Madonna - Confessions on a dancefloor

Met "Confessions on a dancefloor" lijkt Madonna echter weer met beide benen op de (dans)vloer te staan. Met dit 14e album heeft Madonna zich weer helemaal herontdekt. Het album start met de catchy single "Hung Up", waarin de ABBA sample uit "Gimme, Gimme, Gimme (A Man After Midnight)" centraal staat. Op het album komen nog meer samples voorbij van onder andere Donna Summer, The Police en The Jacksons, waaruit duidelijk blijkt dat Madonna met dit album teruggrijpt naar de 70's, compleet met bijbehorende combi disco/Farah Fawcett look.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: Op haar nieuwe cd spreekt Madonna Nederlands! Alhoewel het meer klinkt als de paus die ons bedankt voor "die bloemen". In het intro van "Sorry" zegt ze met zwaar bijna oostblokland-achtig accent: 'Ik ben droevig.' Dat de zangeres dacht dat dat het Nederlandse equivalent van 'sorry' was, zoals ze bekende aan Peter van der Vorst, is op zijn minst hilarisch te noemen. "Sorry" is echter naar mijn mening de beste kandidaat voor een volgende single op dit album. Het is een emotionele ballad waarin de tekst "I don't want to hear..." met grote regelmaat voorbij komt. Het bevat een sample van The Jacksons - Can you feel it.

Get Together is geheel in dancefloor stijl ook weer een lekker dansnummertje. Het nummer bevat een sample van de baslijn uit Stardust's "Music sounds better with you" en duikt een beetje in de trance hoek.

"Future Lovers" lijkt een beetje op "Ray of Light". Het heeft in ieder geval dezelfde synthy-feel en bevat een sample van Donna Summer - I feel love. Het begint met een gesproken deel, maar na anderhalve minuut barst het uit in een lekker catchy dansnummer wat het erg goed zal doen in de clubs.

Ook "I love New York" gaat in een zelfde soort sound verder, al neigt deze meer naar de electro hoek. "Push" lijkt een beetje het buitenbeentje van het album te zijn. Het nummer bevat volgens mij zelfs een stukje uit haar eigen hit "Like a prayer". Ondanks dat dit nummer anders is dan de ander nummers op dit album, is het een lekker nummer en één van mijn favorieten van dit album.

"Forbidden Love" is een wat rustiger nummer op het album en het dichtst bij een ballad wat je op dit album tegen zal komen.
Een andere favoriet op het album is de afsluiter "Like it or Not", waarmee ze keihard terugschopt tegen de mensen die altijd wel wat over haar te zeuren hebben. Ze zingt "You can call me a sinner, you can call me a saint. This is who I am, You can like it or not, You can love me or leave me, But I'm never going to stop."

En dat is iets wat Madonna volgens mij voorlopig nog niet zal doen. Ondanks haar 47 jaar zet deze dame toch weer een fantastische plaat neer. Het zal waarschijnlijk geen echte grote memorabele hits opleveren als "Like a prayer" en "Into the groove", maar zal het zonder meer fantastisch doen in de clubscene. Dit album is gewoon gemaakt om met de volumeknop op maximum te spelen en waar doe je dat beter dan op de dansvloer?!

Madonna - Confessions on a dancefloor
Warner Music