The Boy in the Striped Pyjamas
|
Het is 1942 en de 8-jarige Bruno heeft een heerlijk leventje in Berlijn. Hij woont in een prachtig huis en speelt elke dag met zijn vriendjes. Hij heeft lieve ouders en een ouder zusje. Zijn perfecte leventje dr Als hij op een dag uit zijn nieuwe slaapkamerraam kijkt, ziet hij in de verte een boerderij liggen waar allemaal mensen in pyjama's rondlopen. Dat vindt hij een beetje gek, maar hij wil er wel graag naartoe omdat al die mensen daar zo gezellig met elkaar aan het spelen zijn, terwijl Bruno zich ontzettend eenzaam voelt en zich dood verveelt. Als hij zijn ouders om uitleg vraagt krijgt hij te horen dat de mensen daar een beetje raar zijn en dat ze eigenlijk geen echte mensen zijn. Hij mag er dus absoluut niet n Avonturistisch en nieuwsgierig als Bruno is doet hij dat natuurlijk wel stiekem. Als hij bij het hek van 'de boerderij' aankomt, treft hij daar aan de andere kant een Joods jongetje genaamd Schmuel. Ondanks het hek dat tussen hen in staat, worden de twee goede vriendjes. Bruno hoort tot zijn verbazing van Schmuel dat het helemaal niet zo leuk is in het kamp. Hierdoor begint Bruno aan zijn vader te twijfelen. Klopt het allemaal wel wat hij zegt? Dan ziet Bruno een promotiefilm over het leven in de kampen waarin alles heel mooi en gezellig wordt afgeschilderd. Dat stelt hem gerust en hij is er weer van overtuigd dat zijn vader een goed man is en dat 'de boerderij' echt een fijne plek is om te zijn. Zal Bruno ooit begrijpen wat er allemaal aan de hand is, of krijgt hij daar de kans niet voor? Het sterke aan The Boy in the Striped Pyjamas is dat het verhaal eens vanuit de Duitse kant in plaats van de Joodse kant verteld wordt, waardoor je ziet dat niemand helemaal goed of helemaal slecht is. Ook is bijzonder dat je alles ziet vanuit het oogpunt van een jong jongetje dat onwetend, puur en o The Boy in the Striped Pyjamas is echt niet de zoveelste WOII-film. Elke film over dit onderwerp raakt je, maar Voor degenen die het gelijknamige boek van John Boyne al hebben gelezen; de film is nog mooier dan het boek, zeker de moeite waard dus! |
eigt echter te veranderen als zijn vader, die een hoge functie heeft in het Duitse leger, een promotie krijgt waardoor het gezin moet verhuizen. Bruno vindt het verschrikkelijk om weg te moeten bij zijn vriendjes, helemaal als hij ontdekt dat zijn nieuwe huis ergens in the middle of nowhere ligt. 
aartoe.
nschuldig tegen alles aankijkt. Hij snapt er bijvoorbeeld niets van dat de man in pyjama die als keukenhulp voor het gezin werkt, zijn baan als dokter opgegeven heeft om aardappelschiller te worden. Je ziet dat Bruno's vader ontzettend lief is tegen zijn vrouw en kinderen, maar weet tegelijkertijd dat hij verantwoordelijk is voor duizenden doden. Bruno's moeder ontdekt op een gegeven moment wat die vieze geur is die steeds uit de schoorstenen van het kamp komt. En dat de man van wie ze zielsveel houdt daar verantwoordelijk voor is. Dat is voor haar ondraaglijk.
s hartverscheurend. Helemaal omdat jij als kijker precies weet hoe het zit, maar er eigenlijk ook niets van begrijpt. Het acteerwerk van de jonge jongens is geweldig. Vooral Bruno, oftewel Asa Butterfield, is heel overtuigend. Hij ontving zelfs een awardnominatie voor 'Most Promising Newcomer'.
deze film raakt je net even iets dieper. Het laat een enorme brok in je keel achter (en tranen in je ogen) die je niet zomaar even wegkucht zodra je de bioscoop uit loopt. Echt een must see voor iedereen!