Interview met The Corrs

Ik was zes toen ik viool leerde spelen. Het was eigenlijk een logische stap, want onze ouders waren muzikanten en ze traden overal op. En wij mochten natuurlijk vaak mee! Zo werd ons het enthousiasme voor muziek snel bijgebracht. En omdat Andrea, Caroline, Jim en ik alle vier gek van muziek waren was niemand er verbaasd over toen we de familieband The Corrs oprichtten.

Maar het duurde wel even voordat jullie écht succes hadden.

Het heeft inderdaad járen geduurd. In 1996 namen we ons eerste album 'Forgiven Not Forgotten' op en toen was het ook meteen goed raak. In no time waren we een succesgroep met hits en een wereldtour op haar naam.

Je moeder overleed een paar jaar terug. Jullie zaten toen midden in de opnamen van het album 'In Blue'.

Dat was inderdaad een hele moeilijke periode. We waren verslagen en gebroken en dardoor kreeg die plaat ook een bijzondere lading mee. Er waren veel momenten dat het gewoon voelde alsof ze erbij was. Veel liedjes op die plaat zijn dan ook door haar geïnspireerd en we hebben het hele album aan haar opgedragen.

Hoe herinner je je moeder?

Als een steun en toeverlaat en een rots in de branding. Een vrouw die er altijd was wanneer we haar nodig hadden en muzikaal een grote inspiratiebron. Er is één herinnering die ik voor altijd wil vasthouden. Ik was vier en mijn ouders hadden thuis een feestje. Het was een uur in de morgen en ik werd wakker van muziek. Ik sloop de trap af en zag mijn ouders die met een tape het liedje 'Cecilia' van Simon & Garfunkel meezongen. Een beeld wat ik nog altijd zo voor me zie.

Wat is het belangrijkste dat je van je ouders leerde?

Ik denk dat voor ons vieren hetzelfde geldt: ze leerden ons om vertrouwen in onszelf te hebben. Aan elk van ons afzonderlijk leerden ze dat en ook dat we trots op onszelf moeten zijn. Achter iedere persoonlijkheid zit een hele eigen wereld. Ook leerden ze ons om altijd blindelings op ons eigen instinct te vertrouwen.

Het was heel erg leuk om te doen. Eigenlijk was het net als het maken van een puzzel. We hebben stukje voor stukje van ons leven bij elkaar geraapt. Zo gaat bijna je hele leven aan je voorbij in een paar uur tijd. Er zitten stukjes in uit onze jeugd, maar natuurlijk ook uit onze carrière. Je ziet hoe de groep ontstaat en langzamerhand uitgroeit tot een supergroep die we vandaag de dag zijn. Ik zie het zelf als een waardevol document dat ik later ook aan mijn kinderen kan laten zien.

Over kids gesproken? je bent in blijde verwachting hè!

Ja ik ben in verwachting, geweldig hè? Mijn man Gavin Bonnar en ik krijgen volgend jaar ons eerste kindje. Ik heb altijd al graag moeder willen worden dus dit is fantastisch nieuws. Of ik me dan een tijdje terugtrek uit The Corrs? Dat weet ik nog niet, mar waarschijnlijk wel. Ik wil dat mijn kind alle aandacht krijgt die het verdient. En wie weet dat mijn kindje in de toekomst het vijfde lid van The Corrs wordt haha.

Heb je nog bijzondere voornemens voor 2006?

Zeker! Ik denk dat ik nu eindelijk maar eens ophoud met roken en koffie drinken. Dat is niet goed voor de baby en natuurlijk ook niet voor mij. Nu paf ik aardig wat sigaretten op een dag weg en drink ik liters koffie. Het lijkt me een goed plan om daar eindelijk eens mee op te houden.

Wat is het mooiste wat je leerde van The Corrs?

Hoe mooi muziek kan zijn en wat je er allemaal mee kunt doen. Zoals het delen van jouw liedjes met een hele grote groep mensen. Ook de helende kracht van muziek is belangrijk. Ik heb geleerd hoe belangrijk muziek kan zijn voor mensen in moeilijke tijden. Dat zijn dingen die je nooit meer vergeet.

Heb je ooit ergens spijt van gehad?

Wat mijn carrière betreft bedoel je? Nee ik heb nooit ergens spijt van. Ik geloof dat de dingen gebeuren omdat het zo moet zijn. Mooie dingen en minder mooie dingen, war je dan weer heel veel van leert. Het was soms moeilijk om lang van huis te zijn en je familie en je vrienden niet te zien. Maar als je dan weer thuis komt dan is alles weer goed. Ik voel me in alle opzichten een gelukkig mens. Ik heb van datgene wat me het meeste vervult mijn carrière kunnen maken. Wat dat betreft voel ik me een echte geluksvogel.