Op www.twitter.com kunnen mensen korte berichten plaatsen, die verspreid worden naar hun followers. Daarnaast kun je zelf weer andere mensen volgen. De website wordt veelal gebruikt voor het uitwisselen van wie-wat-waar informatie en nieuwtjes; de berichten bevatten maximaal 140 karakters, net zoveel als er in een sms-bericht passen. En van al die korte zinnetjes kun je natuurlijk ook een roman maken.
Door @overdiek en @ronaldgiphart werd bedacht dat het misschien leuk zou zijn een heuse Twitterroman te starten. Je bent schrijver of je bent het niet! ;) Zo gezegd, zo gedaan en 'tweetroman' was geboren.
@overdiek startte met de eerste zin, @ronaldgiphart ging ermee verder - die het daarna nodig vond hem naar mij door te schuiven. Nadat ik doorhad hoe het werkte, kon ik er de lol wel van inzien en schreef ik regel nummer 3. Inmiddels lijkt de 'tweetroman' zijn weg door Twitterland te hebben gevonden, want er is al een aardig verhaaltje ontstaan. Om het allemaal overzichtelijk te houden, heb ik maar besloten alle regels hier bij te houden.
Spelregels
Je mag alleen meedoen (een zin bedenken) als de tweetroman officieel door iemand aan je doorgegeven wordt.
De zin die je dan bedenkt moet de tags #regel en #tweetroman bevatten (dan issie goed terug te vinden).
Hij mag niet doorgegeven worden aan mensen met slotjes, want dan zijn de tweets niet zichtbaar en dus niet meer terug te vinden voor niet-followers.
TWEETROMAN
@overdiek:
De theedoek werkte goed als isolatie. Toch sijpelde af en toe de regen door. Als moeder dat eens wist.
@ronaldgiphart:
Moeder was namelijk nogal zuinig op haar theedoeken. Eigenlijk was haar theedoekencollectie het enige dat ze echt bezat.
@brouwertje:
Het was dus zaak om voorzichtig met 'r spullen om te gaan, te zoeken naar een andere manier om de regen tegen te houden.
@Meef:
Maar hoe dapper ben je in een strijd wanneer je weet dat je gaat verliezen? Ze ziet de grauwe wolken en verzucht:
@SanneBrand:
"Het gaat me lukken." Met haar felle rode laarzen stapt ze verder. De grauwe wolken blijven haar achtervolgen.
@mobileon:
Ongemerkt was ze inmiddels gaan rennen. Haar linkerteen knelde in haar schoen, bloedde ook een beetje waarschijnlijk.
@theatman:
Verbeten rende ze verder, niet denkend aan wat ze achterliet, niet denkend aan alles wat ze tegemoet zou gaan.
@RoelJewel:
Maar dan ineens, hoe voorzichtig ze probeert te zijn, struikelt ze over iets, door de regen en modder onherkenbaar.
@MichelSchep:
Ze probeert op te staan totdat ze ziet waarover ze is gevallen. Wanhoop en paniek maken zich van haar meester.
@kloosm:
"Wat gebeurt er?" vraagt ze zich vertwijfeld af.
@rijkvankooy:
Maar voor ze een antwoord kon bedenken, brak de hel los; een bliksemschicht scheurde de boom naast haar aan flarden.
@Wendelien:
ze kon nu geen onderscheid meer maken tussen het bonken van haar hart en de rest van de geluiden
@sterestherster:
Ze was nu helemaal doorweekt en daar kwam nog bij dat ze geen idee meer had welke richting ze op moest lopen.
@Gondaa:
Zonder op of om te kijken rende ze weg van de plaats des onheils. Uit haar rechterooghoek zag ze een schim naderen.
@LauraEve:
De schim naderde en riep haar naam: 'Eva! Eva!'
@sabdesigns:
Ze keek verschrikt om en bleef staan. Maar iets zei Eva door te blijven lopen ondanks de bekende stem die riep.
@Amiek:
Ze kende de stem maar kon hem niet thuis brengen. Werk? Sport? Nee, langer geleden. Studie, school? School!
