Poetsmiep vs sloddervos

Troep en viezigheid: ik haat het! Dat was vroeger al zo en nu nog steeds. Speelde ik bij een vriendinnetje - waar het woord stofzuiger geheel onbekend was - dan besloot ik standaard eerst een uur te besteden aan het opruimen van haar teringzooi. Er moest tenslotte toch ergens ruimte zijn voor het opvoeren van onze ingestudeerde dans. Misschien werd ik wel een enorme poetsmiep genoemd, maar hé: wie speelt er wél graag in een vuilnisbelt van goor ondergoed en weet ik wat allemaal?!

Waren we bij mij overigens, dan keken ze hun ogen uit: "Bij jou is het altijd zó netjes!" Jep, dat had ik eerder gehoord. Maar wat ze niet wisten, was dat mijn kamer wel zo netjes was, maar daarbuiten? Ik had (en heb) nog weleens de neiging om alle troepjes net over de drempel van mijn kamer te zetten. 'Zo, opgeruimd staat netjes', dacht ik dan. Vervolgens mochten paps en mams de bende verplaatsen naar de plek waar het werkelijk voor bestemd was: de prullenbak. Ook het afstoffen ging op een bijzondere manier: de televisie en boekenplanken grondig afstoffen, mijn kamer uit naar de hal, stofdoek grondig uitkloppen en weer terug naar mijn kamer.

Als zeer nette dame ben ik ook gek op ordenen, oftewel: de mascara?s en poeders in aparte bakjes, rekeningafschriften en loonstroken gescheiden in mappen en ook mijn truien en blouses krijgen een eigen stapel in de kast. Vol enthousiasme begin ik aan een dergelijk project, zo ook een tijdje terug met mijn sieradenverzameling. In een enorme bak liggen mijn kettingen, armbanden, oorbellen en ringen. En ja, het is hierin één grote chaos. Of dat handig is? Niet echt. Zo kun je niet vlak voordat je naar je werk moet nog besluiten dat een ketting je outfit toch wel afmaakt, aangezien je eerst het desbetreffende sieraad los moet weten te krijgen van vier andere kettingen.

Een plan was dus nodig, en dus kocht ik vier bakken en besloot ik zélfs het soort sieraad op mijn nieuwe aanwinsten te schrijven. Wat was ik trots?  voor slechts een week. Zo kwam na een avond stappen mijn bedelarmband al in de bak ?ringen? terecht en hingen mijn nieuwste oorhangers ineens aan mijn ketting, die ik met geen mogelijkheid los kon krijgen. Waarom mislukken deze acties toch altijd?

Nog zo?n probleempje. Ondanks het ordenen, ben ik altijd alles kwijt. Zo was mijn mooie spijkerblouse van de één op de andere dag ineens foetsie! Gewoon weg. Gone. Left the building! Hoe dat kwam? Geen idee. Het lag in ieder geval niet aan mij, want ik ben tenslotte erg zorgvuldig met mijn spulletjes. Nog geen week later zag ik ineens mijn ex op een foto, met - jawel - EEN SPIJKERBLOUSE! Ik wist het zeker: die fucker had gewoon mijn blouse gejat. Natuurlijk wist ik maar al te goed dat hij nooit in mijn S?je zou passen en dat ik dus echt bij mezelf te raden moest. Wékenlang heb ik gezocht naar mijn geliefde kledingstuk. Tot ik weer eens mijn maandelijkse afstoftaak verrichtte op mijn kast. En geloof het of niet, maar daar lag 'ie: mijn spijkerblouse! Opgevouwen, dat wel?

Hoe zit dat bij jullie? Alles altijd op orde, fijne rommelkont of een mix daarvan?