Naar Paradiso

Vrije tijd 18 jaar geleden door Redactie Ze.nl

Hij teert al achttien jaar op het succes van zijn roman ?Een nacht op een mensenleven?, dat in meerdere landen is vertaald en waarvan twee verfilmingen ? een Nederlandse versie en een Hollywood-kraker ? zijn gemaakt. Sindsdien is hij voor de buitenwereld een bekend schrijver, maar een tweede boek is er nog steeds niet van gekomen. Tot grote frustratie van Job zelf houdt hij zich vooral bezig met het recenseren van boeken en worden zijn eigen manuscripten keer op keer afgewezen.

Damian, het veel jongere broertje van Job, is geboren met een wijnvlek die de helft van zijn gezicht bedekt. In zijn jonge jaren is hij daar vaak mee gepest, iets wat zijn weerslag heeft op zijn huidige leven. Hij leidt een teruggetrokken bestaan en vindt het niet prettig om onder de mensen te komen. De enige plek waar hij voor z?n gevoel helemaal zichzelf kan zijn, is in Paradiso, waar hij honderden concerten bezoekt. Toch wil hij meer zijn dan slechts een herinnering. Die kans lijkt hij te krijgen als hij hoort dat hij aan kanker lijdt en nog maar een paar weken te leven heeft. Hij vraagt Job om na zijn dood zijn manuscript te voltooien, voor Job dé kans om zijn come-back te maken?

Het eerste wat mij aansprak in het boek, was de titel. Ik ben zelf een groot muziekliefhebber en bezoek met enige regelmaat concerten. Ik moest dan ook hartelijk lachen om de passage waarin Damian zegt dat mensen die tweehonderd kilometer verderop wonen niet naar concerten zouden kunnen gaan. Het boek geeft een herkenbaar beeld van zaken die kunnen spelen op het gebied van werk, familie en relaties. Door de manier van schrijven kun je je als lezer ook goed voorstellen hoe het moet zijn om met een bepaalde ?afwijking? te leven die niet algemeen geaccepteerd wordt. Dingen die voor de ?normale? mens heel gewoon zijn, zie je ineens een heel ander perspectief. De climax is totaal niet wat je verwacht, maar maakt wel duidelijk hoe de onderlinge verhouding tussen de broers echt is?