Gooi dit alles vervolgens door de mixer van producer Sean Slade, brand het op een schijfje, trek het tenslotte een mooi hoesje aan et voilà: het nieuwe album van The Dresden Dolls is geboren!
Wie?
The Dresden Dolls, ofwel Amanda Palmer (zang/piano) en Brian Viglione (drums)
Wat?
Het 4e album van dit duo: No, Virginia
Tracklist?
1. Dear Jenny
2. Night Reconnaissance
3. Mouse And The Model
4. Ultima Esparanza
5. Gardener
6. Lonesome Organist Rapes Page turner
7. Sorry Bunch
8. Pretty In Pink
9. The Kill
10. Sheep Song
11. Boston
De nummers, zogenaamde bastaard-kindjes, zijn afkomstig uit de eerste vijf jaar van de band; van de eerste 'rehearsal' tot het maken van het vorige album Yes, Virginia. De vijf nieuwste nummers werden, binnen vijf dagen, direct opgenomen na de tour in januari. Het zijn nummers die eerder overgeslagen werden om op albums te plaatsen, maar waarbij Amanda en Brian zich afvroegen 'Waarom maakten we hier in vredesnaam geen ruimte voor?'
Is het wat?
Zodra je de cd opzet komen de welbekende cabareteske teksten je tegemoet. Het album is niet bijster vernieuwend wanneer je dit vergelijkt met het eerdere werk van dit duo; speelt misschien zelfs op safe. Desondanks liever meer van hetzelfde wanneer dit goed is, dan weinig dat niet weet te vermaken. En vermaken doen The Dresden Dolls wel, de nummers kabbelen lekker voort op de achtergrond en stemmen vrolijk. Waarschijnlijk is dit een plaatje dat leuker wordt naargelang de repeat-knop ingedrukt wordt, pas dus op voor RSI (de tot dusver onbekende play-vinger).
Wat voor type muziek maken The Dresden Dolls?
Het is lastig om een vinger te leggen op de muziek van The Dresden Dolls; het is arty, sprankelend en theatraal. Het is punk, maar dan met piano, heeft poppy randjes, rockt hier en daar, maar gaat stiekem ook de diepte in alsof je een aquarium ingezogen wordt. Een aparte associatie, welke maar weer eens toont wat een unieke sound als deze teweeg kan brengen bij de toehoorder. (red.: We zullen niet ingaan op de geestestoestand van de auteur van dit artikel).
Conclusie?
Over enkele dingen kunnen we het in ieder geval eens zijn; de piano is goed gestemd, Amanda en Brian's stemmen klinken verfrissend en werken goed samen. The Dresden Dolls brengen een originele sound (schrijf maar eens een nummer met een titel als Lonesome Organist Rapes Page Turner, zet er een opbeurend deuntje onder en zing over hoe grappig je het vindt dat iemand bang is) en daar hebben we nooit genoeg van... toch?
Bezoek ook eens de officiële website.
Hebben? Bestel hem direct online!
