Guido Weijers: 'Het publiek geeft me power'
Erg goed en druk! Ik zit midden in de voorbereidingen van 'XIPNAO!', mijn nieuwe show. Elke avond probeer ik tijdens de try-out nieuwe dingen uit. Het komt helemaal goed.
Waar gaat 'XIPNAO!' over?
Hmm? Over dat kinderen spontaner en schaamtelozer zijn dan grote mensen. Over groene knieën na het voetballen, de krantenlaaf, de bio-industrie, egoïsme, slakken die oversteken en gedroogde erwten bij klasgenootjes in het oor stoppen. Verwacht snelheid, geen pauzes, housemuziek en veel grappen over herkenbare dagelijkse dingen.
Waar haal je je inspiratie vandaan?
Uit het dagelijkse leven, maar ook uit mijn jeugd. Dat gaat van mijn vaatwasser die gisteren kapot ging tot Nils Holgersson kijken op tv. Van een dode mus bij Domino D-day tot op de lagere school je vulpen openschroeven, de vulling eruit halen en de balletjes die daarin zaten, sparen in doosjes. Totaal nutteloos, maar iedereen deed dat.
Je eerste show speelde je meer dan 350 keer, verveelt dat niet?
Ik vond het geen enkel probleem om die show zo vaak te spelen. Alleen maar mooi dat elk theater me terug wilde! Elke avond is anders bij mij. De teksten staan nooit helemaal vast. Samen met de zaal maken we het feest. En die zaal is elke avond anders. Dat is het mooie van theater! Mijn avond is perfect als ik scherp, snel, energiek ben en de zaal volledig uit zijn dak gaat.
Wat is jouw ideale avond uit eigenlijk?
Dat is een ongeplande zomeravond. Dat je eigenlijk niet wilde gaan stappen, toch gaat en omdat iedereen vrolijk is, duurt het opeens tot het ochtendlicht. Vooral het naar huis lopen vind ik dan mooi. De wereld wordt dan alweer wakker.
Wanneer dacht je: ik ga cabaretier worden?
Dat heb ik nooit echt besloten. Het was gewoon zo. Kon ook niet anders. Op de lagere school deed ik bij de weekafsluiting bijna elke week een toneelstukje. In de brugklas kende ik alles van Youp van ?t Hek uit mijn hoofd. Op de diploma-uitreiking van mijn HAVO deed ik samen met mijn beste vriend een groot deel van het eindexamencabaret. Tijdens mijn studie aan de NHTV trad ik op bij studentenverenigingen. Alles begon pas echt toen ik in november 2000 op Cameretten, het grootste cabaretfestival van Nederland, de publieksprijs won. Ik had opeens een management en mocht echt de theaters in. Als ik geen cabaretier was, zou ik een clown zijn of dj op Curaçao, leraar maatschappijleer of evenementenorganisator. In ieder geval iets waarbij je mensen kan helpen, ze iets kan leren of een goede tijd kan bezorgen.
Word je vaak met andere cabaretiers vergelijken?
In het begin werd ik vaak vergeleken met Theo Maassen; inhoud en Jochem Myjer; snelheid, ADHD. Tegenwoordig weten steeds meer mensen wat ik doe en zijn die vergelijkingen niet meer nodig. Er is maar één Guido Weijers. Gelukkig?
Ben je thuis net zo hyper als op het podium?
Haha, nee hoor. Ik heb sinds vorig jaar een nieuw huis en dat voelt ook echt als thuis. De hyperactiviteit op het podium komt uit de zaal. Het publiek geeft me die power. Thuis heb ik geen publiek? is alles rustig.
Omschrijf jezelf eens in een paar woorden?
Ambitieus, chaotisch, creatief, passie, eigenwijs, energie, onbegrensd, rechtlijnig, Leeuw, vuurwerk.
Hoe voelt dat nu om bekend te zijn?
Het is tot nu toe erg leuk. Gelukkig is mijn bekendheid van een andere soort dan die van de Idols. Lijkt me verschrikkelijk om alleen maar meisjes van twaalf om je heen te hebben die gillend om een handtekening vragen. Af en toe vragen mensen of ze met me op de foto mogen, maar allemaal gewoon relaxt. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik het niet leuk vind dat ik fans heb. Ik werk me helemaal de tering, maar met veel plezier. Het is leuk als mensen dat waarderen. Complimenten van vrouwen strelen nog net iets meer. Dat zullen de hormonen wel zijn?
Wil je Guido zien, kijk dan op 11 en 18 februari om 23.15 uur naar SBS6. De registratie van 'Myosotis' wordt dan herhaald. Surf snel naar www.goedonthouden.nl en bekijk zijn site. Op Vrouw.nl maak je deze week kans op de DVD!
