Robbie terug in de tijd

Met Rudebox zou Robbie Williams naar verluid een nieuwe weg in willen slaan. Maar is dat wel wel zo? Robbie lijkt op Rudebox vooral terug te grijpen naar zijn eigen jeugd, met een electro-achtige 80's sound. Het bevat naast nieuwe tracks maar liefst drie covers. Op de nieuwe tracks werkte Robbie samen met onder meer de Pet Shop Boys, William Orbit en Joey Negro.
Ik moet zeggen dat ik niet kapot was van de single Rudebox toen ik hem voor het eerst hoorde. In Engeland was de vergelijking met Roland Rat al gemaakt, een muppetachtige rat op de BBC, en dat was ook mijn idee. Uiteindelijk heb ik me daar overheen kunnen zetten en vond ik het nummer wel 'aardig'. Ik huiverde echter voor het album, dat vol met dit soort 'rapnummers' zou zitten. Dat is gelukkig niet het geval, Rudebox is een heel gevarieerd album.

Viva Life on Mars zou het good doen bij country en line-dance fans. Op de nieuwe single Lovelight klinkt Robbie als 'George Michael on XTC'. Kom op Robbie, dit had je volgens mij stukken beter in kunnen zingen?! Het klinkt ongeinteresseerd en gevoelloos. Het is zo'n mooi nummer, maar naar mijn idee is niet het onderste uit de kan gehaald. Toch is het nummer één van de favorieten op het album. King of The Bongo is een cover van Manu Chao. Leuk, maar niet bijzonder en vooral een beetje een vage keuze. Op het eind van het nummer ervaren we Robbie in het Frans.

She's Madonna is een nummer van Robbie samen met The Pet Shop Boys en is het nummer waar ik veel van verwachtte. Maar helaas, het nummer klinkt als een B-kant op een ouderwets single-tje. Wat een teleurstelling! Op Keep On doet Rob weer zijn rap-kunstje en eigenlijk heb ik dat sinds Rudebox wel gehoord nu. De gezongen stukken in het nummer vind ik wel aardig. Het doet me een beetje denken aan The Human League, maar verder vind ik het het slechtste nummer van de CD. Good Doctor is ook een rap-nummer, maar deze klinkt wel aanstekelijk. Het nummer heeft een groot vrolijkheidsgehalte met een beetje een jazzy soundje er onder. Gezellig op een feestje.

is een echt 'back to the 80's' nummer. Een lekkere popdeun met alle ingrediënten waar de 80's zo bekend om stonden. Eén van de lekkerste nummers op het album met wederom een verwijzing naar Madonna. Ook Never Touch that Switch heeft een beetje die 80's sound van electro-pop. Een versie van Rudebox in club-style. Dit nummer zou het in een remix versie goed in de clubs kunnen doen.
En dan Louise... Oh, wat vind ik het jammer dat Robbie dit nummer heeft gecovered. Het origineel van The Human League is zo ontzettend mooi en daar zou eigenlijk niet aan gekomen moeten worden. Samen met William Orbit maakt Robbie er een nummer van met meer beats. De schitterende dames-vocalen zijn vervangen door een synthesizer. Jammer. Ik hoor toch liever het orgineel.

We are the Pet Shop Boys is wederom een cover samen met The Pet Shop Boys. Deze is best aardig gedaan. Neil Tennant, de zanger van de Pet Shop Boys, zingt het refrein, waardoor het meer een Pet Shop boys nummer dan een Robbie Williams nummer is. Burslem Normals gaat in dezelfde synth-stijl verder, maar had ook weer net zo goed een B-kantje kunnen zijn. Kiss Me was in de jaren '80 één van mijn favoriete nummers, toendertijd gedaan door Stephen 'TinTin' Duffy, die veel met Robbie Williams samenwerkt. Naar mijn idee hadden ze beter een remix van het origineel op kunnen nemen, want het is toch een beetje een slap aftreksel van dit zo lekker foute 80's nummer. Om in de stijl van de 80's te blijven wordt dit nummer gevolgd door een nummer met de titel The 80's. Van dit nummer is het refrein wel leuk, maar verder borduurt Robbie weer voort op een slappe rap. The 90's is het gevreesde nummer over zijn tijd in Take That. Ik moet eigenlijk zeggen dat ik het nogal zwak vindt. Had hij zijn frustratie niet beter in een boek op kunnen schrijven, in plaats van zo'n slap nummer? Ik vind het zelfs een beetje triest, want het lijkt alsof Robbie met deze periode in zijn maag blijft zitten. Get over it! Uiteindelijk sluit het album af met een mooi langzaam nummer met Robbie zoals we hem graag horen: als zanger en niet als rapper. Summertime is dan ook de favoriete track van dit album. Maar als je denkt dat Robbie uitgerapt is heeft Robbie nog een extra 'hidden' track met de titel Dickhead. Leer je het dan nooit?! ARGH!

Helaas, op Rudebox is Robbie niet op zijn sterkst. Ik vind het album dan ook meer een aardig tussendoortje dan een klasse-album. Maar goed, het album heeft inmiddels al zijn platina-status bereikt, dus waar zou Robbie zich nog zorgen om maken. Maarre... Wat denk je Robbie? Zullen we op het volgende album maar weer gewoon zingen in plaats van rappen? Dat doe je zo veel beter!

_{Afbeelding verwijderd door redactie}
Robbie Williams
Rudebox
Speelduur: 114 minuten
Label: EMI
Adviesprijs: 19,99 euro

Bestel Online voor slechts 16,99!

Rudebox
Robbie Williams