Mijn oneindige fantasie

Ook dacht ik, dat ik de mode kon voorspellen. Ik vond mezelf ontzettend hip wanneer ik allemaal staartjes in mijn haar maakte en daar vervolgens weer potloden doorheen stak. Met dit potloden-kapsel ging ik dan ook gewoon naar school. Tegen iedereen die voorzichtig opmerkte dat ze het een beetje apart vonden had ik meteen een weerwoord: "Nou en, ik ben tenminste origineel."

Op het moment dat ik samen met mijn zusjes voor de vijfhonderdste keer gesmeekt had of we alsjebliiiiiiieft een hond of kat mochten en hierop het antwoord nog steeds nee was, kwam mijn fantasie weer de kop opsteken. Doen alsóf was één van mijn specialiteiten. Ik besloot al mijn oude knuffels die ook maar iets van een hond of kat weg hadden op te graven en ze een waardig plekje in mijn kamer te geven. In no time ontstond er een compleet asiel. Ik had er een dagtaak aan om al mijn denkbeeldige honden en katten aandacht te geven. Maar moesten deze honden en katten niet eten? Ja, dat moesten ze wel. Daarom ging ik met mijn spaarpotje richting de supermarkt. Een paar centjes lichter en een paar blikken honden- en kattenvoer rijker verliet ik vervolgens de winkel. Gevolg: een ontzettende honden- en kattenvoer stank in mijn slaapkamer annex asiel. Op dat moment besloten mijn ouders dat de stank niet meer te harden was en maakten abrupt een einde aan mijn fantasie.

Mijn drang om op de middelbare school de slimste te zijn en de bijbehorende inzet leverde geweldige resultaten op maar ik kon het niet meer bijbenen en mijn persoonlijk welzijn ging achteruit. Op een dag kwam ik dan ook als 12-jarige huilende brugklasser thuis en verkondigde mijn moeder dat ik een burnout had. Ik bleek niet het unieke, speciale en slimme meisje te zijn die ik dacht dat ik was. En oja, misschien was ik trouwens ook niet echt geadopteerd. Ik denk dat ieder kind in zijn jongere jaren wel eens heeft gedacht dat de wereld om hem of haar draaide. Wanneer je als kind achter de pijnlijke waarheid komt is dat wel even schrikken. Ik heb geleerd dat ik mijn fantasie niet te veel op hol moet laten slaan en het wel realistisch moet houden. Maar van een beetje fantaseren zal ik nooit ziek zijn! Ik ben er namelijk heilig van overtuigd dat ik later eindig in mijn huisje in Italië, inclusief "Mr. Perfect", vier auto's voor de deur en een jacht in de nabij gelegen haven. En die honden en katten? Die komen er ook vast wel! Maar nu echt!