Sara Kroos 'briest'
|
Mocht het je ontgaan zijn, Sara Kroos (27) zit al jaren in het theatervak. Haar succesverhaal - althans wat haar carrière en publieke leven betreft - begint in het jaar 2000, wanneer ze op achttienjarige leeftijd door de selectie van het Leids Cabaret Festival komt en de publieksprijs in de wacht sleept. Ze krijgt een plekje bij het impresariaat van Harry Kies en duikt het theater in. Op de teksten en liedjes die ze gebruikt heeft tijdens het festival baseert ze haar eerste show Honger. Twee jaar later, in 2003 volgt Lam. Van 2004 tot 2006 is Sara te bewonderen bij De Lama's (waar ze eind 2006 mee stopt omdat ze meer tijd wil steken in haar eigen shows), ondertussen speelt ze haar derde show, Zoetgevooisd. Dit is de eerste voorstelling waarin ze begeleid wordt door twee muzikanten: Martijn Breebaart en Bas Mulder. De show is zeer succesvol en gaat in reprise tot april 2007. Sara wint er zelfs de VSCD Cabaretprijs Neerlands Hoop mee! Momenteel staat Sara - met haar twee muzikanten - wederom op de planken, met de show Bries. De show werd genomineerd voor de VSCD Poelifinario en is onlangs in reprise gegaan. De plank die Sara's prijzen draagt, begint langzaam overvol te raken, het geluk kan niet op. Is Sara echt zó goed? Ze.nl nam een kijkje... Bam. Het doek opent, een geluidsband start, de spot gaat aan. Daar staat ze: Sara Kroos, in volle glorie, met haar vele gezichten. Ik ben gewend om een voorstelling bijna analytisch te beschrijven, ditmaal besluit ik het anders te doen. Vanaf het moment dat ik de zaal binnenstapte, heb ik mijn hoofd grotendeels uitgeschakeld en ben ik vanuit mijn gevoel gaan 'beleven'. (En ik beloof, een show van Sara is een ware belevenis.) Bries is niet zomaar een-twee-drie samen te vatten. Sara breidt een show aaneen rond het thema 'niet bang zijn'. Ze wil niet meer vluchten wanneer ze iets begint te voelen, wil niet net zo zijn of worden als haar familie en vorige generaties. Ze wil blijven staan en het gevecht aangaan; hoe moeilijk kan het zijn? Sara zet zichzelf, de zaal en de Als er een iemand is die hier weinig moeite mee lijkt te hebben, is het Sara. Lijkt, want ieder voordeel heeft ook zijn nadeel. Een grote waffel, snel kunnen reageren, hoeft niet altijd een kracht te zijn. De kracht van Sara's voorstelling echter, zit er wat mij betreft in dat we als toeschouwer aanwezig mogen zijn bij wat lijkt op een live therapie-sessie. Sara kan alles kwijt op het podium: hartverscheurende liederen, haar visie op de actualiteit, dans, complete waanzin, haar herinneringen. Sara doet open en oprecht aan, met de nodige zelfkennis en weinig belemmeringen gooit ze de beerput wijd open. Het lijkt de enige manier om met zichzelf in het reine te komen. Want ook Sara is bang (geweest), weggevlucht toen ze iets begon te voelen, heeft haar bindingsangst tot 'hang naar vrijheid' gedoopt en bekent niet altijd monogaam geweest te zijn. De show is een prettige afwisseling van loeiharde grappen en observaties en emotionele kijkjes in het jonge doch indrukwekkende leven van dit multi-talent. Sara is ad rem, staat haar mannetje (en vrouwtje), maakt een beetje jaloers op haar eerlijkheid en daadkracht en laat je met een rechte rug de zaal verlaten. Sara wil niet meer blaffen, haar |
samenleving een spiegel voor: waarom is men zo hard bezig met oppoetsen en worden dagelijkse ongemakken in de doofpot gestoken? Het is veel prettiger en duidelijker om gewoon eens te zeggen waar het op staat.
grote waffel niet altijd gebruiken wanneer iets te dichtbij komt. En wie wil dit nu wel, bang zijn- voor de wereld, of misschien zichzelf? Sara heeft mij blij verrast, met een goed in elkaar stekend programma. Ze lijkt nog lang niet uitgebriest, de show is nog tot april te bezoeken: beleef het ook! 
