Walgelijke vriendjes

Wij vrouwen hebben weleens periodes waarbij we in een soort verstandsverbijstering onze harten tijdelijk geven aan stomme, walgelijke vriendjes. Er zou een instantie moeten komen die dat met terugwerkende kracht veroordeelt.

Puur en alleen omdat velen van ons niet eenmalig in een dergelijk pakket belanden, maar keer op keer op keer...

De definitie
Walgelijke vriendjes: wanneer kun je iemand daartoe rekenen? Onder 'walgelijk' versta ik in deze 'weerzinwekkend, misselijkmakend, om je KAPOT voor te schamen'. Onder 'vriendjes' versta ik álle mannelijke gedaantes waarmee meer is uitgewisseld dan een vriendschappelijk kusje op de wang. De combinatie van die twee woorden leidt tot de volgende conclusie: walgelijke vriendjes zijn jongens waar je intiem mee bent geweest en waarbij je achteraf het liefst uit schaamte een ruimte creëert onder een houten vloer. Zodat je jezelf, nadat je in die ruimte bent gaan liggen, langzaam, doch zorgvuldig uit het dagelijks leven kunt timmeren.

C (27): ?Ik weet niet hoe het was gebeurd, maar ik zat op een carnavalsfeest plotseling min of meer vast aan een jongen waar ik een paar keer mee had gezoend op andere feestjes. Hij leek de illusie te hebben dat hij nu dus een monopolie had op mijn onverdeelde aandacht. Het feit dat ik samen met mijn vriendin stond te dansen, allebei met een knalrood rendiergewei op, weerhield hem er niet van om erbij te komen staan om mee te doen. Binnen een minuut stopten mijn vriendin en ik met dansen; we bekeken hem van top tot teen, voor de duidelijkheid: extreem afkeurend. Hij speelde namelijk met volle overgave op een gitaar die hij niet had (de zogenoemde air guitar), hij zakte er langzaam mee door zijn knieën en toen hij bijna met zijn kruis op de grond hing, viel hij achterover. Hard op zijn gat. Het meest gênante aan deze hele vertoning was nog wel, dat hij niet meer zelfstandig overeind kon komen. Mijn vriendin en ik waren daarom genoodzaakt allebei één van zijn handen te pakken om hem omhoog te trekken. Toen meneer weer stond, maakte hij ons erop attent dat hij het handig vond, die rendiergeweitjes die we ophadden. "Zo kan ik jullie steeds overal bovenuit zien komen en jullie weer vinden als ik jullie kwijt ben!" Nog nooit ben ik zo snel naar een prullenbak gerend.?

Vriendinnen als houvast
Zodra we met een walgelijk vriendje op de proppen komen, kunnen we de waarheid eigenlijk al aflezen in de gefronste voorhoofden van onze vriendinnen. Zelfs wanneer aangeprate liefde blind maakt, zullen onze echte vriendinnen ons proberen te behoeden. Het is gewoon een kwestie van: de signalen willen zien en ze begrijpen. Het feit dat je vriendin hem beschrijft als 'een aardige jongen' geeft aan dat ze hem nog niet zo goed kent, maar wel ogenschijnlijk lelijk vindt. Wanneer je vriendin hem bekijkt en vervolgens naar jou glimlacht alsof haar been zojuist zonder narcose wordt geamputeerd, weet dan dat deze jongen onmiddellijk gedumpt moet worden. En tenslotte, als je vriendin dingen zegt als: "ik zie het niet in hem, maar daar gaat het ook niet om, als jij het maar ziet", trek dan gewoon de conclusie dat het een oneerlijk rotwijf is en nodig haar nooit meer uit op je verjaardag: ze heeft niet het beste met je voor.

J (20): ?Ik heb een periode in mijn pubertieit gehad dat ik weleens zoende met jongens die ik amper kende tijdens het uitgaan. Op één van die avonden zag ik hem dan ook staan. Een blonde jongen met een ondeugende glimlach en een stoer gezicht. ?Ja hoor, dat wordt er weer één?, dacht ik. En ja hoor. Na een avondje zoenen besloten mijn vriendin en ik dat we lekker naar huis wilden. Ik zei de blonde jongen gedag, waarop hij mijn telefoonnummer vroeg. Ik ben ook niet de lulligste, dus ik gaf mijn telefoonnummer. Had ik kunnen weten dat ik, binnen twee minuten nadat ik bij de garderobe mijn jas had opgehaald, al een smsje van hem had? ?Ik mis je nu al?. Jezus, wat een loser.?

De harde realiteit
Dan breekt het moment aan dat je zelfgemaakte roze bril van je neus verdwijnt. Zeg maar gerust dat daar een fikse explosie aan vooraf gaat. Je bril springt volledig uit z?n voegen en de scherven schieten direct naar je hersenen. Een soort wake-up-call en ja, een pijnlijke. Want op dat moment zie je wie je voor je hebt, meestal op van die momenten dat hij je net innig zoent, terwijl je de boter van zijn al opgegeten boterham in je smaakpapillen voelt trekken.

Dan is het al te laat. Het leed is al geleden. Jij hebt je vergrepen aan de man die je reputatie voorgoed de verdoemenis in zal helpen. Het is nu slechts een kwestie van tijd tot de mensen horen dat het uit is. Je wordt de roddel van de week. De poules voor de weddenschappen stromen leeg naar gelukkige winnaars en diegene die all in was gegaan, moet nu weer terug intrekken bij zijn ouders. Een serieuze relatie zit er voor jou voorlopig niet in: alle potentiële leuke kerels zijn op je afgeknapt. Niemand ziet het nog zitten om het tweedehandsje van die kneus het hof te maken.

G (25): ?Ooit liep ik op een feestje een jongen tegen het lijf waar ik eerder een aantal keer mee gekletst had. Hij was heel klein, ik ben vrij lang, dus een charmante vertoning was het niet. Ik moest voorover buigen om bij hem te kunnen komen. Daarbij stopte hij tijdens het zoenen niet met dansen, waardoor ik ook gedwongen werd mee te bewegen, eigenlijk gewoon ontzettend gênant. Een tijdje na die avond zag ik hem weer en toen viel het me op hoe sterk hij leek op iemand met het downsyndroom. Het enige wat ik toen nog kon denken was: waarom heb ik daar ooit mee gezoend?!?

Tijd heelt (bijna) alle wonden
Gelukkig, na een tijdje gaat de nieuwigheid er wel af in je omgeving. Slechts jij blijft over met de herinnering van zijn tong in je mond (of erger). En al neem je je voor het er nooit meer over te hebben, zo nu en dan keren de horrorgedachten aan momenten met hem terug. Een rilling over je rug, een aantal keer flink schudden met je ledematen en gewoon weer doorgaan met het leven.

Het is je bij deze vergeven.