Alive and kicking: MIR(jam) + WIN!

Toen ik zes was, kreeg ik mijn eerste gitaar en was ik al met liedjes bezig. Het ging weliswaar over katten, maar goed dat waren liedjes. De natuur vond ik toen ook vreselijk belangrijk: als ik olie in de sloot zag vond ik dat verschrikkelijk en dan schreef ik daar een liedje over. Ik bleef interesse in de muziek houden, onder andere voor keyboard. En ik kreeg een paar lessen in keyboard- en gitaarspelen. Met de keyboard schoot het niet op. Op mijn vijftiende/zestiende ben ik echt liedjes gaan schrijven. Toen heb ik mijn goede vriend Johan gevraagd "als jij mijn stem nou even doet dan kan ik wat ik in mijn hoofd hoor - een tweede stem of wat dan ook -, erbij zingen". En toen heb ik ons opgegeven voor een talentenjacht, en nog één en nog één... We wonnen op Liet ?99 (Friese songfestival) de 2e prijs en de publieksprijs met Wêr Bisto en werden daarna uitgenodigd bij Paul de Leeuw. En nu ben ik hier...

Na Twarres heb je en paar jaar rust genomen. Had je na de drukte met Twarres even tijd voor jezelf nodig?

Niet bewust. Met Twarres werden we het land in geslingerd en daarna moest ik inderdaad even adem halen. Maar na twee weken had ik al weer zoiets van "mooi, we kunnen wel weer het theater in of zo". Na een jaar of anderhalf zou mijn soloalbum uitkomen, maar toen ben ik van de trap gevallen en heb ik mijn arm gebroken. Dat was gewoon zo zuur. Ik heb zo ongelofelijk zitten janken. Toen ik de foto van de breuk in het ziekenhuis zag, dacht ik "die bovenarm is gewoon helemaal door de midden". Door een waarschijnlijke fout van het ziekenhuis heeft het herstel anderhalf jaar geduurd en is het nu nog niet goed. Ik heb heel wat maanden op de bank gelegen van de pijn. Er zit nu een 'pen' in en die kan er nooit weer uit. Ik heb er nog steeds last van met gitaarspelen en eigenlijk wordt dat steeds meer. Kijk, iedereen weet wel dat het drie jaar heeft geduurd voor dat mijn album uitkwam, maar ik moet iedere keer weer vertellen dat ik anderhalf jaar met mijn arm heb gezeten waarmee ik eigenlijk niets kon. Maar dan leer je dus ook wel dat geduld een schone zaak is.

Je hebt met Twarres heel veel energie gestoken in het opbouwen van je carrière en nu moet je weer diezelfde energie in je solocarrière steken. Waar haal je dat vandaan?

Nou, het is dat muziek zo?n groot deel van mij is en dat dát niet te ontkennen valt. Dus dat kan je er ook niet uitslaan of zo. Als ik geen muziek zou hebben, dan blijft er niet veel van mij over. Ik ben in mijn hoofd altijd bezig met liedjes schrijven. Ik heb net weer en nieuw ding opgenomen en dan zit ik in de auto en denk ik "- zingt een ritme - dadadadaa - radio uit - hup, snel naar huis rijden - ding opnemen - spelen...". Ik heb altijd muziek in mijn hoofd. Dan is het niet moeilijk om daar energie in te steken. Omdat ik weet waar ik het voor doe.

Zonder Johan bevalt het ook goed. Het is weer heel anders. Andere mensen doen nu de tweede stem. Het is wat meer gericht op mijn stem en dan met koortjes.

Je werkt nu meer samen met ander mensen. Onlangs speelde je op de 'Fryske Music Night' en begin 2007 ga je met 'Motel Westcoast' het theater in.

