Afrekenen met de voor jou foute man

Ik heb een bijzonder sterke aantrekkingskracht tot mannen die niet in staat zijn zich aan mij te binden, voornamelijk omdat zij te labiel zijn om iets mee op te kunnen bouwen. Maar waarom bezit ik de waanzinnige kwaliteit om steeds de verkeerde kerels uit te kiezen?

Boeken voor wanhopige dames
Er zijn talloze boeken geschreven over de verschillen tussen mannen en vrouwen. Ze richten zich met name op wanhopige dames (zoals ik?) die eens en voor altijd af willen rekenen met hun neiging tot het aangaan van hopeloze relaties. Het is veel van hetzelfde: leer eerst van jezelf te houden, pas als je het alleen kunt, kun je het samen, etc. Maar echt een concrete boodschap valt er niet uit te halen. Dus daar zit je dan, van jezelf te houden... Alleen.

Het verwaarloosde kind
Onlangs kwam er echter een boek op mijn pad dat mij vervulde met enthousiasme. In het boek staat voor een groot gedeelte 'het verwaarloosde kind' in jezelf centraal. Er wordt vanuit gegaan dat iedereen (ook jij) een jonge versie van jezelf met zich meedraagt. Eén die de angsten, teleurstellingen en het verdriet uit je vroege jeugd nog steeds voelt en die dingen zegt als: "Ik ben niet goed genoeg", "Ik verdien het niet om gehoord te worden" of "Mama/papa vindt mij niet belangrijk genoeg". Door de jaren heen hebben we geleerd dit kind de mond te snoeren. We hebben immers geen boodschap meer aan haar smeekbedes en afhankelijke gedrag. Door niet met haar in contact te zijn, komt zij enkel naar boven in onze partnerrelaties. 

Wat doen we in de relatie met onze partner? We vechten onze strijd uit, zoeken datgene wat wij vroeger tekort kwamen en vragen - veelal onbewust - om ons nu wel de bevestiging en erkenning te geven die wij zoeken. Een hoop relaties lopen hierdoor op de klippen. We zijn niet in staat ons 'verwaarloosde kind' te erkennen en vervallen daardoor voortdurend in patronen die heel veel weg hebben van onze vroegste jeugd.

Meditatie-oefening
In het boek staat een eenvoudige meditatie-oefening, die in mijn geval mijn ogen heeft geopend. Ironisch genoeg dien je er eerst je ogen voor te sluiten. Je wordt uitgedaagd om een gesprek aan te gaan met het 'verwaarloosde kind' in jezelf. Probeer het kind voor je te zien alsof het er echt staat, je verwachtingsvol aankijkend, en ga ermee in gesprek. Wat wil het kind je vertellen over haar pijn en haar verdriet? Wat heeft het kind nodig om zich weer blij en gelukkig te voelen? De oefening is heftig en in mijn geval ook bijzonder emotioneel. Je wijst geen kind af dat huilend voor je staat. Zelfs mijn sceptische houding viel weg; door de oefening niet te doen, zou ik het kind nog verder het verdomhoekje in drukken. Er rest je in deze oefening niets anders dan te concluderen dat je voor het kind wilt en zult zorgen. Dat je het zal geven wat het verdient en het zal beschermen tegen nog een herhaling van al het verdriet dat het al geleden heeft.

Het beste advies
Sinds deze kleine openbaring, ben ik anders gaan kijken naar mijn partnerkeuze. Als ik een jongen ontmoet, luister ik naar mijn 'verwaarloosde kind'. Wordt het blij, of voelt het zich weer in die welbekende hoek gezet? Het is weliswaar een begin, maar een liefdevolle, opbouwende relatie begint bij jezelf. En wie kan je beter adviseren dan een kind? Een oprechter advies, een puurder advies: dat krijg je alleen van haar.

Wil je meer weten over deze theorie? Dan beveel ik je het boek Simply Love - De strategie aan, geschreven door Katja Sundermeier. Je kunt het hier voor ? 13,99 bestellen.