De twee werelden van Hind

Het heeft een typisch Arabische sfeer. Ik noem het zelf Arabpop, omdat het een popalbum is dat bol staat van de Arabische invloeden. Het laat ook duidelijk twee kanten van me zien: de Arabische en de Nederlandse. Ik voel me in beide werelden evenveel thuis.

Marokko: Wat betekent het voor jou?

Heel erg veel. Iedere keer dat ik erheen ga dan kom ik thuis. Dan ben ik bij familie en voel ik me heel erg Marokkaans. Ik ben ook gek op de Marokkaanse feesten. Die vieren we thuis dan ook volop. Aan de andere kant heb ik als ik in Marokko ben ook wel een beetje heimwee naar Nederland. Naar het uitgaan met vriendinnen, het je vrij voelen. Dat vind ik wel erg fijn van Nederland.

Op ‘Halfway Home’ heb je voor het eerst ook zelf geschreven. Hoe ging dat?

Eerst was het plan om een nummer voor de plaat te schrijven. Het werden er uiteindelijk vier. Ik had genoeg inspiratie voor liedjes en eigenlijk ging het schrijven me goed af.

Je maakte ook een reis naar India. Hoe beviel dat?

Ik was er voor het Women's Working Forum van de Rabobank. We gingen er heen met een groepje kunstenaars. Daar bezochten we vrouwenprojecten en hadden contact met vrouwengroepen. Ik heb er verschrikkelijk veel van geleerd. Vooral dat je blij moet zijn met wat je hebt. Mensen daar zijn gelukkig met niks terwijl wij hier overal over klagen.
Ik schreef er het nummer ‘Ya wili’ over.

Ook het nummer ‘Sweet Woman-Child’ heeft een bepaalde betekenis.

Ja die song gaat over de tweestrijd tussen kind en vrouw zijn. Ik voel er heel veel verwantschap mee. Aan de ene kant voel ik me een volwassen vrouw, maar ook heel vak nog een kind.

Wat is het belangrijkste dat je geleerd hebt van je carrière?

Dat je nooit moet vergeten waar je vandaan komt. Dat ik blij moet zijn met alles wat ik bereik en nooit naast mijn schoenen moet gaan lopen. Van mijn moeder leerde ik dat je blij moet zijn met wat je hebt en wie je bent. Dat zal ik dan ook nooit vergeten.