Het verhaal van Katinka; Naar Italië

Die ochtend om 8.00 uur op Schiphol aangekomen en kennis gemaakt met Jaap, Joep en Roy. Stuk voor stuk zeer aardige mensen. Met enige vertraging kwamen we die middag tegen 16.00 uur op Sicilië aan. Vanaf het vliegveld Catania had Jaap een auto gehuurd. Ik schrok wel even in het begin van die grote tv-camera die mee ging.

We kwamen uiteindelijk in ons hotel te Syracusa aan, in zo'n typisch Italiaanse oude straat met oude panden met balkonnetjes waar bloempotten met geraniums aan hangen. Het was een heel mooit hotel en heel vriendelijke receptie. We zijn nog wat gaan drinken met elkaar in de bar van het hotel, een plaats waar ook de Italiaanse chique jeugd bijeen kwam. Daarna zijn we in een restaurant gaan eten, het was heel lekker, echt Italiaans. Het was eigenlijk de bedoeling dat we op die zondag gelijk met mij een gesprekje zouden opnemen, maar Roy en Joep vonden het beter om dat de volgende dag te doen. En zo geschiedde.

Maandag 10 april 2006
Om 7.30 uur moesten we aan het ontbijt zitten, want we hadden een druk schema die dag. Het ontbijt was heerlijk met veel zoete broodjes (daar zijn Italianen gek op!) Iedereen had goed geslapen. We gingen dus na het ontbijt op pad om een geschikte locatie voor het gesprekje te zoeken. Eerst dacht Roy om het ergens aan het water met als achtergrond de Sicilaanse kust te gaan filmen. Dat was okee, ware het niet dat je daar veel honden hoorden blaffen, en dat is natuurlijk niet prettig voor de opname. Dus verder zoeken. Roy zag toen ergens een citroenboomgaard en dat leek hem heel geschikt. Er waren daar mensen aan het werk, doch het was geen probleem om daar te filmen, nadat Roy het gevraagd had en uitgelegd waarom. En zo geschiedde, Jaap en ik moesten ieder op een sinaasappelkratje gaan zitten en de camera werd opgesteld. Toen ging het redelijk vanzelf, al was ik heel gespannen en ik had het erg warm, dat is ook waarschijnlijk wel te zien. De vragen kon ik aardig goed beantwoorden, al vond ik het soms wel moeilijk. Soms moest ik wel naar woorden zoeken, en waarschijnlijk heb ik vaak hetzelfde gezegd. Hierna was ik blij dat het eerste gedeelte er op zat.

We hebben nog wat rondgekeken in de boomgaard en even gepraat met de Italiaanse citroenplukkers. Daar zat een werkelijk ongelooflijk mooie Italiaanse jongen bij, ik dacht: "zouden mijn broers ook zo knap zijn? Niet slecht die italiaanse mannen" Die middag zouden we nog wat filmen. Ik moest een paar loopjes met Jaap doen, althans een stukje lopen, alsof ik met hem in gesprek was. Het moest een paar keer over, en ook dit was weer gelukt en het stond er weer op. Hierna gingen we naar een terrasje vlak bij het hotel en inmiddels waren we ook Barbara, de tolk, tegen het lijf gelopen. Zij is getrouwd met een Italiaan en woont in Ferrara (Noord-Italie) en heeft een dochtertje. De filmploeg ging met Barbara die middag naar mijn Italiaanse familie om hen te interviewen. 's Avonds gingen we eten in een typisch italiaans familierestaurant. Er liepen heel veel druk bewegende obers rond, het leek wel die serie van vroeger: "Hotel op Stelten". Het bestellen ging ook weer moeizaam. Je kon antipasta-hapjes pakken zo veel je wilde, erg lekker, maar het hoofdgerecht was weer uitsluitend vis of pasta, zonder verder er iets bij. Hadden we dus apart moeten bestellen, maar dat maakte verder niet uit. We bestelden ook een heerlijke fles wijn genaamd: "Corleone". Dat deed ons onmiddellijk natuurlijk denken aan de beroemde mafia-familie. We hadden echt geen idee dat de volgende dag een gezochte mafiabaas uit Corleone opgepakt werd! Wat een toeval!.

Na het eten gingen wij weer naar het hotel, we waren bekaf. Jaap belde echter dat ze nog steeds aan het filmen waren en dat we op moesten blijven, want we moesten de gemaakte beelden nog bekijken. Maar het werd later en later, en wij wilden eigenlijk niets liever dan slapen. Maar dat mocht niet van Jaap. Eindelijk, tegen 01.00 uur 's nachts, werd er geklopt en daar was Jaap met de hele meute, dus Roy, Joep en Barbara. Eigenlijk zagen wij het niet zo helder meer na die fles Corleone-wijn. Nota bene moest ik ook nog op de camera om te reageren op de beelden! Naar mijn idee zag ik er niet uit met mijn rooie kop! (ik was al een beetje verbrand van de zon en dan die wijn er nog bij!). Ik zag toen de beelden voor het eerst van mijn familie. Ik vond het heel bijzonder. Eén van mijn broers speelde gitaar voor mij, en ieder zeiden ze wat tegen mij. Het was heel ontroerend. Ik wist gewoon niet hoe ik hier op moest reageren, en of ik nu wat moest zeggen. Het maakte diepe indruk op mij. Barbara heeft nog vertaald wat ze zeiden. Nadat dit gefilmd was, gingen ze weg en konden we gaan slapen. Doodop waren we van al die emoties en indrukken. De volgende dag was de ontmoeting.

Lees hier het eerste deel.
Lees hier het laatste deel uit het dagboek van Katinka...