De bomen van de geest

Vrije tijd 18 jaar geleden door Redactie Ze.nl

Het verhaal begint in Venetië. De laatste zorgeloze zomer van de familie, voordat hun huis wordt opgeëist door Duitse officieren. In een rap tempo volgen er dan verschillende gebeurtenissen. Zo zijn er herinneringen, stukken uit een dagboek en wordt er in het heden geschreven. Naar mijn idee beschrijft het boek twee verschillende verhalen die af en toe in elkaar over lopen. Er is een Italiaanse familie, vader, moeder, zoon en twee dochters. Daarnaast heb je Marcello Mussi, een militair die, voordat hij op uitzending moest, bijles gaf aan Ludovico.

Het boek gaat daarna over in een meer geordend deel vind ik. Er zijn langere stukken die over hetzelfde onderwerp gaan. Marcello wordt uitgezonden naar Libië. Dit is het dagboek gedeelte, en als je het leest waan je je in de oorlog. Natuurlijk wisselt het boek van tijd tot tijd van verhaal. Zo valt er ook veel over de Italiaanse familie te lezen en hun huis ´Gravello´. Dit wordt opgeëist door Duitse officieren, maar ze blijven er zelf nog wel wonen. In deze delen beleef je het leven van een familie temidden van een oorlog. De slachtoffers die er vallen... letterlijk en figuurlijk. Ook gaat het over hun leven na de oorlog. Iedereen pakt zijn of haar leven op een andere manier op. Na de oorlog zijn de vader en een van de zussen er niet meer. Moeder blijft vooral in het verleden hangen, dit is te merken aan alle spullen die ze wil behouden. Ludovico en Guilia gaan op zoek naar een nieuw leven.

Zelf vond ik het boek moeilijk om doorheen te komen. In het begin van het boek gebeuren er veel dingen tegelijk. Verschillende verhaallijnen lopen door elkaar heen: heden, verleden en stukken uit een oorlogsdagboek. Het is daarom niet altijd even makkelijk leesbaar. Het verhaal is echter wel een ontroerend en dat spreekt me wel weer aan. Al met al is het dus even doorbijten en je vooral goed concentreren, maar dan is het boek ook echt wel de moeite waard!