Wankel Evenwicht - Jacquelyn Mitchard

Vrije tijd 18 jaar geleden door Redactie Ze.nl

Okay, Leo was een beetje doorgeslagen met zijn gezondheidsmanie. Het begon met yoga en het eten van gezonder, onbespoten voedsel tot het verbouwen van eigen groenten en het idee om zelf kippen te houden omdat de biologische kip niet biologisch genoeg zou zijn. Maar op een gegeven moment begint Leo zich ook te interesseren voor het leven in communes. Hij wil dan ook zijn sabbatical niet alleen maar thuis doorbrengen. Nee, hij wil notabene alléén, enkele communes gaan bezoeken en naar een stuk grond in de staat New York gaan kijken. Julieanne is ervan overtuigd dat Leo in zijn penopauze zit.

Ze kan er met haar volle verstand niet bij dat haar Leo, een juridisch adviseur bij de universiteit van Wisconsin, zijn gezin in de steek gaat laten, terwijl hun jongste dochtertje pas 1,5 jaar is! Maar Leo gaat toch, en na terugkomst deelt hij mede dat hij klaar is voor een echte sabbatical, een jaar. Julie valt in een diep zwart gat maar er staat haar nog veel meer wachten, haar leven staat op het punt volledig in te storten. Kort daarna wordt Julie gediagnosticeerd met MS, Multiple Sclerose.

Zoon Gabe, die na het vertrek van Leo automatisch tot pater familias is bevorderd, zit vol haat naar Leo toe. Hij vindt hem een ongelooflijk egoïstische klootzak en kan geen enkel respect voor zijn vader opbrengen. Hij zal Leo ook nooit vergeven dat hij zijn zusje naar Aurora Borealis heeft vernoemd, een wetenschappelijke naam voor het Noorderlicht, want hiermee heeft hij haar in zijn ogen, onsterfelijk belachelijk gemaakt. Gabe is eenzaam in zijn haat, het botert ook niet met zijn oudere zus Caroline. Hij omschrijft haar als iemand met een groot hart en een goed stel hersens maar allemaal verstopt achter een debiel uiterlijk. Het is echter Caroline, die Gabe overhaalt op zoek te gaan naar hun vader en hem te vertellen hoe ziek hun moeder is. Dan zal hij zeker naar huis komen! Twaalf en vijftien jaar zijn ze als ze hiervoor een gevaarlijke reis ondernemen en in situaties terechtkomen die je niet hoort mee te maken op die leeftijd. Maar dat is niets vergeleken met de ellende die door de terugkomst van Leo, over het gebroken gezin heen wordt gestort.

Julie, zoals ze genoemd wordt, werkt als een soort 'Lieve Mona' bij de plaatselijke krant. En elk hoofdstuk begint met een ingezonden brief waar Julie op antwoordt met adviezen en tips. In principe is het een kleine inleiding met raakvlakken voor wat er op dat moment in haar leven afspeelt of gaat afspelen. De ik-vorm die gebruikt wordt leest niet altijd even prettig, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de aangrijpende wijze waarop Julie haar verhaal vertelt. Bijzonder en mooi is de wijze waarop het dagboek van zoon Gabe wordt verweven met de gedachtegang van zijn moeder. Ook het dagboek is in de ik-vorm geschreven en het feit dat je dus door de ogen van een twaalfjarige zijn relaas leest, is hartverscheurend. Je voelt de pijn en het verdriet en de enorme impact die het vertrek van Leo op het gezin heeft. En dan heb ik het nog niet over de hel waar ze in belanden door de verschrikkelijke ziekte MS. Wankel Evenwicht is een prachtig verhaal over het leveren van een gevecht tegen een onzichtbare vijand, de band tussen ouders en kinderen die bij de een wordt versterkt en bij de ander juist op losse schroeven komt te staan. Een levensverhaal.