|
Ik ga dan al snel liggen tobben over dingen die in de donkere nachtelijke stilte altijd anders lijken dan ze daadwerkelijk zijn. En daar word ik nou niet bepaald vrolijk van, laat staan dat ik er rustig van word. Ik wil graag zo snel mogelijk weer gaan slapen, en dan is het van belang dat ik lekker ontspannen lig en dat er geen rare gedachten door mijn hoofd malen. Ik schud mijn deken nog eens lekker op, leg mijn kussen weer op z'n plaats en ga languit op mijn rug liggen met de dekens tot aan mijn kin opgetrokken. Ik staar in de duisternis tot mijn ogen weer dicht beginnen te vallen. Als ik even later weer wakker word, kan ik me niet herinneren dat ik geslapen heb. Ik ben inmiddels behoorlijk geïrriteerd van mijn onzinnig gestoorde nachtrust, maar al snel weet ik wat de boosdoener is van mijn nachtbraken als ik jeuk voel op mijn been, buik en arm. Ik weet het niet alleen, ik hoor het ook. Ja, daar heb je het geluid weer en ik heb een er een enorme pesthekel aan. Het komt dichterbij en cirkelt rond mijn oren. Het stopt zodra ik probeer vast te stellen waar dat verdomde beest zit wat dat klote geluid produceert. Er zit een mug in mijn kamer en die moet dus dood. Ik doe het lampje aan en negeer het gemurmel naast me van mijn in diepe slaap zijnde echtgenoot. Ik speur de muren af maar natuurlijk laat dat kreng zich niet zien. Die zit in een donker hoekje naar me te gluren en me zachtjes uit te lachen, wachtend tot ik het weer opgeef en het licht weer uit doe. Ik kijk nog een paar keer dreigend rond, maar dan ga ik weer  liggen en doe het licht weer uit. Ik dommel weer weg, maar ik hou die vervelende jeuk. Blijkbaar lig ik in mijn slaap verwoed te krabben, want ik word wakker van een duw tegen mijn arm en een donkere bromstem die slaperig moppert 'Sjooo isssj ut wel genoooeeeeggggg'. Meteen ben ik weer klaar wakker en klaar voor de strijd. Wie zal ik het eerst meppen, die verdomde mug of mijn slapende echtgenoot? Wat denkt 'ie wel niet? Dat hij lekker kan blijven slapen terwijl ik lek word geprikt door die vervloekte muggen? Ze moeten altijd mij hebben, hem lusten ze blijkbaar niet, maar dat weerhoudt hem er niet van om mij tot stilte te manen als hij wil slapen. Hevig geïrriteerd stap ik uit bed en loop ik naar de badkamer om het tubetje azaron te pakken wat ik natuurlijk niet meteen kan vinden. Ik rommel in alle mandjes tot ik de zalf te pakken heb en dankbaar smeer ik de jeukende plekken in, die inmiddels vuurrood en opgezwollen zijn van het krabben. Als ik mijn bed weer in stap zie ik op de wekker dat ik nog maar hooguit een uurtje kan pitten voor dat 'ie afgaat. En dat was nou net het laatste wat ik nodig had, want nu kan ik helemaal niet meer in slaap komen. Maar ik weiger om op  te staan want ik lig best lekker. Ik vraag me af waar die mug nu is. En waar zo'n beest zich de hele dag schuil houdt, tot het weer tijd is om mij op te gaan eten. Overdag zie je die beesten nooit. Ze kijken wel uit, want als ik er per ongeluk wel eentje heb gespot, is het ook gelijk gedaan met mijn dierenliefde. Op het plafond en op sommige plekken op de muren zitten kleine bloedvlekjes, als een soort trofeeën van de door mij gewonnen slagen. Alleen is het dus wel míjn bloed op het plafond, maar een kniesoor die daar op let. Aan het eind van de zomer maak ik die plekken pas schoon, want er komen in die warme maanden nog genoeg plekjes bij, dus waarom steeds die moeite om het meteen maar schoon te maken? Ik kan er vanuit mijn bed met een gevoel van genoegdoening naar liggen kijken, één-nul voor mij dit keer, kom maar op als je durft, ik heb de mepper klaar liggen onder het bed. Maar uiteindelijk wint de mug altijd. Want ze zitten niet alleen in mijn slaapkamer, maar ze zijn overal aanwezig en dus in het voordeel. Zit ik op een warme zomerse avond lekker in de tuin, word ik ook opgevreten alsof ik het hapje van de dag ben. En niks is ze te gek, ze komen in je schoenen, ze komen in je spijkerbroek, in je bh, het maakt niet uit. Het schijnt dat alleen de vrouwtjes prikken, die hebben het bloed nodig om zich te kunnen voortplanten. Fijn, dat betekent dus nog meer van die rotbeesten, en dat met míjn bloed! Dus eigenlijk ben ik zelf indirect de voortplanter van die krengen die mij vervolgens weer leegzuigen. Voorbehoedsmiddelen gebruiken dus. Maar ik kan smeren met citronella wat ik wil, ze komen toch  wel. Ik schijn net een paar tienden van een graad warmer te zijn dan mijn wederhelft en daarom delf ik machteloos het onderspit. En weet je wat nog het ergste is? Dat ik er het geld niet voor over heb om alle ramen te voorzien van horren vanwege zo'n klein miniatuurbeest. En een klamboe boven mijn bed? Nee dank je, daar krijg ik claustrofobie van, en anders raak ik er in mijn slaap wel in verstrikt. De deur van de slaapkamer openzetten en het licht in de gang aan laten? Leuk, maar dan slaap ik nog steeds niet vanwege al dat licht. Een ventilator neerzetten en op mijn slapende ik richten? Geen optie, lig ik nog de hele tijd wakker, maar dan van de wind want daar hou ik ook niet van als ik slaap. Ik heb wel eens gehoord dat het eten van knoflook ook helpt om muggen af te schrikken. Je bloed krijgt dan een andere geur (jeetje, zou het?) en dat vinden die mormels niet lekker. Nee, dat is logisch, maar ik ga het toch maar niet uitproberen, want dan is het niet alleen mijn bloed wat een andere geur heeft. Ik denk niet dat het bevorderlijk zal zijn voor de passie in mijn huwelijk als ik elke avond met een fikse teen knoflook achter mijn kiezen het bed in stap. Dan is het gedaan met al het lekkers uit onverwachte hoek. Ben ik toch weer aangekomen bij het begin van dit verhaal, want wat ik ook voor oplossing heb, het kost me meedogenloos mijn nachtrust. En die is me heilig, dus wie o wie heeft voor mij de gouden tip?
|
Toen ik dacht links vooraan een goed plekje te hebben bemachtigd, kwam er een vrolijke, opgetogen jongen voor mij staan. Uiteraard groter dan ik. Ik manoeuvreerde wat naar rechts, waarop prompt zijn vriend wildzwaaiend met zijn armen voor me schoof. AAAAHHH!! Waar zijn mijn 10 centimer hoge hakken? Mijn stiletto's desnoods? Ik MOEST en ZOU deze heren eens op gruwelijk pijnlijke wijze laten weten dat je niet in het zicht van dit kleine meisje moest gaan staan! 
Misschien is klein zijn niet handig bij concerten, maar in bepaalde situaties toch fijn dat klein geassocieerd wordt met lief en schattig. Scheelt weer een knokpartijtje.