Girlpower!

Maar mijn fietsje verdient een goede behandeling en daarbij behoort geen lekke band.

Een band plakken is voor mij een ingewikkelde operatie, dit is namelijk iets wat ik zelden tot nooit heb gedaan in mijn leven. Vroeger plakte mijn vader altijd mijn band en als hij hier geen zin in had, kreeg een van mijn broers de opdracht om naast het gras maaien ook mijn band te plakken. In de brugklas, tijdens de techniek-lessen, had ik dan eindelijk eens de kans om zelf de techniek van het band plakken onder de knie te krijgen. Deze kans heb ik helaas laten lopen. De conciërge mocht mij wel, en ik mocht hem wel, want hij heeft deze 'moeilijke' opdracht van top tot teen voor mij uitgevoerd! Ik was de eerste die klaar was en stond al snel weer buiten, omdat die les voor mij niets meer viel te leren!

Nu 10 jaar later loop ik tegen de lamp, geen vaders of broers in de buurt en ook geen conciërges die dit karweitje voor mij kunnen opknappen. Nee, dit keer moet ik het zelf doen en dat is maar goed ook, want als geëmancipeerde Nederlandse vrouw, anno 2007, moet je toch echt zelf een band kunnen plakken! Vol goede moed loop ik dan ook in mijn operatiekleding de trap af. Ik geef de man in de winkel een sigaretje en in ruil daarvoor krijg ik bandenplaksel. Hij biedt direct zijn hulp aan, maar ik sla zijn hulp af, ik ga het dit keer helemaal zelf doen!

Met een emmertje water, doosje bandenplaksel, een goed humeur en een fietspomp onder mijn arm loop ik vol goede moed naar mijn fiets. Onhandig zet ik hem op zijn kop en nog onhandiger probeer ik de band eraf te krikken. Na wat doorzettingsvermogen beland ik bij stap 3, het oppompen van de band, de band in het emmertje water stoppen en opzoek gaan naar de luchtbelletjes. De fietspomp wil ik bevestigen op het ventiel, maar, er is geen ventiel! Shit, wat über blond, de band is niet lek, maar het ventiel is door een of andere toeristische-snotaap eraf gejat! (Ik was even vergeten dat mijn fiets in Amsterdam staat en dat alle enigszins losse onderdeeltjes zonder pardon van je fiets worden gejat.)

Nu de oorzaak bekend is, moet ik de 'lekke band' nog repareren. Dit begint met de band weer op het frame friemelen. Hier komt weer een beetje kracht bij kijken en aangezien ik beschik over minimale kracht, is dit een lastig verhaal! Zonder dat ik erom vraag schiet een man uit een onverwachte hoek mij te hulp. Zijn mannelijkheid kan mijn onhandigheid vast niet aanzien(!) en ik geef me over aan de helpende hand. Voor deze man is het een routineklusje en de band is er weer sneller om, dan dat ik hem eraf kreeg. De man moedigt mij aan om de band op te pompen, maar ik aarzel, heb namelijk geen idee hoe ik deze band kan oppompen zonder ventiel! Hij blijft aandringen en vol schaamte biecht ik op dat alleen het ventiel mist. De man moedigt mij aan om dan maar een ventieltje te jatten. Weer aarzel ik en ik weet niet of ik zo slecht ben dat ik een ander hetzelfde kan aandoen dan wat mij is overkomen. Ik besluit om van mijn rinkelende euros in mijn zak een ventieltje te kopen. Ik neem afscheid van de helpende hand en met grote passen en handen vol olie loop ik door de Kalverstraat. Bij de HEMA koop ik een ventieltje, de man van de schoenenwinkel draait hem vervolgens op mijn fietsje, even pompen en KLAAR!

Nu heb ik nog steeds geen band geplakt en ik heb het vermoeden dat daar niet mijn talenten liggen. De volgende keer laat ik het over aan de man, fietsenmakers zijn niet voor niets voor 99% mannen! En bij gebrek aan handige mannen om mij heen, breng ik hem naar de fietsenmaker, hij heeft hier tenslotte voor geleerd en voor dat stukje vakmanschap moet je nu eenmaal betalen, net zoals mensen in de toekomst voor mijn vakmanschap een vermogen moeten neerleggen. De fietsenmaker had vast en zeker direct geconstateerd dat mijn band niet lek was, maar dat ik in de maling was genomen en misschien had hij, dankzij mijn vriendelijke glimlach, mijn band wel gratis gerepareerd! Girlpower is niet 'je verplaatsen in de rol van de man' nee, girlpower is 'met je vrouwelijke charmes gebruik maken van de man'!