Love makes us act as we are fools
Ik hou ervan dat er geen verplichtingen hoeven te zitten aan een nachtje goed seksen met een lekkere gast waar je verder niets van moet. Ik zou niet zonder mijn avondjes mannen checken met vriendinnen kunnen, zonder het flirten in kroegen, zonder het hele middagen geile mannen hyven. En ik zou het liefst nooit nooit nooit meer de pijn van de liefde willen voelen. Ik ben twee jaar geleden na een relatie van drie jaar het vrijgezellenleven ingestapt. Mijn ex en ik waren alles voor elkaar en leefden samen in een kleine wereld die wij hadden opgebouwd. Niemand kon ons Ik sta er inmiddels wel weer open voor, denk dat ik misschien wel klaar zal zijn voor een relatie mits ik de persoon ontmoet die mij de soort liefde kan geven waar ik naar op zoek ben. Mits ik iemand vind die ik kan vertrouwen, in wiens handen ik mijn hart kan leggen. Wat is het met relaties dat we het keer op keer proberen? Dat we alles riskeren door op zoek te gaan naar onze zielsverwant, de ware? Ook al zijn we tig keer gekwetst, getekend door die pijn zoeken we verder, naar iemand waarmee je de liefde weer kan delen, kan voelen. Waarom investeren we in een kans op weer die pijn? De afgelopen twee jaar ben ik één keer verliefd geweest, tot over mijn oren verliefd. Op een jongen die mij liet huilen, mij liet staan met mijn hart vol liefde. Hij was gewoon niet verliefd op mij, maar wist dondersgoed wat ik voor hem voelde, ondanks dat ik er met hem geen woord over repte. En ik bleef hopen, ik bleef verlangen naar een kans met hem, en elke keer dat die kans leek te komen, viel mijn hart op de grond en vermorzelde hij die door met een ander meisje naar huis te gaan. Elke keer deed het pijn, maar ik bleef investeren. De pijn van onbeantwoorde liefde is het ergste van allemaal!
* Quote: Grey's Anatomy. Geschreven door Feliz |