Interview: Sarah Bettens!

Media 15 jaar geleden door Jo-Anne

Begin jaren '90 speelde Sarah samen met haar broer in een amateurbandje. Broer en zus werden ontdekt en dit was het begin van een veelbelovende carrière in de muziek. Na een paar jaar besloot K's Choice een rustpauze in te lassen, maar Sarah moest hier niets van hebben en besloot een soloalbum te maken. Sindsdien heeft Sarah de wind mee!

Hoe gaat het met Sarah?
"Goed, goed goed... heel goed. Ik ben nu een paar weken bezig met de promotie van mijn album Never Say Goodbye in België en Nederland en deed mee met een viertal Bløf-concerten in Rotterdam. Tussendoor geef ik heel veel interviews en probeer ik zoveel mogelijk aan promotie te doen."

Een samenwerking met Bløf, wat een bijzondere combi!
"We hebben een gemeenschappelijke vriend en hij vertelde dat Bløf geïnteresseerd was om ooit samen iets te doen. We zijn in contact gekomen met elkaar en toen hebben ze een paar nummers naar mij gestuurd waar ik mee zou kunnen zingen en ik was gelijk enthousiast. Ik heb ze pas in de studio leren kennen en daar drie dagen lang een nummer opgenomen. Onze samenwerking was echt heel tof en muzikaal klinkt het heel mooi."

Wensen en dromen?
"Ik heb veel wensen en dromen, maar ben blij met hoe alles nu gaat, zowel in mijn privé- als muziekleven. Als het zo blijft dan ben ik heel blij. Maar ik zou ook wel een grote tournee in Amerika willen doen of terug gaan naar Australië... Ik heb gemerkt dat het beter is om je helden niet te ontmoeten, omdat het soms kan tegenvallen. Maar toch: als ik ooit met Barry White had kunnen zingen, dan had ik dat gedaan. (Helaas is deze in 2003 overleden - red.) Ik vind het enorm inspirerend en avontuurlijk om met anderen te mogen samenwerken.

Verder zou ik heel graag willen blijven doen wat ik graag doe. Het moment dat ik het muziekwereldje niet meer leuk zou vinden, wil ik ook moedig genoeg zijn om uit de muziek te stappen en me met iets anders bezig te houden."

Wat inspireert jou bij het schrijven van nummers?
"Ik haal mijn inspiratie uit het alledaagse leven, het kan over mezelf gaan, wat ik belangrijk vind of kwijt wil. Het kunnen ook lichte dingen zijn, zoals het nummer I Can Do Better Than You. Dat is een heel speels liedje. Het hangt een beetje af van mijn gemoedstoestand op dat moment. Ik heb geen voorkeur voor een bepaald onderwerp, maar de liefde zal toch altijd weer terugkeren in mijn teksten."

Vrijwel al je nummers zijn Engelstalig, maar met Bløf zing je in het Nederlands. Wat doe je het liefst?
"Ik heb zelf één nummer in het Nederlands geschreven, maar mijn voorkeur gaat toch uit naar het Engels. Het is makkelijker te schrijven en ik kan mijn emoties er meer in kwijt. De meeste nummers waar ik naar luister zijn Engelstalig, dus klopt het voor mij ook beter als ik in het Engels schrijf en zing."

Hoogtepunt en dieptepunt?
"Het hoogtepunt uit mijn carrière is toch de eerste Pinkpop. We hadden een ongelooflijke middag en de fans waren echt overweldigd op dat moment, dat zal ik nooit vergeten. Ik denk minder graag aan dieptepunten. Er zijn altijd mindere dagen, maar of er nou een echt dieptepunt was... Ik hou er wel rekening mee, maar ik leef mijn leven niet om te wachten op het moment dat het misgaat. Ik ben blij met alles wat ik heb en wat ik kan doen. Als het op een dag minder gaat, zal ik me aanpassen.

Als kind heb ik altijd gezongen: ik moest gewoon meezingen met de platen die ik kocht. Mijn moeder zei dat ik zong vanaf het moment dat ik kon spreken. Ik heb altijd graag gezongen en heb er op één of andere manier mijn werk van kunnen maken. Mijn droom is dus uitgekomen."

The Basement Plugs, The Choice, K's Choice... en dat samen met je broer, ging dat wel goed?
"Met de Basment Plugs heb ik maar één concert gehad, omdat we slechts kort hebben bestaan. De naam The Choice hebben we moeten veranderen, omdat er al een andere groep bestond met die naam. De samenwerking met mijn broer ging absoluut gemakkelijk. We zijn heel goede vrienden en ik zou me niet kunnen voorstellen met wie het gemakkelijker is om samen te werken dan met hem."

Als je niet in het muziekwereldje zou zitten dan...
"Zou ik waarschijnlijk iets zelfstandig doen. Ik heb nooit zin gehad om een 9 tot 5-baan te hebben of voor iemand anders te werken. Ik was fotografie aan het studeren toen we begonnen met de groep en heb toen moeten stoppen met die studie. Als ik niet in de muziek zat, zou ik me dus waarschijnlijk bezighouden met fotografie."

De theatertour Never Say Goodbye was akoestisch. Waarom?
"In 2006 heb ik een tour gedaan met alleen een pianist. Het was de bedoeling om iets anders te doen, klein en intiem. Ik wilde alle nummers terugbrengen naar de essentie. In 2008 hebben we hetzelfde gedaan, maar dan met alleen covers. Het bevalt me enorm, omdat ik de rest van het jaar alleen maar rockconcerten doe met de groep. Het is fijn om het eens wat stiller te doen en in theaters te spelen. Mensen luisteren dan heel aandachtig en dat is echt een luxe. Daarom probeer ik om de twee jaar zo'n tour te maken."