Ik ben ziek, snik
...met de beperkingen van je lichaam. Dat hoe graag je ook wilt, je wint het niet en moet in je bed blijven liggen. Ik heb altijd geleerd van 'Ik wil, dus ik kan.' Nou, nu even niet dus. En wat ook een nadeel is aan ziek zijn. Het is de enige tijd dat het echt niet leuk is om vrijgezel te zijn. Normaal heb ik het heel erg naar m'n zin met mijn Single-leventje, maar nu ben ik zielig en er is niemand die me vertroetelt en knuffelt en me thee komt brengen. Die me ook zielig vindt als ik ziek ben. Er blijft weinig over van de zelfstandige, I-don't-need-a-man-mentaliteit als ik me beroerd voel. Dan verander ik spontaan in een klein meisje wat aandacht wil, and lots of it! Vergeet ik spontaan dat ik emotioneel en financieel onafhankelijk ben en mijn eigen huis, auto, baan en creditcard heb. Want ik weet namelijk als geen ander dat ik het gelukkigst ben als ik single ben. Dat je geluk uit jezelf haalt. Dat ik het best tot m'n recht kom als ik kan doen wat ik wil. Maar als ik me beroerd en ongelukkig voel, zoals nu, dan moet ik dat toch delen. Gedeelde smart is echt halve smart. Dan wil ik iemand die voor me zorgt. Die van me houdt en eindeloos zakdoekjes en Viva's voor me aansleept. Mijn haar omhoog houdt als ik over m'n nek moet. Echte liefde dus. De prins op een paard, kleur naar keuze. Van ziek zijn word ik niet alleen lichamelijk zwak helaas... Gelukkig is deze vlaag van verstandsverbijstering van voorbijgaande aard. Maar nu ga ik weer verder met me zielig voelen. Met een kopje thee en een erg oude Viva. Stiekem hopend op de prins die me wakker gaat kussen uit deze nare droom... Geschreven door Robina |