De Sigaar
| ...verbannen uit mijn 'daily routine'. Hetgeen wat overblijft is een groep sigaren; mannen met geld die aan de sigaar trekken alsof hun leven ervan afhangt. Ze werken niet, hangen elke avond in de sigarensoos en doen zichzelf voor als 20. En toch hebben ze iets...
Het is donderdagavond. Het jaarlijkse kermis-gebeuren is aangebroken. Ik sta vanaf zeven uur in de kroeg en drink tot vijf uur de volgende ochtend. Het leven is een groot feest, totdat ik val. Ik val, maar voel niets. Ik was toch gevallen?! Als ik me omdraai blijkt dat er een sigaar tegen me aanstaat en mij zojuist heeft opgevangen tijdens mijn Joke-ken-niet-koken-act. Hij lacht. Ik lach terug. Hij besluit me thuis te brengen en zo "Op een oude fiets moet je het leren", schijnt het gezegde te luiden. Vandaag zijn de rollen omgedraaid. Bij het afscheid belooft hij me mooie dingen en verre tripjes. Er wordt geroddeld. Mijn moeder vraagt ernaar en ik ontken. Zijn vrouw heeft een zaak in ons dorp en ik wil me er nog fatsoenlijk kunnen vertonen. No way dat ik een winkel, waarmee ik mijn kledingkast kan uitbreiden, opgeef voor een slechte nacht. Nooit van mijn leven heb ik aan de sigaar gezeten of hij aan mij. Ze gelooft me. Hoewel ik het niet wil blijf ik aan hem plakken. Wat is het toch met mannen met geld? Waar is de carrière-makende vrouw ("Ik heb geen man nodig!") van tegenwoordig gebleven?! Ik behoor blijkbaar niet tot deze groep. Ik ben zwak. De keuze is voor mij gemaakt. Ik loop door het dorp. Het pand staat leeg, de winkel is failliet en het gezin verhuisd. Ik vervolg mijn weg en neurie 'ons' Joke-lied. Geschreven door Mimi |
ent me achter de bloemenwagen. Hij is hard, wild en stinkt naar sigaar (hoe kan het ook anders?!) 