@roelandp:
Eva had een blauwe maandag op de huishoudsschool in Amsterdam gezeten en de stem leek verdacht veel op die van de concrg.
@heleenvanlier:
Maar was het wel een mens? Welk onheil naderde hier? Ze wist dat ze nu actie moest ondernemen, anders was het te laat.
@PeterBeeOnline:
Haar rode laarsjes leken plots vastgezogen in de modder. Ga weg engerd, gilde ze. 'Maar ik ben het', zei de stem, 'Dolf'.
@jacqveldman:
Dolf?, dacht Eva. Ze kende maar één Dolf, en hardly intiem: de achterneef van de beste vriendin van tante Gea's overbuurvrouw.
@LaurensVHG:
De wereld hield één moment zijn adem in, terwijl het plotselinge zonlicht zinloos zacht op de gevels viel.
@jaapstronks:
'Meneer de conciërge!' riep Eva uit, 'wat doet ú hier?' Zo noemde iedereen hem - ze had nooit geweten dat hij Dolf heette.
@erikstronks:
'De regen is niet je enige probleem, Eva' fluisterde Dolf. 'Berg die theedoek maar op voordat hij niet meer te wassen is'
@jveerden:
Een rilling liep over haar lichaam, haar adem stokte in haar keel. Maar wat dit gevoel oproept wist Eva eigenlijk niet.
@brse:
Was het de nat geworden theedoek, haar bloedende teen of Dolf die haar zo sneaky aan het besluipen was?
@marlooz:
Ze dacht terug aan de laatste keer dat ze haar vader zag, ze was 7. Dit gevoel leek daarop en ze voelde zich klein worden.
@johanschaap:
Beter dacht ze niet aan vader. Beter geen herinnering aan Het Voorval. Beter... 'Meekomen jij, nu' sprak Dolf dwingend.
@rotjong:
"we gaan naar Maastricht! Nieuwe theedoeken kopen." "en we gaan met de oude picalillikleurige Mercedes" WTF dacht Eva.
@NuNicole:
'Naar Maastricht? Dat klinkt nog best leuk,' dacht ze vertwijfeld. 'Ik zou nieuwe rode laarzen kunnen kopen!' Maar toch..
@2525:
In de auto rook het naar afval. De asbak was sinds 1973 niet meer geleegd. Dolf nam een theedoek en wreef de ruit schoon.
@camathome:
Bijna had hij haar waar hij haar hebben wilde. Hij duwde de tape in de radio, draaide het volume open en drukte op play.
@diannebeukema:
De rillingen liepen over haar rug. Ann Murray kwam uit de speakers. Deze tape draaide haar moeder grijs toen ze jong was.
@nielsthooft:
Precies op dat moment gebeurde er heel ver weg iets onverwachts, dat hier op onduidelijke wijze iets mee te maken had.
@vandenb:
Op de bovenste verdieping van een onheilspellend gebouw keek een man met ooglapje uit het raam. 'Theedoeken,' gromde hij.
@robinsmits:
Hij haalde uit zijn lange leren jas een voice recorder en sprak 'theedoeken' en 'Maastricht' in. Zijn hond Wolf huilde.
@ivovictoria:
Geïrriteerd keek hij op. 'Wolf! Bek dicht, homo!' Hoe kwam een man als hij in godensnaam aan een fluthond als Wolf?
@MaaikeS:
Dat was tegen de zere poot van Wolf. Want hij had het gevoel dat zijn baas hem niet respecteerde, als homoseksuele hond.
@heddasanders:
Zijn hondenbrein wist echter niet dat dat harde gejank het gesprek overstemde, dat via het oortje van Eenoog binnenkwam.
@book2nightmare:
"Eenoog," fluisterde Dolf. Hij dacht dat Eva sliep. "Heb ik de verkeerde meegenomen? Ze lijken allemaal zo op elkaar."
@alexmaslow:
Twijfel maakte zich meester van Dolf. Een tweede vergissing zou fataal zijn voor het plan. Het Plan. Het werd stil.
@edbananeman:
"Een plan is slechts zo goed als de uitwerking ervan" had hij eens ergens gelezen. Buiten begon het te regenen.