Ja, en dan ook mijn eigen ding nog. Dat wordt een theatertour, die is waarschijnlijk gepland voor het einde van 2007 en dat vind ik nu al heel leuk. We hebben met Twarres ook een theatertoer gedaan en dat is geweldig om te doen. Je kunt gewoon goed uitpakken en je kan het ook heel klein houden. Motel Westcoast wordt iets met veel verschillende populaire Amerikaanse 'West Coast' liedjes van onder andere The Mama's and the Papa's, The Eagles, The Beach Boys en Fleetwood Mac. En verschillende mensen (waaronder Syb van der Ploeg, Julian Thomas en special guests) gaan ook de lead doen. Ik doe dan ook een paar liedjes en ga dan weer in het achtergrondkoortje. Misschien dat ik ook nog wat gitaar mee pingel, maar dat weet ik nog niet zeker. Maar dat is ongelofelijk leuk om te doen. Sowieso omdat je met een hele grote groep muzikanten bent. Dat is weer totaal anders. En dat is gewoon heel erg leuk en dat werkt ook inspirerend. Vooral het koortjes zingen, dat vind ik echt bijna het allerleukste om te doen. Dat kan je mooi 'blenden' in oude liedjes.

Dus je bent in plaats van zangeres liever achtergrondzangeres?

Ik ben zangeres maar ik zing ook graag de koortjes. Ach, ik ben ook liedjesschrijver en dat ben ik misschien nog wel meer dan zangeres. Er zijn heel veel Mirjams, want ik schrijf graag en ik ben ook engineer. Ik heb een studio en er zijn veel dingen die ik doe. Maar koortjes vind ik gewoon heel erg leuk. Engineer, dingen editen en opnemen vind ik ook geweldig om te doen. En dat doe in mijn studio samen met Michiel Hoogenboezem. Een van de laatste projecten was de soundtrack van de film 'Kruistocht in spijkerbroek'.

Je doet heel veel dingen zelf en houdt de dingen graag dicht bij huis. Zo is bijvoorbeeld je broer je manager...

Dat is eigenlijk gewoon zo gelopen. We begonnen toen met Twarres en die talentenjachten, Liet '99, Paul de Leeuw en het was allemaal heel logisch dat het toen zo ging. En toen we groter werden, ja dan blijf je bij elkaar. Never change a winning team. En dat hebben we nu nog steeds: een eigen platenlabel met producer Peter van Asten die Twarres ook heeft gedaan en ik heb Files From London ook grotendeels zelf geproduceerd. Wel onder toeziend oog van hem, maar ik heb zoveel geleerd. Ik ben ongelofelijk leergierig wat produceren en geluiden en dat soort dingen aangaat.

In 2002 speelden we mee op The Night of the Proms in Antwerpen. Onder andere Michael Mc Donald, The Pointer Sisters en de Simple Minds met Jim Kerr waren daar ook. Je bent allemaal muzikant en het is op zo?n avond allemaal 'prima de luxe' en je drinkt met elkaar een biertje na de show. Je zit allemaal op dezelfde lijn: je speelt samen, staat op hetzelfde podium en je loopt bij elkaar de kleedkamer in. En zij kenden ons dan wel niet, maar ze zien wel dat het publiek echt waanzinnig reageert op ons. Met Michael McDonald heb ik het over de politiek en de jeugd van tegenwoordig gehad ? lacht - en over de muziek. Dat was gewoon ontzettend leuk. En zo heb ik ook avonden met met Jim Kerr zitten praten. En nog steeds, we bellen regelmatig.

En toen kreeg je het idee dat jij Jim Kerr samen wat moesten gaan doen?

Ik maakte me drie/vier jaar geleden ongelofelijk zorgen over het gebruik van sonar. Het is jammer dat het nu nog steeds recent is, maar toen president Bush toen ook nog zei sonarapparatuur op onderzeeërs toe te staan, zei ik godverdomme! Ik weet dat ik de wereld niet kan veranderen, maar wat ik daar wel mee kan doen is - net zo als toen ik zes, zeven jaar was en die olievlekken zag en dat heel erg vond - mijn gevoel uiten in muziek. En dat heb ik gedaan met The Deep Blue Sea. Ik zei tegen Jim: "dan zing jij en dan doen we dat gewoon samen. Punt". En hij zei: "dat is goed". Ja, en drie jaar later ligt de single er dan. Laats hoorde ik weer dat er bij Nieuw Zeeland heel veel walvissen zijn aangespoeld, dat vind ik zo erg! En ook dat er ook nu weer legaal op walvissen gejaagd mag worden. Ik doe eigenlijk nooit iets voor goede doelen. Ik ben singer/songwriter. Maar ik ben erg dierenminded en een deel van de opbrengst van The Deep Blue Sea single, gaat naar Greenpeace. En ik stem op de Partij voor de dieren...

The Deep Blue Sea was de tweede single van je album, binnenkort ligt de derde single The Shadow of Me in de winkel. Toch horen we je niet zoveel op de radio.

Ja, dat moet je aan de mensen van de radio vragen waarom dat zo is... Het is lastig. Ik kan daar weinig zelf aan doen. Ik heb hele mooie liedjes gemaakt en Files from London is een top album! Het hoeft toch niet allemaal van die hersendode rotzooi te zijn dat op de radio gedraaid wordt?

Ja! ? verslikt zich bijna in haar koffie ? met Annie Lennox! Roxette vind ik ook ontzettend cool. Dat is iets van de laatste tijd. Ik heb soms van die periodes dan draai ik alleen maar één bepaalde cd. Ik draai überhaupt weinig muziek. Ik moet iets echt heel mooi vinden wil ik het toelaten in mijn systeem. En dat komt omdat ik zelf gewoon zo vaak muziek in mijn hoofd heb en, het klinkt misschien een beetje raar maar, ik wil niet dat dát verstoord wordt door muziek.

En? Heb je al contact met Annie Lennox opgenomen?

Nee, maar ik ben op het moment met Valencia (van de hit Gaya) bezig. Dat is inmiddels een goede vriend geworden. Ik ben een paar keer naar Spanje geweest en hij is hier een paar keer geweest. En we hebben samen liedjes gemaakt. Ik heb heel veel vrienden die in de muziek zitten, dus dan is het al gauw van "hé, ik heb wat nieuws en dat klinkt te gek". Dat is zo leuk, samen schrijven is heel leuk. Ik schrijf ook wel veel alleen en dan kan je ook hele mooie dingen doen. Maar iemand anders kan zeggen dat het nét even anders óók mooi is. Dan krijg je een stuk inspiratie waardoor je groeit en dat is gewoon heel erg leuk. Liedjes schrijven is überhaupt heel erg leuk.

Ben je ook van plan om weer eens wat in het Fries te gaan schrijven?

Ik heb al wel een paar Friese dingen op de plank liggen. Dat is niet een afgesloten iets, ik sluit sowieso niets af. Wêr Bisto is bijvoorbeeld ook zo?n groot deel uit mijn leven, dat zing ik nog steeds én nog steeds met even veel plezier. Al zou ik dat liedje met één gitaar met één snaar moeten spelen, dan vind ik het nog leuk bij wijze van spreken. Het is gewoon mijn liedje en het blijf mijn liedje tot ik dood ga. En zelfs dán is het nog steeds mijn liedje. Ik ben er verschrikkelijk trots op. Het is toch ook het eerste Friestalige liedje dat op nummer 1 heeft gestaan. Heel jammer voor Syb (van der ploeg/De Kast), maar heel leuk voor mij. Syb is ook een hele goede vriend van mij, daar heb ik samen ook een liedje mee gemaakt...

Ja, we schaatsen samen... - lacht ? Ja maar, het is echt heel erg leuk! En met producer John Themis (o.a. Sugababes, Dido en Tori Amos) heb ik ook heel veel samen gedaan voor het nieuwe album. Niet dat ik regelmatig in London ben, maar ik ga er binnenkort wel weer naar toe. Dan ga ik ook weer nieuwe dingen schrijven. Dat is dan ook allemaal weer voor het nieuwe album. Zo blijf je gewoon bezig.

De titel van je album is 'Files from London' staat dat in verband met John Themis?

Ja, ik heb heel veel bij John in London opgenomen en hij is ook hier geweest. Op een geven moment belde ik hem op: "hé, ik heb die files nodig van die gitaar" of iets dergelijks. Ik had toen ook al weer heel veel thuis en in mijn studio aan het album gedaan. Toen kreeg ik 'The Files From London' met de post. - Mirjam pakt een envelop (afzender London) uit de kast en laat mij trots dé (originele) Files from London zien - Vandaar de titel Files From London.

Files from London is ook een wat serieuzer album: de teksten zijn iets meer volwassen...

Twarres was sowieso al heel serieus. Serieuze liedjes. Alleen is de hele productie nu met Files From London wat meer volwassen. Ik speel alleen wat ik voel, dat vind ik belangrijk. Sommige liedje schrijf ik over mijzelf en sommige over wat ik zie. Maar ik vertaal heel veel dingen wel naar mezelf, omdat je dat vanuit een bepaald perspectief bekijkt en schrijft. Zoals het liedje The Batman Suit Song, dat gaat wel over mij: dat gaat over een vriendinnetje die verhuisde, maar het is heel kinderlijk geschreven. Eigenlijk was het ook niet 'sixteen years' maar 'five years' maar five paste niet in het ritme - zingt het voor ?. Dat is dichterlijke vrijheid. Toch? ? Lacht ? Het gaat ook eigenlijk niet over een Batman pak, maar over een jas... - lacht ? En die ligt ook niet onder mijn bed. ? lacht ? Maar wij waren op onze manier wel heel erg fan van Batman, dus dat klopt dan weer wel. Ach, soms is het beter dat je de achterliggende gedachte bij een nummer niet vertel.

De eerste singel Face to Face was wat meer up-tempo, de tweede single Deep Blue Sea wat meer rauwswerk , zeker als je het vergelijkt met de rest van de nummers op de cd. Dus vandaar dat we bij de derde single zoiets hadden van: "laten we een wat rustiger nummer kiezen". En The Shadow of Me zou ook wel mooi bij de kerst passen. Je weet het niet... Je merkt wel dat het sinds het downloaden allemaal wat moeilijker is om muziek te verkopen. Met Twarres hadden we en ongelofelijk veel geluk dat we 200.000 singels verkochten. Dat gebeurt je nu niet meer. Echt niet... Dat weet ik wel zeker.

Welk nummer op het album staat het dichtst bij jezelf?

Dat is toch The Shadow of Me. Dat gaat over mijn overleden vader die muzikant was. "You?re so far away, though you shine like a star. You?re the light in the dark, you let me see the shadow of me" Het gaat over een licht... Kijk hij had ook een ster kunnen zijn, en voor mij is hij dat ook , maar zo?n lichtbron... Er moet en obstakel tussen de lichtbron en de schaduw is staan en dat ben ik. Dus als hij het sterretje is, dan is hij ook de schaduw. En daar gaat het over. Dat hij dus eigenlijk altijd bij mij is. Eigenlijk is het een heel positief nummer.

Wil jij kans maken op het onlangs uitgebrachte soloalbum van MIR? Geef dan het goede antwoord op de volgende vraag:

Op het album Files From London zingt MIR één zin in het Fries: wat is de titel van dat nummer?

(TIP: zoek op de website van MIR)

Mail je antwoord naar prijsvraag@vrouw.nl en vermeld hierbij je naam, adres en gebruikersnaam. Zonder geregistreerde gebruikersnaam kan je helaas niet meedoen! Slechts één deelname per adres wordt geaccepteerd. Deze prijsvraag loopt tot 28 november a.s.

Voor meer prijsvragen, kijk op de voorpagina!

Geen zin om te wachten tot de prijsvraag? Bestel het album nu online!

Files From London
MiR