Lust

Toen ik een jaar of 4 was, was ik verliefd op Adriaan. Je weet wel, van Bassie&Adriaan. Toen ik 6 jaar was ging ik naar de basisschool en daar verdween mijn onbereikbare liefde voor de acrobaat. Daar richtte ik mijn pijlen op Olivier. Als ik op de schommel zat en Olivier speelde een paar meter verderop met knikkers, dan voelde ik me zo vrij als een vogeltje op die schommel en beeldde ik me in dat hij naar me keek, hoger en hoger op die schommel, tot ik er zowat vanaf vloog. Maar ook Olivier bleek een ver-van-mijn-bed-show, hij heeft tenminste nooit iets van enige gevoelens richting mij laten blijken. Mijn liefde voor Olivier ging snel over toen ik Daniël leerde kennen. Plots was hij in mijn leven en in mijn straat, maar toen ik van verliefdheid mijn nek verdraaide om hem na te kunnen kijken, fietste ik tegen de stoeprand aan en kwam ik zeer pijnlijk ten val. Vergane glorie, want Daniël liet mij daar gewoon liggen.

Toen kwam Zorro in beeld. Ik was een jaar of 8 toen ik die film zag, en ik kon die zwartgemaskerde man niet meer uit mijn systeem krijgen. Totaal onder de indruk was ik, elke keer als ik mijn ogen dicht deed, zag ik hem weer daar boven in die toren het gevecht van de eeuw winnen, mijn onoverwinnelijke held. Ik fantaseerde dan dat ik was ontvoerd en dat Zorro mij kwam redden. En dat hij mij dan voor altijd zou beschermen. Maar ook die kinderlijke verliefdheid ging over. Het begon nu toch wel wat ingewikkelder te worden, want in de jaren daarna moest ik mijn gevoelens verdelen over meerdere jongens tegelijk. De ene dag was ik verliefd op Rutger, maar dan deed Marcel weer leuk en Rutger heel stom, dus was ik de volgende dag weer op Marcel. Helaas, ik heb van beide nooit mijn gevoelens beantwoord gekregen. Wat ik wel kreeg, waren vieze natte kusjes van Remco, maar die wilde ik niet. Remco heeft jaren achter me aan gelopen met zijn tong uit zijn mond, maar het heeft niet mogen baten, hij was de verkeerde.

Nu ben ik ouder en dus wijzer. Ja ja. Nog steeds kan ik fantaseren als de beste. Als een soort tweede leven naast mijn eigen realiteit. Als ik die reclames met George Clooney zie, komen mijn lustgevoelens omhoog. Voor hem zal ik nooit de deur dichtgooien als hij met een fles drank voor mijn deur staat. Ik laat hem zonder ook wel binnen. Koffie vind ik niet echt lekker, dus als ik het over 'dark, intense en body' heb, heb ik het echt niet over die koffie. En wat dacht je van Captain Jack Sparrow? Zet ons samen op een onbewoond eiland, daar weet ik me wel raad mee. En als Will Turner af en toe eens op bezoek komt, tsja, als hulpeloze vrouw met twee van die zalige mannelijkheden... wie maakt me wat!

Het is alsof je op zoek bent naar een universele man, maar omdat je alle eigenschappen nooit in één man tegelijk vindt, moet je het dus hebben van meerdere mannen. Ik kan je vertellen, er zijn er genoeg, dus keuze in overvloed. En daarbij, het gaat bij vrouwen ook om het veroveren van het onbekende, want zodra je hem hebt gevangen is de lol er vanaf. Dan heb je hem al en is 'ie lang zo interessant niet meer. Daarom is fantasie zo leuk en nog veilig bovendien. Niemand die er wat van weet, niemand die er wat over te zeggen heeft en je doet er niemand kwaad mee. Het heeft niets met liefde te maken, maar met passie en een verlangen naar het onwerkelijke. Je bent pas in de gevarenzone als je het in de realiteit gaat brengen. Nu is George Clooney misschien een beetje te hoog gegrepen, alhoewel, hij zoekt nog steeds naar die éne vrouw...

Nee, het gevaar zit hem in wat vlak bij je is, misschien net om de hoek. Verliefd zal ik altijd zijn en misschien is verliefd niet eens het juiste woord. Het is de aantrekkingskracht wat me trekt, een soort actie-reactie tussen twee mensen, een blik kan zoveel meer zeggen dan je ooit kunt verwoorden. Een lange nonchalante mannelijke gestalte, een diepe stem, een twinkeling in een paar ondeugende ogen en daar ga ik weer. Ik fantaseer er lustig op los, dromen over ontvoeringen met heldhaftige reddingen hebben plaatsgemaakt voor sexueel getinte fantasieën waarbij het nooit echt tot de daad zelf komt.  Het gaat gewoon om het moment nét vlak voor de kus, nét voordat zijn lippen de jouwe raken. Een zachte streling van jouw hand langs de zijne, zodat je je afvraagt of je je het verbeeldt en waarbij je elkaar met je lichaamstaal vertelt wat je eigenlijk van de ander wilt. Je wilt het spannend houden, want het gaat om het spel, de verleiding. Ook dat is universeel.

Ver terug in de geschiedenis, was er een Engelse ridder met de bijnaam 'De Eeuwige Verliefde'. Dat moet ik zijn geweest.

Geschreven door Laura