@ludder:
"Dolf", snauwde Eenoog, "kun je dan niets alleen?" Hij zuchtte diep. "Goed, vertel, hoe ziet die griet eruit?"
@kaeru:
"Rode modderige laarzen, rood haar, een rode jas", zei Dolf. "Maar wat maakt het uit? Straks herkent niemand haar meer."
@nielsthooft:
"Wacht," zei Eenoog. Hij viste zijn iPhone uit zijn zak en updatete zijn Twitter met de tekst, "Het plot wordt dikker."
@wiegertje:
"En je moeder heeft ook niet meer de omvang die ze ooit had." Content met zichzelf schrok hij op van een schurend geluid.
@KasperSoeters:
Sinds zijn moeder hem in een orgie van schurende geluiden ter wereld had gebracht, reageerde hij er altijd vrij heftig op.
@Nynke:
"Oh, die bevalling, quelle horreur! Zijn evil stuitliggende tweelingbroer had het zijn moeder knap lastig gemaakt."
@Neeeltje:
Hij scheurde haar open van kruis tot navel. Daarmee begon niet alleen haar miserabele leven, maar ook dat van Eenoog.
@Mitrala:
Eva ontwaakt, haar hoofd tolt. De Mercedes staat stil op een verlaten parkeerplaats naast de snelweg. Maar waar is Dolf?
@antiroos:
Het portier blijkt open, Eva kruipt uit de auto. Drie diepe teugen opgeluchte adem later realiseert ze zich: "Wegwezen!"
@10inc:
Tot haar schrik merkt ze dat haar laarsjes aan elkaar gesmolten zijn. Onhandig blijkt snel, ze mist ook haar linkeroog.
@JanineLois:
Wat een Donald Duck-achtige manier om iemand het vluchten te beletten, met secondelijm. Ze wurmt zich uit haar laarsjes.
@gaapster:
Omdat ze -met haar ene oog- ziet dat er bloed en gaten in haar sokken zitten, besluit ze zich ook hiervan te ontdoen.
@apjvalk:
Verblind door de koplampen van tegemoetkomende auto's zwalkt Eva de duisternis in, de natte theedoek in de armen geklemd.
@Starborough:
De thee kan haar gestolen worden. De doek is voor het bloeden. Koplampen naderen snel.
@ingejanse:
Terwijl de lampen groeien, wordt het licht alsmaar fysieker. De logica van de klap doet de pijn bijna verdwijnen. Bijna.
@fayvanderwall:
Maar niet helemaal. Zodra ze via bumper, motorkap en dak het wegdek raakt is het onmogelijk alle pijn weg te redeneren.
@derique:
Piepende banden. Twee dieprode achterlichten. Muziek. Diepe bassen doen het asfalt trillen. Een portier gaat open.
@rebelbass:
Stop right there! I gotta know right now! Before we go any further, do you love me? krijst een vrouw vanaf de achterbank
@studiojm:
Die stem. Dat afschuwelijk irritant geschreeuw dat niet te verdragen is . Dat kan alleen maar een ding betekenen....
@alissiamt:
de autdities voor Idols zijn weer begonnen en hen dochter doet mee.
@noordeman:
Theedoeken deden haar altijd denken aan de tuinbroeken die moeder ervan naaide, de oude schaamte kwam terug.
@guidoz:
Wat waren dat nou voor rare gedachtes? Ze moet even weggeraakt zijn voordat Eva ambulancebroeder Adam naast haar herkende
@dondersteen:
Zij was 7. Hij 12, zoiets. Het was op die bewuste avond, toen haar vader... Oh god, die avond waarna alles anders werd.
@HappySan:
Haar vader raakte met t dartpijltje het linkeroog van de buurjongen. Deze werd zo woest dat hij m doodschoot en verdween.
@RuSt:
Opeens wist ze het. Daar. Heel haar schooltijd had ze zich afgevraagd waarom de concierge haar zo bekend voorkwam. Dolf.
@msteeman:
buurman Adolf van de Urnenweg in Knegsel! Waarom had ze hem nooit eerder herkend met twee ogen en nu met één ineens wel?
@michielveenstra:
