?Ik heb een relatie met een getrouwde man?

Je bent een leuke, jonge meid. Je geniet van het leven en hebt een goede carrière: aan niets ontbreekt het je. Maar dan word je verliefd op een getrouwde man. Iris en Eva zijn beiden minnaressen van een gebonden man. Lees hier hun verhaal.

 

Vaak heerst er onbegrip over vrouwen die het aanleggen met een getrouwde kerel. Daarom willen leZeressen Eva en Iris hun verhaal vertellen: om hun kant te laten zien. Beiden staan compleet anders in hun geheime relatie. Eva staat er volledig achter, Iris voelt zich vooral ontzettend schuldig.

 

Eva is 30 jaar en heeft een relatie met een getrouwde man van 35, die tevens twee kinderen heeft. ?Sinds iets minder dan twee jaar heb ik een relatie met hem. Het voelt voor mij als een relatie en geen affaire, omdat ik er geen negatieve of stiekeme gevoelens bij heb. Het belangrijkste deel van mijn omgeving is van mijn relatie met hem op de hoogte en accepteert mijn keuze. Ik heb hem leren kennen op mijn werk. In het begin van mijn carrière hebben we behoorlijk intensief samengewerkt waardoor er een vriendschappelijke band is ontstaan. Toen we vrienden werden, zat ik nog in een andere relatie, die ik vrij snel daarna heb beëindigd. De vriendschapsrelatie tussen hem en mij bestond uit een intens contact, waarin we emotioneel en psychisch op één lijn zaten. Dat had ik nog nooit eerder met iemand anders ervaren. Ik had al heel snel diepe gevoelens voor hem die ik koesterde. Omdat we ook buiten werktijd afspraken werd ons contact nog intenser. Ik kon letterlijk alles met hem bespreken, wat er in mij omging en andersom.?

 

Ontmoetingen

?Ik zie hem ongeveer drie á vier keer per week buiten het werk om. Dit varieert van korte ontmoetingen waarin we gewoon wat bijkletsen en bakjes koffie drinken tot blijven slapen bij hem of bij mij en hele dagen of avonden samen zijn. Meestal spreken we bij mij af, maar ik ga ook regelmatig naar hem - wanneer hij alleen thuis is. Daarnaast zien we elkaar regelmatig op het werk.?

 

Emoties

?Nu ik dit vertel, hoor ik de gedachten van anderen hoe slecht dit wel niet is. We belazeren zijn vrouw. Toch voel ik me over het algemeen heel erg dankbaar dat ik zo?n man als hem heb mogen ontmoeten in mijn leven. Ik heb voornamelijk functionele relaties gehad in mijn leven waarin ik tot op bepaalde hoogte hield van mijn partners. Maar die allesoverheersende liefde, het volledig en onvoorwaardelijk geaccepteerd en geliefd worden om wie ik ben, heb ik daarvoor nooit mogen ervaren en is dit alles waard. Ik sta ook volkomen achter deze relatie, hij is mijn ware liefde en ik ben heel dankbaar dat ik dit ervaar. In mijn optiek gaat echte liefde boven ratio. Ik heb heel veel emoties ervaren: verdriet dat hij niet volledig voor mij kan kiezen of dat we niet volledig ons leven kunnen delen, schuldgevoel naar zijn vrouw, boosheid, verwijten, maar boven dat alles torent hoog de liefde die wij voor elkaar voelen.?

 

Zijn vrouw

?Waarom hij niet weggaat bij zijn vrouw en kinderen? Dat is vanwege de kinderen. Het is niet de tijd om daar nu weg te gaan en zijn kinderen gaan boven alles. En ik hoor heel veel mensen nu roepen dat je nooit bij elkaar moet blijven vanwege de kinderen. Maar zijn specifieke redenen zijn voor mij begrijpelijk en acceptabel. En de enige reden waar hij voor zou stoppen zou zijn als het geluk van zijn kinderen in gedrang zou komen. Wat ook de enige reden voor mij zou zijn om te kunnen accepteren wanneer deze relatie niet verder zou gaan. Mijn uiteindelijke doel is een leven samen, maar dat zit er voorlopig niet in en daar ben ik ook tevreden mee. Het belangrijkste is dat we beiden achter deze relatievorm staan voor nu. Ik heb heel vaak overwogen om te stoppen, hij ook. Maar de liefde is te groot, wat we samen delen en mee hebben gemaakt is te heftig. En ik kies liever voor dit contact dan geen contact. Ik ken zijn vrouw niet, gelukkig niet. Ik heb haar nooit ontmoet. En schuldig? Ik voel me niet schuldig over wat ik voel voor hem. Ik voel me ook niet schuldig voor de keuzes die ik gemaakt heb. Ik voel me wel gedeeltelijk schuldig en verantwoordelijk voor wat haar aangedaan wordt. Maar ik ben niet degene die een goed huwelijk kapot maakt, want een goed huwelijk valt niet kapot te maken.?
 

 

Iris is 29 jaar en heeft al drieënhalf jaar een relatie met een getrouwde man en voelt zich hier erg schuldig over. In deze periode heeft ze daarnaast zelf ook enkele relaties gehad, maar deze hielden steeds geen stand. ?We hebben elkaar, heel standaard, een keer ontmoet met uitgaan. Vrienden van mij zijn bevriend met vrienden van hem en zo hebben wij elkaar eens ontmoet. Op dat moment wist ik niet dat hij bezet was en zag ik hem als een lekker hapje. Uiteindelijk zijn wij die avond met z?n tweeën in de kroeg geëindigd en hebben we uitgebreid staan zoenen, waarna hij met mij mee naar huis gegaan is. Achteraf waren zijn vrouw en kinderen dat weekend de stad uit, waardoor dat makkelijker ging. ?s Ochtends is hij vertrokken en ik bestempelde hem als een onenightstand. Niks meer, niks minder.

Dagen daarna hoorde ik van mijn vriendinnen dat mijn verovering eigenlijk bezet was. Meneer was niet alleen getrouwd, maar had ook twee kleine kinderen. Ik was verbaasd, want ik had echt een leuke avond én nacht met hem gehad. Enkele dagen later zocht hij contact met mij via Hyves. Hij vertelde mij dat hij het toch wel erg leuk had gehad en er volgden wat berichtjes heen en weer. Totdat ik hem onverwachts op een festival weer tegenkwam en ik hem toch wel erg leuk vond. Die avond eindigden we weer samen. Niet goed, maar het was wel fijn.?

Ontmoetingen

?Het wisselt hoe vaak wij elkaar zien. Ik wil hem vaak zien, maar ben afhankelijk van zijn tijd en schema. Ik haat het om in de afhankelijke positie te zitten. Privé en zakelijk ben ik normaal gesproken verre van afwachtend en iedereen kent mij als een echte doorzetter. Behalve in mijn relatie met hem. Hij belt, ik draaf op. Hij zegt af, ik kruip stilletjes op mijn bank weg. Meestal spreken we bij mij thuis af. Zijn huis is verboden terrein.?

 

Emoties

?Ik voel mij over het algemeen schuldig. Ik ken zijn vrouw niet persoonlijk, maar ze komt over als een superlieve vrouw. Zorgzaam, goed voor hun kinderen en ook goed voor hem. Volgens mij heeft zij niets door. Ik stem mijn halve leven op hem af door te schikken naar zijn agenda. Ik baal van mezelf dat ik me zo afhankelijk opstel. Ik heb meerdere keren geprobeerd hem uit mijn hoofd te zetten, zonder resultaat. Zelfs tijdens korte relaties bleef ik met hem afspreken en naar hem verlangen. Terwijl ik weet dat hij nooit voor mij zal kiezen.?

 

Zijn vrouw

?Ik weet dat hij niet weggaat bij zijn vrouw. Ik weet dat wij nooit samen gelukkig zullen worden en ik weet dat het niet goed is wat ik doe. Maar toch ga ik ermee door. Ik heb al meerdere keren geprobeerd te stoppen, maar zonder resultaat. Mijn enige doel is mijn verlangen naar hem vervullen, om mij daarna weer ellendig te voelen. Ik moet gewoon een echt leuke man tegenkomen, zodat ik niet meer aan hem hoef te denken. Ik realiseer mij dat er geen toekomst voor ons tweeën is.?

Wat vind jij van de verhalen van de dames? En heb je zelf weleens een relatie gehad met een getrouwde man?