DVD Box Vrouwenvleugel
Met bovenstaand concept schreef Marjan Berk haar roman Vrouwenvleugel. Toen er in 1993 werd besloten om van het boek een serie te maken, waren de criticasters niet al te positief. Deze terughoudendheid bleek echter ongegrond: Vrouwenvleugel trok wekelijks enorm veel kijkers, waaronder ikzelf. Bovendien werd de serie in 1994 bekroond met de gouden Televizierring en hebben hedendaagse BN'ers zoals Bea Meulman (ook wel bekend als Riet: de vrouw van Nol uit de comedyserie Sam Sam), Liz Snoyink (beter bekend als moeder van de De meiden van de Wit) en Marjolein Keuning (ook wel bekend van Het gevoel van) hun roem aan deze serie te danken. Het heeft wat mij betreft dan ook veel te lang geduurd voordat de serie op DVD verscheen, maar nu is hij er toch en hij bedraagt ruim 16 uur van de door mij zo geliefde Vrouwenvleugel.
Het verhaal van de serie speelt zich dus af op de vrouwenafdeling van een zwaarbewaakte gevangenis. Hoewel deze verhaallijn waarschijnlijk al fascinerend genoeg is, wordt er in de eerste aflevering nog een extra element ingezet: er is namelijk sprake van een (zelf?)moord op de vleugel. De afleveringen die volgen gaan in op de mogelijke moordenaar en daarin maken we tevens kennis met de ingezetenen en hun misdaden. De makers weten er overigens goed de spanning in te houden wat betreft de verschillende redenen van gevangenschap. Het eerste wat je je afvraagt wanneer je een personage leert kennen, is immers: 'Wat heeft ze gedaan?', maar dit wordt niet zo snel prijs gegeven. Pas naarmate de afleveringen vorderen wordt duidelijk welke misdaden ervoor gezorgd hebben dat de dames in de gevangenis terecht zijn gekomen. Het zijn echter niet alleen de eerste afleveringen die voor spanning en sensatie zorgen: de schrijvers houden de spanning er met allerlei affaires en intriges gedurende de rest van de serie ook goed in! Bovendien wordt de spanning met een goede dosis humor afgewisseld: zo is Jantje Kruimel (een bejaarde die haar man voor de trein gooide) een echte oude snoeperd wat mannen betreft, is Smorrie Bakboord (die de pooier van haar dochter vermoorde) goed voor wat Surinaamse humor en lig je soms dubbel om de lesbische Teun Metz die met haar avances sommigen van haar medegevangen flink tegen haar in het harnas jaagt.
Tijdens het opnieuw bekijken van Vrouwenvleugel op dvd, besef ik hoe lang geleden de serie opgenomen is. De gezichten zijn nog zo jong: Leontien Ruiters (de geliefde van Bea Meulman in de serie) is bijna nog een tiener en ook Bert Kuizinga (die de dokter speelt) is zowat onherkenbaar. Ook zijn de kleren natuurlijk enorm ouderwets. Maar dit is niet het enige verschil met hedendaagse dramaseries: de dialogen lijken ineens zo simpel en ook de close-ups van personages met daaronder een typisch 'eng' deuntje vind ik een beetje ongepast. Maar dit is eigenlijk ook wel weer leuk: het doet me denken aan vroeger en opeens waardeer ik de serie, juist omdat hij zo anders is dan de hedendaagse drama's. Ik kijk dus met een dubbel gevoel: aan de ene kant brengt het een nostalgisch gevoel bij me terug, maar aan de andere kant vind ik het een soort vergaande glorie van de eens zo mooie en gewaardeerde dramaserie.
Nadat ik het merendeel van de dvd's in de box heb bekeken, concludeer ik dat ik tóch meer neig naar nostalgie. Naarmate je langer kijkt, kun je door de simpele dialogen heen kijken en leer je de geheimzinnige deuntjes zelfs waarderen. Het leven in een vrouwengevangenis is iets wat ik (hopelijk) nooit zal ervaren en door Vrouwenvleugel weet je toch een klein beetje hoe dat voelt. Bovendien eindigt elke aflevering met de titelsong 'Nog één keer' van Vera Mann en dit nummer bezorgt me elke keer weer kippenvel.
