Het eerste dat de 29-jarige Nicole, opgegroeid in New Jersey, zegt als ze de kleedkamer binnenkomt is: 'I really like your dress!' Het ijs is gebroken. Nicole ziet eruit als een vrolijk popperig meisje, in een popperig jurkje. Bijna onvoorstelbaar dat zíj het is die met zoveel power Neptune City heeft volgezongen. Dit album dat zij samen maakte met haar band The Sea heeft wat van de sixties, bevat een snufje duisternis en een vleugje indierock. Inspiratie haalt zij uit de muziek van Roy Orbison en Patsy Cline en de duistere sfeer in de films van regisseur David Lynch (o.a. Twin Peaks, Mulholland Drive). Aangezien er in andere interviews al veel is te lezen over het hoe en waarom van haar muziek, vraag ik haar of ik tijdens het interview ook persoonlijkere vragen mag stellen.
'Shoot!' zegt ze opgewekt en daar gaan we.
Van welk nummer van een andere artiest had je gewild dat jij het had geschreven?
Pissin' In A River van Patty Smith. De tekst en de manier waarop ze het zingt, daarvan heb ik het idee dat ik het ook had kunnen schrijven. Ik zou willen dat ik mezelf ook net als zij kon uitdrukken.
Stel: je zou nog maar één keer mogen optreden, welk nummer zou je dan spelen?
The Way It Is, maar dan wel een héél lange, uitgebreide versie, haha! Als ik dat nummer zing voel ik het ook echt. Het verveelt me nooit. 
Met welke artiest, dood of levend, zou je wel een duet willen zingen?
Jim Morisson. Hij had zo'n geweldige stem. Ik denk dat zijn stem en die van mij heel goed bij elkaar zouden passen. Of Lee Hazlewood (schreef voor en zong verschillende liedjes met Nancy Sinatra, MZ). Helaas is hij dit jaar overleden, dus ook dat gaat niet meer lukken.
Je hebt een relatie met de gitarist van metalband The Parlor Mob. Hoe is het voor hem, denk je, om een relatie te hebben met jou?
Nicole glimlacht even.
Op dit moment... waarschijnlijk niet zo best. We zitten middenin een 'break'. Maar dat we allebei in de muziek zitten heeft geen invloed gehad op onze relatie, in ieder geval niet in negatieve zin. Het had juist veel voordelen. Omdat we allebei in hetzelfde schuitje zaten, konden we elkaar geruststellen op momenten dat we het even niet zagen zitten. We moedigden elkaar juist aan. We hadden gewoon veel ruzie, daarom gingen we uit elkaar. Nee, dat was niet omdat ik of hij te veel weg was. Dat was wel het probleem met de andere jongens uit zijn band en hun vriendinnen. Die meiden hadden zoiets van: 'Je bent steeds op tournee en bent alleen maar lol aan het trappen.' Maar zo is het niet. Natuurlijk is het gaaf om op tournee te zijn en natuurlijk is het leuk, maar het is vooral hard werken terwijl je soms gewoon liever thuis zou zijn. Het is dus fijn om een relatie met iemand te hebben die ook in het vak zit: die begrijpt dat.
Het begin van The Way It Is zou zo als soundtrack voor een James Bond-film gebruikt kunnen worden. Als je gevraagd zou worden de soundtrack voor zo'n film te schrijven, zou je dat dan doen?
Grappig, dat heb ik vaker gehoord! Vroegen ze me maar! Dat zou ik echt geweldig vinden! Helaas hebben ze niet mij maar Amy Winehouse benaderd, al is dat niet helemaal van de grond gekomen... Nu hebben ze Beyoncé gevraagd. Eerlijk gezegd vind ik de muziekkeuze voor die films tegenwoordig niet al te best...
Als ik zeg dat Beyoncé waarschijnlijk vanwege haar populariteit is gekozen, omdat ze qua muziekstijl niet direct bij James Bond past, stemt Nicole in. Ze hebben haar inderdaad vanwege haar naam gekozen: ik ben geen grote ster. Maar als ze me zouden bellen, zou ik vanavond nog een soundtrack schrijven!
In oktober word je dertig. Wat wil je absoluut nog doen voor je dertigste?
