What women want!
|
Of zoals geheel te verwachten, alledrie tegelijk. Want dat is toch iets typisch vrouwelijks? Meerdere dingen tegelijk aankunnen? Als dat geldt voor bovengenoemde drie heren, dan heb ik daar inderdaad geen enkele moeite mee. Maar verder in het dagelijkse leven gaat mij dat helemaal niet zo goed af. Meerdere dingen tegelijk doen betekent voor mij helemaal niets bereiken, want ik kan simpelweg mijn aandacht en energie niet verdelen over meerdere zaken. Daar tegenover staat dat ik mij wel een zekere handigheid heb eigen gemaakt door in het voorbijgaan nog een aantal taken in mijn gang mee te nemen. Dit heeft meer met routine te maken dan met iets typisch vrouwelijks, want ik zie dat mannen in mijn omgeving ook rustig doen. Die zijn er zelfs vaak nog beter in dan ik, want door hun vaak nuchtere houding kunnen zij zonder problemen meerdere oplossingen tegelijk hanteren, zonder zich te bekommeren om wat er achter hen gebeurt. Nee, dan een ander cliché. Mannen willen jagen en vrouwen willen veroverd worden. Geldt ook niet voor mij. Althans niet helemaal. Want ik geniet met volle teugen van mannelijke hoffelijkheid, en ik voel me zeer gevleid als er aandacht aan mij wordt besteed. Ik vind het heerlijk om even zijn prooi te zijn. En al dat gefluit vanaf de steigers wat wij altijd zo nadrukkelijk negeren? Heerlijk! Maar ook ik heb een vorm van jachtinstinct. Ik ben er gewoon niet het type naar om rustig af te wachten tot ik veroverd wordt. Ik heb allang in de rondte gekeken en mijn onzichtbare pijlen uitgezonden als ik een doel in het oog heb. Zelf actie ondernemen vind ik dan nodig, want ik wil ook wel 'es wat, en dan ook nog graag op míjn manier. Nou wilde ik van kinds af aan altijd al alles 'zelluf' doen, en dat wil ik nog steeds. Ik heb graag de touwtjes in handen. Het leuke daarvan is om de touwtjes zo nu en dan even uit handen te geven, zodat je ook eens verrast kan worden. Moet je leren. Ik leerde het via letterlijk los laten: jongleren. Dat ik dat dan weer van een man heb moeten leren laat ik maar even zo. Weten mannen het altijd beter? Tsja, ze komen wel altijd met (ongevraagd) advies aanzetten als je als vrouw alleen maar een luisterend oor wilt. Maar is dat iets typisch mannelijks? Vrouwen vinden altijd overal iets van, vooral van een andere vrouw. Gek genoeg willen we dat altijd graag delen met onze mannen, die met hele andere ogen naar zo'vrouw kijken dan dat wij dat doen. Hoe vrouwelijk is het om je man de oren van z'n kop te zeuren met een hoop woorden waar hij toch helemaal niets mee kan? Ik vind het wel prettig als een man het 'allemaal wel even regelt' en er zit in al die goedbedoelde adviezen altijd een kern van waarheid. Zij hebben eerder een houding van 'dat doe ik wel even', zijn zeer praktisch ingesteld, kunnen een heel groot probleem in een paar krachtige termen samenvatten en gaan recht op hun doel af. Dat is soms nét even dat duwtje wat een vrouw in nood nodig heeft en wat ik persoonlijk stiekem heel erg leuk vind aan een man. Dromen wij niet allemaal van die ene man? Zo'n held uit een boekje met vunzige kaft? Beetje ruig, maar wel zachtaardig moet 'ie zijn, harde mannelijke trekken met een zachte mond, heldere ogen met een duistere diepte om te kunnen doorgronden, goedgespierd maar niet té, want je wilt hem echt alleen voor jezelf hebben. Waar de aandacht van mannen voor wat ze aan het doen zijn verslapt als er een kort rokje met lange benen binnen komt wandelen, voel ik me week worden bij een paar heldere lachende ogen in een ondeugend gladgeschoren gezicht. Komen mannen niet uit hun woorden als ze uit alle macht niet in je shirtje proberen te kijken, blijf ik in mijn woorden steken bij een paar sterke armen en brede borstkas of gewoon simpelweg door een lange mannelijke verschijning die kracht uitstraalt. Een stoer beroep doet het ook altijd goed. Waar mannen nog steeds geilen op verpleegsters en serveersters met alleen een schortje voor, voel ik het stille water in mijn diepe gronden opleven bij de gedachte aan een F1-coureur of een straaljagerpiloot, die zijn namelijk zeer bedreven met een knuppel. Verder vraag ik me alleen nog af of er nou werkelijk zoveel verschillen zijn tussen mannen en vrouwen. Natuurlijk zijn we anders van elkaar en niet alleen in biologische vorm. Ik ga een man echt niet zomaar vertellen dat ik, als ik een slechte dag heb, me tot tranen toe verbonden voel met Bridget Jones of dat ik kan genieten van de simpelheid van de vriendschap in Winnie de Poeh's Lollifantenland. Dat gekweel snapt 'ie toch niet. Daar tegenover staat dat ik het totaal niet kan volgen dat een man AB-SO-LUUT op zondagmiddag de Formule-1 MOET kijken, vooral de eerste 5 minuten want daar gebeuren de mooiste crashes, om vervolgens in slaap te vallen en net op tijd wakker te worden om te zien wie er op het podium is geëindigd. Wij vrouwen kunnen ons hoofdschuddend afwenden als we horen hoe mannen inkleuring geven aan hun eerste levensbehoefte: de vrouw. Werkelijk alles wordt besproken, het liefst maken ze er een strijd van, wie heeft er de meeste, de grootste, de lekkerste, de langste. Vunzige grappen volgen elkaar op, vooral als het gespreksonderwerp onverhoeds te dicht in de buurt komt en ja hoor, warempel nog bukt ook. Weinig fatsoen hebben de heren dan. Maar dat kunnen vrouwen dus ook, en niet zo oppervlakkig als bij de mannen, nee, het liefst met alle smerigste details er op en er aan. Alles is bij vrouwen bespreekbaar, vinden we heel gewoon. Ook wij vergelijken en dwepen met de kunsten van onze mannen, alleen gaan wij wat dieper op de materie in dan mannen. De verschillen zullen altijd blijven, maar dat maakt het nu juist zo leuk. Anders heb je niets meer om je over te verbazen. Of om je aan te ergeren natuurlijk, maar ook dat is grappig, want je kunt er altijd nog samen om gaan lachen toch? Nee, laat maar. Geef mij maar de mannen zoals ze zijn, ik neem de verschillen voor lief. En ik hoop dat de mannen daar ook zo over denken. Zelfs als ik nu afsluit met mijn favoriete Loesje spreuk: 'Echte mannen eten geen honing, die kauwen op bijen...' Geschreven door LauraV |