Ik wil een man die toveren kan

Media 16 jaar geleden door Redactie Ze.nl

Vernieuwend is de manier waarop het verhaal is gestructureerd. Bij elk hoofdstuk begint met het profiel van de persoon die op dat moment centraal staat. Niet alleen leeftijd, lengte, gewicht en beroep krijgen we van diegene te weten, maar ook de grootste kick, afknapper en gênantste moment. Een dergelijke introductie geeft niet alleen meer inzicht in de hoofdpersonen en karakters, maar het laat ook zien hoe belangrijk schrijven is voor Nora.

Nora is 29 jaar, 59 kilo en werkt als dierenbiograaf bij een asiel. Erg gelukkig is ze niet. Haar droom is schrijfster worden, wat haar vriendin al is gelukt. Haar relatie met gaat z'n gangetje, maar waar Nora vooral mee kampt is haar zogenaamde metaleven. Ze kan het niet laten elke gedachte, elke situatie waarin ze terecht is gekomen volledig te analyseren in haar hoofd.

'Ik ijsbeerde, staarde naar de la, ijsbeerde verder, staarde weer. Je hebt geen talent. Ik heb best talent. Niet genoeg. Niet als ik nooit een kans grijp. Niet als ik blijf zitten wachten tot er iets gebeurt. Oké dan. Wat wil je dan? Schrijfster worden. Nu even wat preciezer: wat ga je daarvoor doen? Houd toch je kop. Je bent bijna dertig. Je bent straatarm. Je hebt geen spaargeld. Op een uitkering hoef je niet te rekenen.'

Het is erg herkenbaar hoe Nora in zichzelf blijft mijmeren over haar leven, over hoe ze het moet invullen en of ze het allemaal wel goed doet. Als vrouw van ongeveer dezelfde leeftijd kon ik me uitstekend met haar identificeren. Of dat zo'n goed teken is?? Haar relatie met de betrouwbare, rustige, misschien een tikkeltje saaie Dan verloopt redelijk, maar wanneer Nora het besluit neemt haar baan op te zeggen om internetprofielen te schrijven voor datingsites beginnen de problemen. Haar klanten weet ze precies te vertellen hoe ze zich moeten presenteren, maar wat wil ze met haar eigen leven en liefde?

'Hilarisch scherp en pijnlijk realistisch tegelijkertijd. Dit is een boek waarin je als vrouw jezelf herkent en dat je hardop laat lachen,' wordt ons beloofd op de omslag. Realistisch en herkenbaar is het absoluut. Een onzekere vrouw die zich overal zorgen om kan maken maar die eigenlijk ook precies lijkt te denken wat ze wil. Een eigenschap die zeer vermoeiend voor haar altijd meedenkende vriend is. Hilarisch is het boek echter niet en ik heb al helemaal niet hardop gelachen. Ook een grinnikje of glimlachje was niet te ontdekken op mijn gezicht tijdens het lezen. Een brok in mijn keel was echter wel aanwezig, zeker aan het eind van het boek. De titel en zijn lay-out en zelfs het plaatje vind ik daarom ook misleidend. Het is een totaal ander verhaal dan wordt gesuggereerd. De oorspronkelijke titel zegt veel meer over het verhaal: Five Things I Can't Live Without.