Nicole lacht. Ik heb het gevoel dat ik alles wat ik ooit wilde al gedaan heb! Ik dacht vroeger dat ik op deze leeftijd als serveerster zou werken en misschien een kleine indie-rockplaat uit zou brengen... Maar nu heb ik al een veel groter album uit! Het duurt ook niet meer zo lang voor ik dertig word: anders zou ik misschien nog een eigen schildershow willen doen (Nicole is oorspronkelijk artisitek muurschilderes, MZ). Verder heb ik als uiteindelijk doel dat het met mijn band en muziek zo goed gaat, dat ik wat meer financiële zekerheid heb en het me daardoor kan permitteren tijd te nemen om mijn ideeën uit te werken.
Als je een man zou zijn geweest, had je dan dezelfde soort muziek gemaakt?
Het ontbreekt me in mijn muziek al een beetje aan vrouwelijkheid, denk ik, dus ja. Ik geloof wel dat ik dezelfde orkestratie mooi zou vinden. Misschien wat meer rock, wat steviger. Op mijn volgende album wil ik ook wat harder klinken. Mijn stem is redelijk laag en zwaar, dus dat past er wel bij. Vroeger vond ik dat vervelend, maar ik heb mijn geluid inmiddels volledig geaccepteerd.
Iedereen heeft wel eens zo'n moment waarop je denkt: 'Ik wou dat ik nu ter plekke kon verdwijnen.' Kun jij je zo'n moment in jouw leven herinneren?
Oh, dat heb ik minstens één keer per week. Dan heb ik zo'n ondoordachte actie dat ik als ik dronken ben mijn voet in mijn mond probeer te krijgen. Dan hebben mijn vrienden weer zoiets van: 'Nicole?!'
Wat móeten we echt weten over Nicole Atkins?
Oh jee, ik heb geen idee... Wat zou je willen weten?
Als vrienden je bijvoorbeeld zouden moeten omschrijven, wat zouden zij dan zeggen?
Mijn vrienden zouden me omschrijven als een heel trouw iemand, geen asshole en ik blijf echt, eerlijk. Ik blijf bij mijn roots. Ik heb nog veel vrienden van vroeger en probeer zoveel mogelijk bij hen en mijn familie te zijn. Het is grappig: de ene dag ben ik op stap met een of andere metalband en de volgende dag ben ik aan het babysitten bij een vriendin. Ik houd van dat contrast in het leven.
Wat willen we absoluut níet weten over jou?
Hm... Wat in ieder geval niet waar is over mij en wat ik dus ook niet wil dat mensen denken, is dat ik op Duffy of Amy Winehouse lijk. Ik denk dat het luie journalistiek is. Mensen zien borsten en denken: 'Oh weer zo'n meisje.' Het enige wat ik met Amy Winehouse gemeen heb, is de doorgetrokken eyeliner.
Wat is je favoriete publiek?
Een dansend publiek, want de liveshows zijn voor ons het belangrijkst. Het is één grote emotionele uitlaatklep voor ons: goed, slecht, mooi, lelijk en als je dan ziet dat het publiek er helemaal inzit en echt luistert, zorgt dat ervoor dat je een veel betere show neerzet.
Wat vind je het mooiste aan Amsterdam?
Dat alle gebouwen hier een beetje voorovergebogen lijken te staan. Als ik zelf een ontwerp zou moeten maken van mijn ideale stad, dan zou ik ook van die kleine scheve huisjes maken. Het is zo'n gemoedelijke stad en ik ben gek op pannenkoeken en erwtensoep!
Wat vind je minder?
Ik heb het niet zo op de trams. Ik ben er namelijk al een paar keer bijna onder gelopen; ik hoor ze nooit aankomen. Ook is het hier, gezien de dollarkoers, vrij duur. Oh ja, de Wallen vind ik ook niks, het maakt me triest. Als ik over de Wallen loop, denk ik altijd: 'Kom achter dat raam vandaan, meiden! Hier heb je wat geld, geef je kinderen te eten en stop ermee!'
Als de twintig minuten voorbij zijn, bedankt Nicole mij nog voor ik haar kan bedanken en ze vraagt of ik die avond ook naar het concert kom. 'Neem al je vrienden mee!' roept ze nog. Als ik zeg dat de zaal vast goed vol zal staan, zegt ze weifelend: 'I hope so...' 's Avonds blijk ik gelijk te hebben: meer mensen hebben Nicole Atkins & The Sea ontdekt. Nu jij nog...?!
