als Igor op straat het dakloze meisje Lisa tegenkomt, verandert alles. De twee raken op een vreemde manier bevriend en vinden samen een baby, waar niemand zich om lijkt te bekommeren. Oma Nettie is in de veronderstelling dat de baby van Lisa is en neemt hen liefdevol in huis. Ze beseft echter niet wat er aan de hand is en het lijkt een kwestie van tijd voor alles helemaal in de soep loopt... En? Renate heeft de personages in is er hoop heel aandoenlijk gemaakt. Igor vanwege het feit dat hij de dingen zo simpel ziet, zo onberekenbaar is en zich niet kan beseffen wat de gevolgen zijn van zijn daden. Oma Nettie omdat ze zich zo inzet voor Igor, zichzelf heeft opgeofferd voor hem en haar leven voor hem zou geven, ook al heeft ze het bepaald niet makkelijk. Neem maar eens de zorg voor een zwakbegaafde jongen op je... En Lisa, omdat ze gewoon snakt naar een normaal leven vol liefde, maar dit op de verkeerde manier zoekt. Het is knap zoals Renate het verhaal moeiteloos vanuit deze, zeer verschillende, personen weet te vertellen en feilloos weet te switchen tussen de erg uiteenlopende invalshoeken. Ze heeft zich ontzettend goed in vooral Igor en Nettie verplaatst, wat personages zijn die waarschijnlijk erg ver van haar af staan. Het verhaal zelf is bijzonder, vooral omdat zowel Igor als Lisa niet stilstaan bij wat ze veroorzaken. Igor kan dit ook niet, heeft niet het vermogen om het te begrijpen, en Lisa lijkt het niet te willen. Geen van de personages is perfect, maar ze doen allemaal hun best op een eigen, soms onhandige, manier. Renate beschrijft dit alles zelf nog het mooist: 'Dit boek gaat over de goede bedoelingen van imperfecte mensen en over onalledaagse liefde.' Dit boek is weer een echte Renate Dorrestein en doet uitkijken naar haar volgende! is er hoop |