Blote billen gezicht
|
Nog nagenietend pak ik mijn spulletjes één voor één uit mijn tas. Vestje, truitje, rokje, jurkje, schoenen, make-up.. make-up.. waar is mijn make-up?!
Stom eigenlijk, zonder make-up voel ik me kaal, onaf; niet 'au naturel' zoals ze dat op de reclames beweren. Ik smeer trouw mijn dagcrèmetje, maar dat is dus echt niet 'alles wat je nodig hebt'. Mensen zeggen wel eens dat je eigenlijk geen make-up nodig hebt, dat je er zonder ook prachtig uitziet. In mijn geval niet. Kleine oogjes, bleke wangetjes.. dat beetje poeder fleurt het geheel gewoon net even wat meer op. Toch ben ik dan ergens wel weer hypocriet: als ik make-up draag ga ik vaak voor de natural-look: mascara, beetje poeder en klein lijntje onder de oogjes, en klaar. Voor een feestje ga ik wat uitbundiger, voor 'gewoon' ga ik voor 'gewoon'. Dus stap ik de volgende dag op mijn fietsje, klaar om te gaan werken, zonder een enkel smeerseltje op mijn gezicht. De koude januariwind schuurt langs mijn wangetjes, maar ik trap door. Mensen gaan me vandaag zien zoals ik ben! Maar zodra ik mijn fiets op slot zet, bedenk ik me en koop in de eerste de beste winkel een mascara, wat poeder en een lipglossje. Ik ben het slachtoffer van mijn eigen koppigheid. Maar dat koppie heeft nu wel weer een kleurtje op de wangen en een glansje op de lippen! Geschreven door Eline |
Inmiddels is vergeetachtigheid mijn middle name. Ik vergeet regelmatig her en der een sjaal of Ipod. Nu dus ook weer. Mijn gehele make-up collectie heb ik nu dus bij mijn ouders laten liggen. Ik heb ze een gelukkig nieuwjaar gewenst, maar ik heb vervolgens zelf een minder gelukkig begin van het nieuwe jaar. Ik moet namelijk de volgende dag werken en de hele dag mensen vriendelijk te woord staan, maar zonder make-up heb ik nu eenmaal een blote billen gezicht.