Aan of uit?
Termen als 'er tussen in', 'knipperlicht', 'vaag' en 'tussenpauze' bestonden niet in zijn relatie-vocabulaire. Wat heerlijk simpel eigenlijk. Was het maar zo. Was het maar zo duidelijk. Net als vroeger... Het begon met basisschool-vriendjes waar je aan Eefje vraagt of zij voor jou aan Basje 'verkering' wil vragen. En dan zegt Basje ja of nee. En dan is het aan of uit. Heel simpel, heel eenvoudig. En als een van de twee er geen zin meer in heeft dan vraagt hij/zij of Eefje dat even aan de ander door wil geven. En dan is het uit. Dan komen er de, iets meer gecompliceerde, brugklas-vriendjes. Briefjes, dagboekjes en uren-lange-telefoontjes over de jongen in kwestie zijn het gevolg van een hevige puberale crush. Vaak gaan er maanden van verliefdheid aan vooraf voordat je eindelijk je beste vriendinnetje op 'hem' afstuurt om te vragen wat hij van je vindt. En als hij dan positief is, dan komt er een afspraakje, in tegenstelling tot de dan al geconcludeerde verkering op de basisschool. En pas na het afspraakje vraagt een van de twee 'verkering'. En dan is het aan, of niet. Dan doet de zoen zijn intrede. Meestal is in de klas al bekend wie wie leuk vindt en is het alleen maar uitkijken naar het eerstvolgende klassenfeest. Waar je vervolgens door alle klasgenoten, na een hoop gegiebel en gestaar, naar elkaar toe wordt gedrukt en uiteindelijk krampachtig tegenover elkaar danst. (Het schuifel-stadium zijn we al voorbij..) Steeds dichterbij, steeds minder op de giebelende vriendinnen gefocust, steeds meer op elkaar... En daar is 'ie dan; de zoen. En dan, voor de zekerheid, 'Is het nu aan?', 'Ja.', en dan is het aan. Dan zitten we zo ongeveer in de derde of vierde klas en begint het allemaal echt serieus te worden. Met nog maar weinig hulp van de giebelende vriendinnen durven we nu zelf (!) initiatief te tonen. Na de date en na de zoen komt de echte vraag; zijn we verliefd? Zo ja, dan is het aan, zo nee, dan meestal niet. Nog steeds heel simpel, aan of uit. Ondertussen heeft seks zijn intrede gedaan en maakt ook die toevoeging alles gecompliceerder. En dan begint het echt! Je vind elkaar wel leuk, maar ben je echt verliefd? Je wilt wel verkering, maar zijn er niet nog heel veel andere leuke jongens? Eigenlijk wil je het uitmaken, maar ben je niet teveel aan elkaar gehecht geraakt? Eigenlijk word je niet echt meer gelukkig van hem, maar durf je hem wel kwijt te raken? Zou ik het dan toch uitmaken? Of niet? BAM. Daar zit je dan, geen verkering meer; RELATIE! Alhoewel, relatie, voor mij was dit een knipperlichtrelatie (dit woord wordt overigens als 'fout' beschouwd door de spellingcontrole, dus misschien zat mijn broertje er met zijn simpele aan of uit toch niet zo heel ver naast.) Aan/uit, aan/uit, voor anderhalf jaar. En pas na verplicht, wegens vakantie, twee maanden gescheiden te zijn geweest kwam er een einde aan onze knipperlichtrelatie. En toen zag ik om mij heen zoveel soorten relaties ontstaan dat ik mij opeens besefte; elke relatie is anders! Wat is een relatie? Wat maakt een relatie een relatie? Is het verschil tussen relatie en verkering wel zo groot? Wat maakt een seksrelatie (kent de spellingcontrole overigens ook niet..) minder een relatie dan een huisje-boompje-beestje relatie? Ondertussen heb ik kennis gemaakt met de scharrels en de huisje-boompje-beestje relaties en ben ik eruit dat daar nog van alles tussen zit. 't Is dezer tijd altijd vaag. 't Is leuk, maar zo leuk? Ik wil wel huisje-boompje-beestje maar wil ik niet ook nog gewoon losbandig feesten? Ik wil wel met die ander afspreken, maar kan ik dat maken? Ik houd toch wel van hem, of nog niet? Kan ik het wel zo goed met hem vinden, of vind ik hem meer zo interessant omdat hij me blijft fascineren? Wat wil ik? Aan of uit? Was het maar zo simpel, aan of uit... Liefde is net een stoplicht; soms groen, soms rood, maar meestal oranje... Geschreven door Veerle |