De eenzaamheid van de priemgetallen
De Italiaanse schrijver en afgestudeerde fysicus Paolo Giordano (1982) heeft een spectaculair debuut gemaakt met de roman De eenzaamheid van de priemgetallen. Alle critici waren lovend en zetten hem op een hoog voetstuk. Men sprak van 'het grootste talent in jaren in Italië' en het was dan ook geen verrassing dat hij de Premio Strega uitgereikt kreeg; de meest prestigieuze literaire prijs in Italië. Na Italië volgde de rest van de wereld: de roman is een regelrechte bestseller. Het verhaal Mattia is de ene helft van een tweeling en hyperintelligent. Zijn zusje Michela is juist geestelijk niet helemaal in orde en Mattia vindt het lastig om daarmee om te gaan. Hij snapt haar niet en schaamt zich zelfs voor haar. Als ze samen naar een verjaardag moeten, wil Mattia niet met haar gezien worden en laat haar achter op een bankje in het park, met de mededeling dat ze daar op hem moet wachten. Als hij terugkomt, is Michela echter verdwenen en wordt ook nooit meer teruggevonden. Enkele jaren later komen Alice en Mattia bij elkaar in de klas. De dramatische gebeurtenissen uit de verledens van Alice en Mattia, blijven hen de rest van hun leven achtervolgen. Alice worstelt met een eetstoornis en Mattia snijdt zichzelf. Allebei voelen ze zich eenzaam, onbegrepen door de rest van de wereld. Mede daardoor ontstaat een behoorlijk aparte vriendschap, want beiden vinden het lastig zich te uiten. Als de vriendschap van beide kanten tot meer uitgroeit, wordt dit dan ook niet naar elkaar uitgesproken en draaien ze verder en verder om elkaar heen. Een relatie die bij voorbaat al gedoemd is te mislukken. De wiskundig geniale Mattia leeft een teruggetrokken leven in een wereld van cijfers, terwijl Alice haar uitvlucht zoekt in de fotografie. Mattia omschrijft zichzelf en Alice als twee priemgetallen: mensen die afwijken van hun omgeving zoals priemgetallen dat doen ten opzichte van de rest van de cijfers. 'Alleen en verloren, vlak bij elkaar, maar niet dicht genoeg om elkaar echt aan te raken.' En? Als lezer volg je het opgroeien van Alice en Mattia, en je herkent daarin de mogelijkheden en beperkingen waar je als jong volwassene mee om moet zien te gaan. De invloed die bepaalde omstandigheden op jouw keuzes hebben en hoe die weer de rest van je leven bepalen; Paolo Giordano beschrijft dit ontzettend mooi. Hij kiest zijn woorden zorgvuldig en schrijft heel beeldend en beheerst. De eenzaamheid van de priemgetallen is een prachtig gekozen titel en het boek mag dan ook zeker niet in je collectie ontbreken. Wat mij betreft mag deze jonge schrijver nog heel veel meer moois uitbrengen! De eenzaamheid van de priemgetallen |